Την κατάργηση της προσωποκράτησης για
χρέη προς το δημόσιο και προς ιδιώτες, λόγω της ύφεσης και της
δυσπραγίας, στην οποία βρίσκεται η αγορά, προτείνει ο βουλευτής της ΝΔ
Μανώλης Κεφαλογιάννης με τροπολογία που υπέβαλε σε σχέδιο νόμου.
«Το έτος 2009 οι οφειλές ιδιωτών στο Δημόσιο ανήρχοντο σε 35
δισεκατομμύρια ευρώ. Τον μήνα Οκτώβριο 2013 οι οφειλές αυτές ανέρχονται
σε 62 δισεκατομμύρια ευρώ ενώ 360.000 νέοι οφειλέτες προστεθήκαν μόνο το
Σεπτέμβριο 2013 και 32.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν τον Οκτώβριο 2013
(ΕΡΓΑΝΗ) Παράλληλα οι εκκαθαρισμένες από τα διοικητικά δικαστήρια αλλά
ανείσπρακτες οφειλές προς το Δημόσιο ανέρχονται σε 17 δισεκατομμύρια
ευρώ.
Τα ανωτέρω αποδεικνύουν ότι παρά τους θεσπισμένους 22 φορολογικούς
νόμους από το 2010 μέχρι σήμερα πολλοί εκ των όποιων προβλέπουν και
επισείουν δρακόντεια μέτρα κατά των οφειλετών του Δημοσίου, οι
φορολογούμενοι αδυνατούν να καταβάλλουν φόρους και ασφαλιστικές
εισφορές, ενώ ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός αδυνατεί να εισπράξει τα
οφειλόμενα.
Ο Αριστοτέλης γράφει ότι τον 6ο αιώνα πχ «Οι φτωχοί- ήταν σκλάβοι των
πλουσίων όχι μονάχα αυτοί μα και τα παιδιά τους και οι γυναίκες τους.
Και καλλιεργούσαν τα κτήματα των πλουσίων. Όλη δε η γη ανήκε στους
λίγους. Κι αν ίσως δεν έδιναν όλο το ποσό της μίσθωσης, ο νόμος τους
έκανε σκλάβους, κι αυτούς και τα παιδιά τους…» (Αθηναίων Πολιτεία, 2,
2).
Ο Σόλων ορίστηκε το 594 π.χ. Άρχων στην Αθηνά με ειδική εντολή να
εφαρμόσει τα μέτρα που αυτός θα έκρινε κατάλληλα. Διακήρυξε ότι
«αμέτρητες είναι οι συμφορές που φέρνει η κακοδιοίκηση (δυσνομία), ενώ
με την καλή διοίκηση (ευνομία) όλα γίνονται με τάξη και στην εντέλεια
και οι αδικούντες πάνε φυλακή» (Ι. Κορδάτος, Μεγάλη ιστορία της Ελλάδας,
έκδοση 20ος αιώνας)
Αντί να δώσει τη συνηθισμένη διαβεβαίωση του αρχηγού του κράτους, ότι θα
διαφυλάξει αμείωτη όλων των πολιτών την περιουσία, εξέδωσε προκήρυξη,
ότι όλα τα χρέη παραγράφονται και όλοι όσοι για κάποιο χρέος είχαν γίνει
δούλοι ελευθερώνονται. Το μέτρο αυτό, η σεισάχθεια, όπως
χαρακτηρίστηκε, από τα βάρη (άχθη) που αποσείονταν, κάλυπτε δυο
κατηγορίες ανθρώπων. Η πρώτη κατηγορία ήταν ότι η μέχρι τότε
αναγνωρισμένη εγγύηση ενός χρέους ήταν το ίδιο το πρόσωπο, και όταν το
χρέος δεν επιστρεφόταν, ο οφειλέτης γινόταν δούλος στον πιστωτή. Τη
δεύτερη κατηγορία αποτελούσαν οι «εκτημόροι»- που είχαν αποδεχτεί ή τους
είχε ουσιαστικά επιβληθεί, μια κατάσταση που τους έδιναν ίσως τον σπόρο
για τα σιτηρά τους και τους άφηναν να χρησιμοποιεί το βόδι και το
αλέτρι, κι αυτοί έδιναν γι’ αντάλλαγμα ένα τακτικό μερίδιο από τις
σοδειές τους, δηλαδή κατά μίαν έννοια ήταν κι αυτοί οφειλέτες και έγιναν
ελεύθεροι για να καλλιεργούν τη δική τους γη. (J. B. Bury & Russell
Meiggs, Ιστορία της αρχαίας Ελλάδας, , τ. α’, εκδ. Καρδαμίτσα). Η
σεισάχθεια ήταν η ακύρωση των χρεών προς το Δημόσιο και προς ιδιώτες,
και η απαγόρευση να δανείζεται κανείς υποθηκεύοντας το ίδιο του το σώμα
και υπήρξε η πρώτη πολιτική πράξη του Σόλωνα.
TO ΣΥΝΤΑΓΜΑ: Το άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος ορίζει ότι «Οι Έλληνες
πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις
δυνάμεις τους».
Το άρθρο 5 ορίζει ότι «3. H προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη.
Κανένας δεν καταδιώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με
οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο
νόμος.
4. Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε
οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα, καθώς
και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ’ αυτήν. Τέτοιου περιεχομένου
περιοριστικά μέτρα είναι δυνατόν να επιβληθούν μόνο ως παρεπόμενη ποινή
με απόφαση ποινικού δικαστηρίου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανάγκης και
μόνο για την πρόληψη αξιόποινων πράξεων, όπως νόμος ορίζει.»
Το άρθρο 8 ορίζει ότι «Κανένας δεν στερείται χωρίς τη θέλησή του το
δικαστή που του έχει ορίσει ο νόμος. Δικαστικές επιτροπές και έκτακτα
δικαστήρια, με οποιοδήποτε όνομα, δεν επιτρέπεται να συσταθούν.»
Το "Διεθνές Σύμφωνο Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων" του ΟΗΕ
προέβλεψε ότι «κανείς δεν φυλακίζεται λόγω αδυναμίας του να εκπληρώσει
συμβατική υποχρέωση».
Το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο με την υπ αριθμό 1/2010 απόφαση του έκρινε
το μέτρο της προσωποκράτησης ως αντισυνταγματικό διότι «η προσωποκράτηση
ως μέτρο στερητικό της ελευθερίας είναι συνταγματικώς ανεπίτρεπτη και
αντίθετη στα άρθρα 2 και 5 του Συντάγματος που επιτάσσουν ως πρωταρχική
υποχρέωση της Πολιτείας τον σεβασμό και την προστασία της αξίας του
ανθρώπου, πυρήνας της οποίας είναι η προσωπική ελευθερία. Κατά την άποψη
που πλειοψήφησε, είναι διαφορετικό το θέμα της στέρησης της προσωπικής
ελευθερίας ως ποινή για αποδοκιμαστέα κοινωνική συμπεριφορά και άλλο ως
διοικητικό μέτρο που αποβλέπει στην άσκηση πίεσης για την εξόφληση
χρηματικού χρέους. Και αυτό διότι αποτελεί μέτρο καταναγκασμού, όχι πάνω
στην περιουσία του οφειλέτη αλλά επί του ιδίου του προσώπου του
οφειλέτη.»
Επίσης με τον ν. 2462/1997, που κύρωσε το διεθνές σύμφωνο του Ο.Η.Ε. για
τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, κατά το Α11 του οποίου "Κανείς δεν
φυλακίζεται αποκλειστικά λόγω της αδυναμίας του να εκπληρώσει συμβατική
υποχρέωση".
Παρά ταύτα συνεχίζεται να εφαρμόζεται το μέτρο της προσωποκράτησης για
χρέη προς τον δημόσιο τομέα, τα ΝΠΔΔ και τους λοιπούς ασφαλιστικούς
οργανισμούς καθώς και αυτά που προβλέπονται από τον κώδικα πολιτικής
δικονομίας για χρέη προς ιδιώτες.
Με την προτεινομένη διάταξη απαγορεύεται η προσωποκράτηση των πολιτών
για κάθε είδους χρέη και οφειλές προς το Δημόσιο, τα ΝΠΔΔ, τους
ασφαλιστικούς οργανισμούς και τους ιδιώτες.
Στο σχέδιο νόμου «Κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Επείγουσες
ρυθμίσεις εφαρμογής Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων» (Α΄176)».
Προστίθεται άρθρο ως εξής:
Άρθρο...
« Η παρ. 6 του άρθρου 67 Ν.3842/2010,ΦΕΚ Α 58/23.4.2010, αντικαθίσταται ως κάτωθι:
α) Η προσωποκράτηση ως αναγκαστικό μέτρο προς είσπραξη δημοσίων
εσόδων καταργείται. Αποφάσεις, που διατάσουν προσωπική κράτηση για
βεβαιωμένα και ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο, Ασφαλιστικούς φορείς ,
Ν.Π.Δ.Δ. , ή άλλα Νομικά Πρόσωπα που ελέγχονται από το Δημόσιο με
οιονδήποτε τρόπο, και δεν έχουν εκτελεσθεί κατά τη δημοσίευση του νόμου
αυτού δεν εκτελούνται. Αν άρχισε η εκτέλεση τους, διακόπτεται και ο
κρατούμενος απολύεται. Εκκρεμείς αιτήσεις, καθώς και ένδικα μέσα κατά
των ανωτέρω αποφάσεων δεν εισάγονται για συζήτηση και οι υποθέσεις
τίθενται στο αρχείο.
β) Απαγορεύεται επίσης η προσωποκράτηση για κάθε είδους οφειλές προς ιδιώτες καταργουμένων των
διατάξεων των άρθρων 914, 932, 948, 949 και 1047 παρ. 1 του Κώδικα
Πολ. Δικονομίας. Αποφάσεις, που διατάσουν προσωπική κράτηση για
βεβαιωμένα χρέη προς ιδιώτες, και δεν έχουν εκτελεσθεί κατά τη
δημοσίευση του νόμου αυτού δεν εκτελούνται. Αν άρχισε η εκτέλεση τους,
διακόπτεται και ο κρατούμενος απολύεται. Εκκρεμείς αιτήσεις, καθώς και
ένδικα μέσα κατά των ανωτέρω αποφάσεων δεν εισάγονται για συζήτηση και
οι υποθέσεις τίθενται στο αρχείο.
γ) Η αναστολή της παραγραφής χρεών, για τα οποία υποβλήθηκε
αίτηση προσωπικής κράτησης, λήγει με τη δημοσίευση του νόμου αυτού, η
παραγραφή τους όμως δεν συμπληρώνεται πριν την πάροδο τουλάχιστον έτους
από τη λήξη της αναστολής.
δ) Κάθε άλλη υπάρχουσα αντίθετη διάταξη καταργείται από τη δημοσίευση του παρόντος».
zougla.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου