Guardian: Το deja vu της κυβέρνησης Σαμαρά

Στον ανασχηματισμό της ελληνικής κυβέρνησης ένα χρόνο σχεδόν μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Αντώνη Σαμαρά, τα καυτά μέτωπα που έχει να αντιμετωπίσει η νεοσυσταθείσα κυβέρνηση, αλλά και τα δεκάδες προβλήματα που έχουν δημιουργήσει το χρέος και η λιτότητα στην χώρα, αναφέρεται σε άρθρο του η βρετανική εφημερίδα The Guardian.
«Την πρώτη ημέρα στο γραφείο του με το ανασχηματισμένο υπουργικό του συμβούλιο, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς είχε στα χέρια του έναν κατάλογο με τα ζητήματα που πρέπει να έρθουν εις πέρας, συμπεριλαμβανομένων απεργιακών κινητοποιήσεων, της συζήτησης για την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά και την προετοιμασία των συνομιλιών με τους εκπροσώπους της τρόικας που κρατούν την ξεπεσμένη ελληνική οικονομία στη ζωή», αναφέρει το άρθρο της Ελενα Σμιθ.
«Την ίδια ώρα οι υπάλληλοι των εφοριών προχωρούν σε 48ωρη απεργία, οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ συνεχίζουν την κατάληψη στο Ραδιομέγαρο, ενώ χιλιάδες ιδιοκτήτες μικρομεσαίων επιχειρήσεων έχουν βγει στους δρόμους. Το επίκεντρο της οργής τους: οι συντάξεις πείνας και οι περικοπές σε ένα σύστημα υγείας στο όριο της κατάρρευσης», τονίζει.
«Για οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση η αντιμετώπιση τόσων μετώπων θα δημιουργούσε μία αντίδραση, στην καλύτερη των περιπτώσεων, μία διαχείριση κρίσης. Στην Ελλάδα, ωστόσο, αυτό είναι εργασία ρουτίνας», σημειώνει η αρθρογράφος.
Με τη νεοσυσταθείσα υπουργική του ομάδα, ο Αντώνης Σαμαράς ευελπστεί στο να διαχειριστεί τα μυριάδες προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα με ανανεωμένο μεράκι και διακριτικότητα.
Ο ανασχηματισμός, ένα χρόνο και μία εβδομάδα από την ημέρα που πήρε τα ηνία της χώρας, είχε καθυστερήσει αρκετά. Η ξαφνική αποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς από την τρικομματική κυβέρνηση συνασπισμού, προσέφερε το καλύτερο άλλοθι για μία ριζική αναδόμηση μίας τριμερούς συμμαχίας που είχε αρχίσει να μοιάζει ανιαρή και ράθυμη.
«Δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο» όπως είπε ο Σαμαράς, στη μάχη για να σωθεί το υπερχρεωμένο ελληνικό κράτος.
«Αλλά πέραν των θετικών μηνυμάτων, υπάρχει επίσης μία αίσθηση déja vû σχετικά με την νέα διακυβέρνηση. Με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, τώρα η συγκυβέρνηση απαρτίζεται από πρόσωπα των δύο βασικών πολιτικών δυνάμεων της χώρας, που έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για τα δεινά της», επισημαίνει.
Η ανακύκλωση των πολιτικών τόσο από τη συντηρητική Νέα Δημοκρατία, όσο και το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ, έχει αντιμετωπιστεί με δυσπιστία, αλλά και χλευασμό. Πολλοί διερωτώνται πώς πολιτικοί που έχουν ήδη δοκιμαστεί- και συχνά έχουν εμφανίσει απροθυμία για μεταρρυθμίσεις- θα κατορθώσουν να κάνουν την Ελλάδα να ξανασταθεί στα πόδια της.
«Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που τοποθετήθηκε στο υπουργείο Μεταφορών, προκάλεσε πέρσι σάλο παραδεχόμενος ότι δεν είχε διαβάσει το πρώτο Μνημόνιο που περιέγραφε τους επαχθείς όρους που συμφώνησε η Αθήνα με τους πιστωτές της σε αντάλλαγμα με τα πακέτα οικονομικής στήριξης. Και τότε ήταν υπουργός Δημόσιας Τάξης», τονίζει η Σμιθ.
«Η τοποθέτηση του Άδωνι Γεωργιάδη ως υπουργός Υγείας – ένα από τα πιο ευαίσθητα χαρτοφυλάκια- προκάλεσε την ίδια δυσαρέσκεια. Ενας συντηρητικός εξτρεμιστής, ο Γεωργιάδης έχει συνδεθεί πολύ περισσότερο με την εκπομπή που παρουσίαζε και στην οποία εξήρε τη δόξα της αρχαίας Ελλάδας», συνεχίζει.
«Και οι δύο αποτελούν ενδεικτικό μίας συμφωνίας κατανομής της εξουσίας που μοιάζει περισσότερο με πράξη εξισορρόπησης. Για πρώτη φορά από τη στιγμή που βυθίστηκε στη χειρότερη κρίση της, υπάρχει μία αίσθηση ότι η χώρα είναι στα χέρια μιας κυβέρνησης που απλώς αγοράζει χρόνο», επισημαίνει το άρθρο.
Η γεωπολιτική έχει προσδώσει μία αίσθηση σταθερότητας στην Ελλάδα. Οι γερμανικές εκλογές το Σεπτέμβριο έχουν αυξήσει τις προσδοκίες ότι αυτό που βρίσκεται μπροστά της είναι ένα καλοκαίρι σε αργή κίνηση, με λίγη ή καθόλου χάραξη πολιτικής που θα μπορούσε «να ρίξει το πλοίο σε ξέρα».
«Αλλά λίγοι έχουν πιστέψει τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο δρόμο της ανάκαμψης. Ακόμη λιγότεροι πιστεύουν τα προγνωστικά του Σαμαρά ότι με το πλεονέκτημα της σκληρής δουλειάς, θα μπορέσει να αποφευχθεί περαιτέρω λιτότητα. Πράγματι, πολλοί είναι βέβαιοι ότι είναι θέμα χρόνου προτού η κρίση ενταθεί, όταν το Φθινόπωρο η κυβέρνηση συνεργασίας θα πρέπει να λάβει νέα μέτρα για να αποφύγει την κατάρρευση του συνταξιοδοτικού συστήματος».
«Με την ανεργία στο επίπεδο ρεκόρ του 27% και τη φτώχεια να «εκτοξεύεται», θα πρέπει να συγχωρέσει κανείς τους Έλληνες για την άποψή τους ότι η πραγματική αλήθεια δεν έγκειται τόσο στη σκληρή δουλειά, αλλά στους κανόνες του παιχνιδιού που αλλάζουν. Το μόνο που θα μπορούσε να δράσει ως από μηχανής θεός για την ελληνική κρίση θα ήταν μία κατά κάποιο τρόπο διαγραφή χρέους», καταλήγει το άρθρο.



Πηγή “Έθνος”