Όλοι επίσης γνώριζαν ότι οι εκπρόσωποι των δανειστών
δεν έχουν κανέναν λόγο να υποχωρήσουν. Αντιθέτως, έχουν, μέχρι στιγμής,
καταβροχθίσει τόσο τον Γιάννη Βρούτση όσο και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ως
τους υπουργούς που θα καλύψουν μέρος από τα προαπαιτούμενα για την
εκκρεμούσα δόση, αλλά και μέρος του δημοσιονομικού κενού που προκύπτει
από τις «προτάσεις» του ΥΠΟΙΚ.
Ο Γιάννης Στουρνάρας είναι που θέλει λίγο ακόμη ροδοκοκκίνισμα για να
είναι… βρώσιμος και ευκολοχώνευτος, αλλά πρόκειται για ειδική περίπτωση
και θα τον αφήσουν να σιγοψήνεται. Αυτοί άλλωστε έχουν όλο τον χρόνο
μπροστά τους.
Αυτός που δεν έχει καθόλου χρόνο είναι η συγκυβέρνηση, και πιο
συγκεκριμένα ο πρόεδρός της Αντώνης Σαμαράς και ο αντιπρόεδρος Ευάγγελος
Βενιζέλος. Και οι δύο γνωρίζουν ότι τα πράγματα είναι πολύ στενά, ότι
το πολιτικό κλίμα είναι εξαιρετικά αρνητικό, ότι η κυβερνητική
σταθερότητα από τώρα και στο εξής θα κρέμεται από μια κλωστή, αλλά και
ότι ο ελληνικός λαός δεν θα σταματήσει να βομβαρδίζεται από επώδυνα
μέτρα ούτε καν στη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας στην Ε.Ε.
Σε κινούμενη άμμο
Η γενική παραδοχή ότι το ΠΑΣΟΚ δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό περί
«ασύμμετρης απειλής», ο οποίος προσφάτως του αποδόθηκε, αλλά και ότι η
κατάσταση στη Ν.Δ. λίγο απέχει από τη ρευστοποίηση, είναι στοιχεία που
μπορούν εύκολα να πυροδοτηθούν με μια σειρά από αφορμές – άλλωστε οι
αιτίες είναι πολλές, βαθύτερες και μόνιμες. Ποιες είναι αυτές οι
αφορμές;
1. Η διπλή επίθεση στην ακίνητη περιουσία, με τον
ειδικό φόρο – που θα επιβαρύνει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους εις
διπλούν – και την απελευθέρωση (μερική ή ολική σε αυτήν τη φάση, λίγη
σημασία έχει) των πλειστηριασμών (και) πρώτης κατοικίας.
2. Η ευθεία παρέμβαση στο ασφαλιστικό, που θα
οδηγήσει και σε οριζόντια κουρέματα τις αποδοχές των απόμαχων της
εργασίας, με αλυσιδωτές συνέπειες στη δυνατότητα δεκάδων ή εκατοντάδων
χιλιάδων οικογενειών να διασφαλίζουν τα προς το ζην.
3. Οι μαζικές απολύσεις από κρίσιμους τομείς του
κοινωνικού κράτους, όπως η Παιδεία και η Υγεία, οι οποίες οδηγούν ήδη σε
αποδιάρθρωση τη λειτουργία πανεπιστημίων και νοσοκομείων, αλλά και στην
Τοπική Αυτοδιοίκηση, με συνέπειες στην εξυπηρέτηση στοιχειωδών αναγκών
του μέσου πολίτη. Όσο και αν προσπαθεί η κυβέρνηση να επενδύσει τις
αθρόες απολύσεις με επικλήσεις περί διαφθοράς και «μεγάλου κράτους», το
θλιβερό αποτέλεσμα της μετατροπής βασικών αγαθών σε εμπορεύματα με
καταφανή πτώση της ποιότητάς τους δεν κρύβεται. Εκτός, φυσικά, από τη
διόγκωση της ανεργίας.
4. Η ευνοϊκή υπέρ της Ν.Δ. απόχρωση των
δημοσκοπήσεων σε αυτό το διασκεδαστικό «σίριαλ των δεκαδικών», με
προβάδισμα μικρότερο της μονάδας, δεν φαίνεται ότι αντέχει πια, καθώς η
εικόνα τείνει να αντιστραφεί. Όλοι στην κυβέρνηση γνωρίζουν ότι, όταν
αρχίσει το δημοσκοπικό κυνηγητό του ΣΥΡΙΖΑ, το πολιτικό λαχάνιασμα της
κυβέρνησης θα γίνει έμφραγμα.
5. Τέλος, παρά τις προσπάθειες να στηριχθεί και να
ενισχυθεί η εύθραυστη κυβερνητική πλειοψηφία, με αρχή την πρόταση της
Μπακογιάννη για πρωτοβουλία Σαμαρά και επαναπροσέγγιση της ΔΗΜΑΡ, το
τοπίο είναι θολό. Ως άμεση παρενέργεια είχαμε τη διακριτική αλλά γεμάτη
«υποσχέσεις» μετατόπιση του Φώτη Κουβέλη ένα βήμα πιο κοντά στον…
ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι το πολιτικό αδιέξοδο πολλών στελεχών του ΠΑΣΟΚ θεωρείται
βόμβα στα κυβερνητικά θεμέλια, η οποία είναι θέμα χρόνου να σκάσει.
Φρούδες ελπίδες
Η απάντηση του Αντώνη Σαμαρά στον θόρυβο περί αμφισβήτησης του ιδίου
ως πρωθυπουργού, την οποία πολλοί εννόησαν ότι εμπεριέχει η πρόταση της
Μπακογιάννη, ήταν ότι θέλει να εξαντλήσει την τετραετία – ή, όπως λένε
οι πιο κακεντρεχείς, να εξαντλεί καθ’ όλη την τετραετία τον ελληνικό
λαό. Ο στόχος αυτός, όμως, αν και θεμιτός, είναι δύσκολος έως
ακατόρθωτος.
Σήμερα ο πρωθυπουργός συντρώγει με την καγκελάριο Μέρκελ, στην οποία
φιλοδοξεί να θέσει ακόμη μια φορά το θέμα επιβίωσης που αντιμετωπίζει η
κυβέρνησή του. Όμως η θέση της Μέρκελ είναι ξεκάθαρη και κατ’ επανάληψη
διατυπωμένη. Επιπλέον, καμιά από τις προηγούμενες απόπειρες του Σαμαρά
να διαπραγματευτεί πολιτικά το ελληνικό πρόβλημα δεν είχε αποτέλεσμα.
Σήμερα μάλιστα η Γερμανία, ισχυρότερη παρά ποτέ, με το λεόντειο
δημοσιονομικό σύμφωνο σε ισχύ, με το σύνολο της Ευρώπης θεσμικά
«μαντρωμένο», δεν έχει λόγους να «φοβάται» ούτε καν την έλευση του
ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία τα ελληνικά μιντιακά παπαγαλάκια απειλούν το
«πόπολο» – και ούτε κατά φαντασίαν, φυσικά, τους δανειστές…
Κίνδυνος απομόνωσης
Πολύ συχνά το τελευταίο διάστημα, και στο «Ποντίκι» και στο
topontiki.gr, έχουμε επισημάνει τη γελοία πλευρά των ελληνικών
υποτιθέμενων εκβιασμών προς τους δανειστές. Όμως η γελοία είναι η
ανώδυνη πλευρά, καθώς διαμορφώνεται ήδη μια πολύ πιο επικίνδυνη. Η
Ελλάδα, ελλείψει συμμαχιών, ελλείψει εθνικού σχεδίου, ελλείψει
κυβερνητικού σθένους, τείνει να απομονωθεί στο ευρωπαϊκό πεδίο.
Πολλοί «μνημονιακοί» αναλυτές θα επέμεναν στην αδυναμία ή απροθυμία
της κυβέρνησης να εφαρμόσει πλήρως τα συμπεφωνημένα. Πέρα από τις
διαφωνίες μας με αυτήν τη θέση, υπάρχει μια σοβαρότερη πλευρά. Το
χειρότερο είναι ότι μια εξέλιξη – έως πρότινος εμφανιζόμενη ως
πλεονέκτημα για την ελληνική πλευρά – καταλήγει σήμερα μπούμερανγκ: το,
τυπικό και όχι τόσο ουσιαστικό, τέλος των προγραμμάτων προσαρμογής της
Ιρλανδίας και της Ισπανίας.
Πολλοί εδώ πίστευαν ότι η σμίκρυνση του ευρωπαϊκού προβλήματος θα
οδηγούσε σε μια δυνατότητα ευνοϊκότερης αντιμετώπισης της Ελλάδας. Όμως
όλα τα έως τώρα στοιχεία δείχνουν το αντίθετο. Η Ελλάδα μένει ως αυτό
που όλοι την ήξεραν: μια «ειδική περίπτωση», το μόνο «μαύρο πρόβατο» της
ευρωζώνης.
Η χώρα κινδυνεύει με πολιτική απομόνωση και το πολιτικό της σύστημα,
με προεξάρχουσα την κυβέρνησή της, δεν διαθέτει απαντήσεις. Αυτός είναι ο
μεγαλύτερος κίνδυνος, για τον οποίο τηρείται πλήρης σιγή από τους κατά
τα άλλα λαλίστατους μιντιακούς κεκράκτες – οι οποίοι, κατά τα λοιπά,
θίγονται βαθύτατα όταν τους λες διαπλεκόμενους και παπαγαλάκια…
το Ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου