Συνθήκες εκτροπής και αποσταθεροποίησης προκαλεί η απερίσκεπτη υποταγή της κυβέρνησης Σαμαρά στις αντιλαϊκές ορέξεις της τρόικας

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Σε δύο εβδομάδες ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς θα βρεθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και θα κάνει την πρώτη επίσημη πολιτική επαφή του με τον πρόεδρο κ. Μπάρακ Ομπάμα. Ωστόσο το κλίμα δεν είναι τόσο πανηγυρικό, όσο πιστεύουν ορισμένοι μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου ή στο υπουργείο Εξωτερικών.

Οι απαράδεκτες γερμανικές νουθεσίες της τελευταίας στιγμής περί της πειθαρχίας ή μη στα συμφωνημένα με την τρόικα, με πρωταγωνιστή τον υποτονικό κ. Ματίας Μορς, έχουν δύο προφανείς σκοπούς. Το Βερολίνο θέλει να μειώσει το κύρος και την εικόνα της Ελλάδος, χλευάζοντας το υποτακτικό πολιτικό επιτελείο που δέχεται αναντιρρήτως οποιαδήποτε εντολή τους. Σε επικοινωνιακό επίπεδο πλήττει την αξιοπιστία της χώρας μας λίγο πριν από μια κρίσιμη πολιτική διαπραγμάτευση με τον αμερικανικό παράγοντα.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στην Ουάσινγκτον, οι αρμόδιοι παράγοντες του Στέητ Ντηπάρτμεντ δεν εκπλήσσονται απ’ αυτά τα γεγονότα. Παρακολουθούν το παιγνίδι της πολιτικής αποσταθεροποίησης που βρίσκεται σε εξέλιξη και γνωρίζουν πολύ καλά ποιοι είναι οι «ηρακλειδείς» της διαπλοκής που έχουν συντονιστεί με όσους (εξωτερικούς παράγοντες) δοκιμάζουν τις αντοχές και τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας, εφαρμόζοντας τη θεωρία του χάους.

Ηγέτες με ημερομηνία λήξεως

Οι μάσκες έχουν πέσει. Όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις γνωρίζουν πολύ καλά ότι υπάρχει μια πολιτικο-οικονομική κάστα που επιχειρεί να ελέγξει και να καθορίσει τις εξελίξεις στην Ελλάδα υπό συνθήκες που δεν προάγουν την κοινωνική γαλήνη. Μπορεί ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς να πιστεύει πως θα ολοκληρώσει το έργο του στον χρονικό ορίζοντα της τετραετίας, όπως προβλέπει το Σύνταγμα. Ωστόσο, οι δυνάμεις της ανωμαλίας φαίνεται πλέον πως θα διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους σε συνθήκες πόλωσης, ρευστότητας και αναταραχών, πρωταγωνιστές των οποίων θα είναι «ηγέτες μιας χρήσεως» σε ασθενείς κυβερνήσεις «βραχείας διάρκειας».

Οι μειοψηφίες των «άκρων» και οι κυβερνητικές κυβιστήσεις θα καθορίσουν τις εξελίξεις αμέσως μετά τα μπάνια του λαού. Δεν χρειάζεται να περιμένει κανείς το αποτέλεσμα των εκλογών στη Γερμανία για να αντιληφθεί ότι η κυβέρνηση Σαμαρά αποτελεί όμηρο των ισχυρών της τρόικας -των Γερμανών, των Ολλανδών και των Φιλανδών.

Χαρακτηριστικό είναι το θρίλερ που σημειώθηκε στο Euroworkinggroup με τη δόση που δεν εκταμιεύτηκε επειδή το υπουργείο Παιδείας δεν ήθελε να στείλει στον «Καιάδα» της διαθεσιμότητας 80 εκπαιδευτικούς, κατόχους μεταπτυχιακών τίτλων. Όταν μια κυβέρνηση διασύρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο επειδή επιχειρεί να προστατεύσει εκπαιδευτικούς λειτουργούς που αξιολογήθηκαν με ποιοτικά κριτήρια για ποια σοβαρότητα, ποια σταθερότητα και ποια εθνική κυριαρχία μιλάμε;

Τροφοδοσία των άκρων

Το σημερινό πολιτικό επιτελείο δεν έχει συνηθίσει να λέει «όχι» και στερεί από τους δανειστές κι επικυρίαρχους την αξία του αντιλόγου ή ακόμα και του «ναι». Αυτή είναι η θηλειά που θρέφει τα άκρα. Ο θυμός της κοινωνίας θεριεύει με τη δημαγωγία όσων λούμπεν, ένθεν – κακείθεν, ασκούν λαϊκότροπη και λαϊκίζουσα κριτική επειδή έκλεισαν σε μια νύκτα 80 νηπιαγωγεία.

Όταν απολύονται κακήν κακώς οι σχολικοί φύλακες, κάποιοι άθλιοι λαϊκιστές θα θελήσουν να στείλουν μαυροφορεμένους τραμπούκους να τους υποκαταστήσουν. Ποιους θα ακούσει τότε η κοινωνία; Εκείνους που κάνουν τους σερβιτόρους στην τρόικα ή τους άλλους που εξυπηρετούν την αποσταθεροποίηση και την ανωμαλία;

Όσο χάνουν τις δουλειές τους εργαζόμενοι που αξιολογήθηκαν από το ΑΣΕΠ, τόσο οι δημαγωγοί που ξερνούν ύβρεις και επιδίδονται σε θρασύδειλες αλητείες θα τρίβουν τα χέρια τους επειδή εξυπηρετούν τους ολιγάρχες που θέλουν χωρισμένη την κοινωνία.

Αυτές οι καταστάσεις δεν αντιμετωπίζονται με μέτρα που μεταχειριζόταν το πολιτικό σύστημα πριν από 50 χρόνια. Η ρητορική του μίσους, ακόμα και από το βήμα της Βουλής, νεκρανασταίνει πάθη που χώρισαν σκοπίμως τον ελληνικό λαό μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κι αν οι φράσεις που εκστομίζονται σβηστούν από τα πρακτικά, υπάρχουν καταγεγραμμένες σε ηχητικά και οπτικά ψηφιακά αρχεία. Αυτά θα δει ο ιστορικός του μέλλοντος, ο οποίος θα κρίνει σκληρά τόσο τον κ. Σαμαρά, όσο και τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο. Δεν θα κριθούν για τις πράξεις τους ή για τα αποτελέσματα της πολιτικής τους αλλά για τις ρωγμές που προκαλεί στην κοινωνική συνοχή η απουσία του κράτους που επιβάλλει η τρόικα κατ’ εντολή όσων κερδίζουν δισεκατομμύρια εις βάρος θυμωμένων, απελπισμένων, καταχρεωμένων και εξαθλιωμένων πολιτών.

Το τριτοκοσμικό μοντέλο των “one use leaders” εφαρμόζεται ήδη και δεν αποκλείεται να αποτελέσει κακό προηγούμενο όχι μόνο για το σημερινό πρωθυπουργό, όσο και για εκείνον που θα τον διαδεχθεί. Οι συνέπειες των ενεργειών τους, ωστόσο, θα βαρύνουν το λαό, ο οποίος είτε θα επιμένει να τηρεί αντιστάσεις εντός της χώρας, είτε θα παίζει το ρόλο του φθηνού και καταρτισμένου μετανάστη σε κάποιο άλλο σημείο της Ευρώπης.

Η χώρα δεν έχει ανάγκη από φαντάσματα γερμανοτσολιάδων ή συμμοριτών. Χρειάζεται συνολικό και συγκεκριμένο σχέδιο εθνικής ενότητας για την υπέρβαση της κρίσης. Η Ελλάδα δεν είναι Αφγανιστάν, Ιράκ ή Λιβύη και δεν της αρμόζει τέτοια τύχη.

Δεν είναι καν Κροατία πριν από τον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο για να διατάσσουν οι Ούννοι της καγκελαρίας πώς από το θυσιαστήριο των προτεσταντικών συμφερόντων τους θα ρεύσει αίμα αθώων.