Όντας πολίτες που δεν τα ξέρουμε όλα, κάνουμε λάθη.

Μέσα στη μέγγενη, που μας έχουν χώσει, έχουμε και το δικαίωμα στο λάθος.

Αντιγράφουμε από την «Μετριοφροσύνη της Δημοκρατίας» του Αλμπέρ Καμύ:

«…η δημοκρατία, είτε είναι κοινωνική είτε πολιτική, δεν μπορεί να θεμελιώνεται πάνω σε μια πολιτική φιλοσοφία που αξιώνει να γνωρίζει και να ρυθμίζει τα πάντα… Ο αληθινός δημοκράτης πιστεύει ότι ο λόγος μπορεί να φωτίζει μεγάλο αριθμό προβλημάτων και ίσως να ρυθμίζει άλλα τόσα. Αλλά δεν πιστεύει ότι ο λόγος βασιλεύει, ως μόνος κυρίαρχος, σε ολόκληρο τον κόσμο. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο δημοκράτης είναι μετριόφρων. Ομολογεί ένα ορισμένο ποσοστό άγνοιας, αναγνωρίζει τον εν μέρει ριψοκίνδυνο χαρακτήρα της προσπάθειάς του και το ότι δεν τα κατέχει όλα. Και, με αφετηρία αυτήν την παραδοχή, αναγνωρίζει ότι χρειάζεται να συμβουλεύεται τους άλλους, να συμπληρώνει εκείνο που δεν γνωρίζει με αυτό που εκείνοι γνωρίζουν. Δεν αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα που να μην του έχει δοθεί από τους άλλους και να μην υπόκειται στη διαρκή συμφωνία τους. Οποια απόφαση και αν κλήθηκε να πάρει, αποδέχεται ότι οι άλλοι, για τους οποίους πάρθηκε αυτή η απόφαση, μπορούν να την κρίνουν διαφορετικά και να του το λένε».

-----------------------------

Ποιο ήταν το λάθος μας στην πρώτη παρουσίαση που κάναμε για το ELA (έκτακτη παροχή ρευστότητας σε τράπεζες);

Γράψαμε:

« Ποιος μιλάει για 2, 3, 9, 40 ή 90 δις ευρώ; Εδώ μιλάμε για 191,5 δισεκατομμύρια "7ήμερης διάρκειας(;)", που εξέδωσε η Τράπεζα της Ελλάδος για να ενισχύσει τις βουλιαγμένες ελληνικές τράπεζες. Τα 191,5 κλπ δισεκατομμύρια περιλαμβάνονται ή προστίθενται στα 238 ή 246(κατ' άλλους), δισεκατομμύρια που έλαβαν οι τράπεζες, με νομοθετικές αποφάσεις; Αν περιλαμβάνονται, τότε τα μεταβαλλόμενα ως ανελκυστήρας ποσά, από 84 σε 191,5 και τώρα 81 δις, σε ποιον τα χρωστάμε, αφού τα παράγει η ΤτΕ; Αν δεν περιλαμβάνονται, μιλάμε για συνολική παροχή σωτηρίας ύψους 430 δισεκατομμυρίων. Πού βρήκαν οι βουλιαγμένες ελληνικές τράπεζες τα περιουσιακά στοιχεία, που έκαμε αποδεκτά η Τράπεζα της Ελλάδος, την ώρα που όλοι λένε ότι δεν τα έχουν; Και γιατί είναι αξιόπιστα για την ΤτΕ και δεν είναι για την υπόλοιπη αγορά;»

-------------

Αυτό είναι λάθος, γιατί ταυτίσαμε με ισόποση χρηματοδότηση το ύψος των εγγυήσεων στον λογαριασμό 4, «εκτός ισολογισμού» της Τράπεζας της Ελλάδος: Περιουσιακά στοιχεία αποδεκτά από την Τράπεζα της Ελλάδος ως ασφάλεια για πράξεις έκτακτης παροχής ρευστότητας προς τα πιστωτικά ιδρύµατα: 191.524.930.187 ευρώ.

Όμως, από τις 20 Απριλίου του 2012, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει ζητήσει να συμπεριλαμβάνεται σε χωριστό λογαριασμό των «εθνικών» τραπεζών, το πόσο της «έκτακτης παροχής βοήθειας(ELA)”. Αυτός ο λογαριασμός είναι ο λογαριασμός 6 του Ενεργητικού: Λοιπές απαιτήσεις σε ευρώ έναντι πιστωτικών ιδρυµάτων ζώνης ευρώ.

Στη λογιστική κατάσταση της 30ης Οκτωβρίου 2013 τηςΤτΕ, οι δύο λογαριασμοί έχουν ως εξής:

Λογαριασμός 4 (εκτός ισολογισμού): Περιουσιακά στοιχεία αποδεκτά από την Τράπεζα της Ελλαδος ως ασφάλεια για πράξεις έκτακτης παροχής ρευστότητας προς τα πιστωτικά ιδρύµατα 70.025.094.903 ευρώ.

Λογαριασμός 6 (Ενεργητικού): Λοιπές απαιτήσεις σε ευρώ έναντι πιστωτικών ιδρυµάτων ζώνης ευρώ 7.953.900.377 ευρώ.

Στη λογιστική κατάσταση της 30ης Σεπτεμβρίου 2013, οι δύο λογαριασμοί έχουν ως εξής:

Λογαριασμός 4 (εκτός ισολογισμού): Περιουσιακά στοιχεία αποδεκτά από την Τράπεζα της Ελλάδος ως ασφάλεια για πράξεις έκτακτης παροχής ρευστότητας προς τα πιστωτικά ιδρύµατα: 80.910.860.261 ευρώ.

Λογαριασμός 6: Λοιπές απαιτήσεις σε ευρώ έναντι πιστωτικών ιδρυµάτων ζώνης ευρώ:8.958.832.531 ευρώ.

Ανάλογη είναι η κατάσταση τον Αύγουστο του 2013 και τον Ιούλιο του 2013.

Με άλλα λόγια, η αξία των περιουσιακών στοιχείων των τραπεζών αποτιμήθηκε, από την ΤτΕ, στο 10-15% της λογιστικής αξίας τους!!!

Τι είδους τραπεζικοί ισολογισμοί είναι αυτοί και ποια είναι η πραγματική τους αξία, όταν η ΤτΕ στην οποία προσφεύγουν, επειδή δεν μπορούν να αντλήσουν χρήμα από την αγορά, κάνει τέτοιο κούρεμα;

Εδώ πρέπει να μιλάμε για ισολογισμούς «φούσκες».

------------

Οι τράπεζες πέθαναν. Ζήτω οι Εταιρείες Ακινήτων.

Οι «εγγυήσεις» που προσφέρουν οι τράπεζες, για τη χρηματοδότηση τους, υποθέτουμε ότι είναι ομόλογα και δάνεια. Η ακίνητη περιουσία των τραπεζών έχει μεταβιβαστεί σε θυγατρικές εταιρείες. Πρόκειται για τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται, πλέον, στην χαριστική αγορά ακινήτων του δημοσίου και πρόκειται να δραστηριοποιηθούν και στην αγορά των πλειστηριασμών.

Προορίζονται να γίνουν οι αυριανοί Φεουδάρχες.

(Στην πραγματικότητα, η μόνη εγγύηση που έχουν οι τράπεζες είναι η υποθηκευμένη και μη περιουσία των Ελλήνων πολιτών. Όσοι δεν οφείλουν στις τράπεζες, μεττρέπονται σε χρώστες του δημοσίου, λόγω φόρων και "κρίσης").

Όλοι οι κρατούντες, αλλά και οι ιδιοκτήτες των τραπεζών, γνωρίζουν ότι όταν μιλάμε για τράπεζες, αναφερόμαστε σε κουφάρια. Πρόκειται για «ζωντανούς -νεκρούς" οργανισμούς, οι οποίοι «διασώζονται», ως ότου αγοραστούν από ξένους, με φωτογραφικούς νόμους, με χρηματοδότηση από τους φορολογούμενους πολίτες και με χαριστικά δάνεια.

(Είναι μια άλλη ιστορία το γεγονός ότι δεν διασώζονται, παρά την εθνική αιμορραγία. Κάποιοι θα πρέπει να κριθούν και γι΄αυτό).

Πιο κάτω, κάνουμε μία ενδεικτική αναφορά σε φωτογραφικούς νόμους, χρηματοδότηση από τους φορολογούμενους πολίτες και χαριστικά δάνεια:

1. Οι νόμοι αλλλάζουν, όταν αυτό βολεύει τις τράπεζες, λόγω αλλαγής "αντικειμενικών συνθηκών". Δεν αλλάζουν, όταν οι πολίτες ζητούν το ίδιο.

- Το άρθρο 101 της Συνθήκης για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναφέρει ότι «είναι ασυμβίβαστες με την εσωτερική αγορά και απαγορεύονται όλες οι συμφωνίες μεταξύ επιχειρήσεων, όλες οι αποφάσεις ενώσεων επιχειρήσεων και κάθε εναρμονισμένη πρακτική, που δύνανται να επηρεάσουν το εμπόριο μεταξύ κρατών μελών και που έχουν ως αντικείμενο ή ως αποτέλεσμα την παρεμπόδιση, τον περιορισμό ή τη νόθευση του ανταγωνισμού εντός της εσωτερικής αγοράς» και το άρθρο 102 «Είναι ασυμβίβαστη με την εσωτερική αγορά και απαγορεύεται, κατά το μέτρο που δύναται να επηρεάσει το εμπόριο μεταξύ κρατών μελών, η καταχρηστική εκμετάλλευση από μία ή περισσότερες επιχειρήσεις της δεσπόζουσας θέσης τους εντός της εσωτερικής αγοράς ή σημαντικού τμήματός της.»

- Δημοσιεύεται στο ΦΕΚ 94 Α’/19.4.2012 Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που ρυθμίζει τα θέματα κεφαλαιακής ενίσχυσης των πιστωτικών ιδρυμάτων. Το άρθρο 2 της πράξης νομοθετικού περιεχομένου αναστέλλει την εφαρμογή των κανόνων περί συγκέντρωσης όταν πρόκειται για πιστωτικά ιδρύματα και στην ουσία καταργεί τον ανταγωνισμό μεταξύ τραπεζών.

2. Είναι γνωστή η χρηματοδότηση των τραπεζών, με την εγγύηση του δημοσίου, δηλαδή, με χρήματα των φορολογούμενων, οπότε παρακάμπτουμε το θέμα.

Η πολιτική απόφαση πάρθηκε, κάποτε, στο ECOFIN 7 October 2008: «Τα κράτη μέλη δεσμεύτηκαν να στηρίξουν τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς που είναι εξέχουσας σημασίας για το χρηματοπιστωτικό σύστημα».

3. Οι Εταιρειες Επενδύσεων Ακίνητης Περιουσίας υπόκεινται σε ειδικό φορολογικό καθεστώς και έχουν πληθώρα απαλλαγών για την ακίνητη περιουσία τους, την ώρα που οι πολιτικοί φορολογούν άγρια την περιουσία των πολιτών. Απαλλάσσονταν από φόρο εισοδήματος, Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας, ΕΤΑΚ, ΦΠΑ, έχουν μειωμένο ΦΑΠ (0,1% αντί του 0,6% που έχουν τα υπόλοιπα υπόχρεα πρόσωπα) κ.ο.κ. ( και είμαστε σε αναμονή νέων ρυθμίσεων ενόψει του νέου φόρου. Δείτε σελ. 7)

4. Η Εθνική Τράπεζα πουλάει τη θυγατρική της Πανγαία και χρηματοδοτεί με δάνειο άνω των 400 εκατ. τον αγοραστή της σε μια συναλλαγή συνολικής αξίας άνω των 600 εκατ. ευρώ!... η Eθνική Τράπεζα, που είναι ο πωλητής της θυγατρικής της χρηματοδοτεί τον αγοραστή με μεγάλο δάνειο άνω των 400 εκατ. ευρώ. Το δάνειο μάλιστα είναι πολύ μεγαλύτερο από τα λεφτά που βάζει ο αγοραστής… Eπίσης σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες το δάνειο έχει χαμηλό επιτόκιο, που εάν όχι σπανίως, δεν δίνεται σε καμία επιχείρηση από καμία ελληνική τράπεζα αυτή την περίοδο. Σημειώνεται ότι ενώ πρόκειται για μια συναλλαγή αξίας άνω των 600 εκατ. ευρώ δεν έγινε διεθνής διαγωνισμός, αλλά απευθείας διαπραγματεύσεις με ενδιαφερόμενους επενδυτές.

5. Με σκανδαλώδη τρόπο γίνεται η πώληση ακινήτων του Δημοσίου, από το ΤΑΙΠΕΔ. Οι πωλήσεις αυτές υποτίθεται ότι γίνονται, για να μειωθεί το χρέος και τα έσοδα από τις πωλήσεις ακινήτων του δημοσίου πάνε στους «δανειστές». Σε μία, τουλάχιστον, περίπτωση, η πώληση αυξάνει το χρέος.

6. Στο πιο πάνω άρθρο του olympia.gr, βλέπουμε μία ακόμα διαδικασία απελευθέρωσης θυγατρικής ακινήτων από το βαρίδι της Τράπεζας – κουφάρι, με τη μέθοδο της μεταβίβασης μετοχών:

Σε δημοσίευση της Eurobank Properties Α.Ε.Ε.Α.Π. αναφέρονται ότι «Με βάση τη σχετική ενημέρωση που έλαβε η Εταιρεία από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) στις 25/06/2013, το συνολικό έμμεσο ποσοστό συμμετοχής του (ΤΧΣ) επί του μετοχικού κεφαλαίου και του συνόλου των δικαιωμάτων ψήφου της Εταιρείας, ανήλθε σε 56,32% συνεπεία της απόκτησης του 98,56% των μετοχών της Τράπεζας Eurobank Ergasias A.E. κατόπιν της πρόσφατης ολοκλήρωσης ανακεφαλαιοποίησης της.» Μία μέρα πριν την γνωστοποίηση των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού για τα ακίνητα του Δημοσίου, αλλάζει η μετοχική σύνθεση της εταιρείας και η εταιρεία ανακοινώνει (30) πως: η Fairfax Financial Holdings Limited και Τράπεζα Eurobank Ergasias A.E. ελέγχουν από κοινού άμεσα και έμμεσα 45.806.477 μετοχές και δικαιώματα ψήφου, ήτοι το 75,09% της εταιρείας.

7. Το πρακτορείο ειδήσεων Reuters έχει αναφερθεί σε δανεισμό Σάλλα (Τάπεζα Πειραιώς) από την βουλιαγμένη Marfin. Στη συνέχεια, η Τράπεζα Πειραιώς «αγόρασε» την CPBτου ομίλου Marfin από την οποία είχε δανειστεί! Έχει αγοράσει, συνολικά, 11 τράπεζες. Αλλά και η αρθρογραφία, που αποσιωπάται από τα χρηματοδοτημένα με χαριστικά δάνεια επίσημα ΜΜΕ, είναι γεμάτη από αλληλοχρηματοδοτήσεις του τύπου «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει».

Μακάριοι αυτοί που θα απασχοληθούν, με γνώση και σοβαρότητα, στη διερεύνηση όλων των σκανδαλωδών ιστοριών του σκοτεινού κόσμου των τραπεζών. Μιλάμε για μεγάλα φαγοπότια, την ώρα που οι πολίτες δυστυχούν και ρίχνονται στα τάρταρα.

Αυτά συμβαίνουν στο υπόδουλο κράτος των Ελλήνων, όπου κάποιοι αυξάνουν τις περιουσίες τους, λόγω «διάσωσης», και οι πολίτες χάνουν όσα απέκτησαν με τον μόχθο τους.

Το ευχολόγιο του Ecofinτης 7^ης Οκτωβρίου 2008 ήταν για τα μάτια του κόσμου:

-Τα κράτη μέλη θα επαγρυπνούν για τα συμφέροντα των φορολογουμένων.

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ ΓΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.

Αυτό δεν μπορεί να συμβεί, όσο το σημερινό κομματικό σύστημα παραμένει αλώβητο, εκλιπαρώντας τους «δανειστές» για «επαναδιαπραγμάτευση». Μας τάπε και ο Σαμαράς. Βρίσκονται όλοι σε διατεταγμένη υπηρεσία:

"Άσε με να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους, και δεν με ενδιαφέρει ποιος φτιάχνει τους νόμους του". Mayer Amschel Rothschild (1742- 1812)

Γ. Κασιμάτης: “Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, στη χώρα έχει γίνει πραξικόπημα”

ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΕΚΠΟΙΗΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕΙ ΑΚΥΡΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΕΙ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΧΩΡΙΣΤΑ.

ΥΓ:

Για να συμπληρώσουμε, δίχως να κλείσουμε, το θέμα του ELA, δείτε εδώ, άλλα στοιχεία και άλλους αριθμούς, από τον σκοτεινό κόσμο των τραπεζών:

Η Ιρλανδία είναι η χώρα εκείνη που έχει καταφέρει να καταπατήσει κάθε έννοια του πνεύματος της ΕΚΤ και ταυτόχρονα να τη γλυτώνει κάθε φορά. Πώς το έχει κάνει? Χρησιμοποιώντας τα χαώδη κενά που διαθέτει αυτό το ημιτελές ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Στην αρχή ανακάλυψε το άρθρο 123, δηλαδή τον ELA, και πρόσφερε φρέσκο χρήμα (εκτάκτως πάντα) στις τράπεζές της χωρίς να πάρει την άδεια της ΕΚΤ. Και μετά -κατά τη διάρκεια της κυπριακής κρίσης- έφτιαξε ένα ωραίο ταχυδακτυλουργικό το οποίο προσθεού δεν είναι τύπωμα και μη λέτε κακές λέξεις, αλλά στην ουσία τύπωσε μερικά δις τα οποία έδωσε στις τράπεζές της κι αυτά τα δις εξαφανίστηκαν σε κάποιο περίεργο ομόλογο με λήξη το 2156.

Σοιχεία αντλήσαμε και από αυτό: Περί ανταγωνισμού μεταξύ των πιστωτικών ιδρυμάτων

Άκρη θα βγάλουμε, όταν έρθει η Δημοκρατία και όλα θα γίνουν διάφανα.

ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ. ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΝΕ.