Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΤΟ ΠΡΩΙ ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΣΕ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕ ΤΟΥΣ ΕΚΔΟΤΕΣ ΠΩΣ ΔΕ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ ΤΟ ΝΟΜΟ

"ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ την ο­μιλία του κ. Ευ. Βενιζέλου την περα­σμένη Πέμπτη στη Βουλή για το σκάνδαλο των υποβρυχίων, αισθάν­θηκα σαν θεατής μιας χοντροκομμέ­νης φάρσας, σαν αυτή που ανέβαζαν οι περιοδεύοντες στην επαρχία θίασοι-μπουλούκια την εποχή του Με­σοπολέμου... 

Με μία διαφορά: οι αγο­ραίες ατάκες που απάγγελλαν οι πει­ναλέοι ηθοποιοί τότε, προκαλούσαν το γέλιο του φιλοθεάμονος κοινού που γέμιζε τα καφενεία, ενώ οι χο­ντροκομμένες ατάκες του κωμικού της παράστασης της Πέμπτης ούτε καν τη θυμηδία δεν προκαλούσαν. Το αντίθετο, προκαλούσαν αηδία. Εγώ τουλάχιστον αισθάνθηκα αηδιασμέ­νος γιατί...

ο κ. αντιπρόεδρος της κυ­βέρνησης και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρόσβαλε την αισθητική μου, αλλά κυρίως τη νοημοσύνη μου. Από τα πρώτα βήματα στο πεδίο της πολιτικής ο κ. Βενιζέλος έδειξε ό­τι διαθέτει όλα τα «προσόντα» για να διαπρέψει: αμοραλισμό, χαμαιλεοντισμό, αλαζονεία, ναρκισσισμό, εξουσιομανία. 

Κατά το παρελθόν είχα αποκαλέσει τον κ. Βενιζέλο μια φού­σκα του πολιτικού χρηματιστηρίου. Λάδι μπόλικο και τηγανίτα τίποτα, ό­πως λέει και η λαϊκή παροιμία. Τον θυμάμαι την εποχή του νόμου για τον βασικό μέτοχο στα ΜΜΕ, όταν το πρωί νομοθετούσε στη Βουλή και το βράδυ έτρεχε στους εκδότες να τους ε­ξηγήσει πως δεν θα εφαρμοζόταν ο νόμος. 

Τον θυμάμαι την εποχή της μάχης του με τον κ. Παπανδρέου για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, όταν, μετά την κατά κράτος ήττα του, δήλωσε υ­ποταγή στον νικητή, πουλώντας τους πιο στενούς του συνεργάτες. Ρωτή­στε επ' αυτού τον κ. Λοβέρδο. Ήμουν επιεικής. Με την εμφάνιση της Πέ­μπτης αναδεικνύεται σε τσαρλατάνο της πολιτικής. Βρίσκετε ανάρμοστο αυτόν τον χα­ρακτηρισμό; Εγώ βρίσκω ότι τίποτε δεν είναι πιο ανάρμοστο, πιο προ­κλητικό, πιο προσβλητικό, από έναν πολιτικό που απευθύνεται στους πολίτες θεωρώντας τους ηλιθίους." 

Β. ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ