Η παραοικονομία θα σώσει την ελληνική οικονομία!

Του Νεκτάριου Β. Νώτη
Με αρκετή δόση ειρωνείας, η έγκυρη γαλλική εφημερίδα Le Monde αναφέρεται στην ελληνική οικονομία. Σε πρόσφατο δημοσίευμά της -πριν από τις χθεσινές ανακοινώσεις της Eurostat για το έλλειμμα, το δημόσιο χρέος και τα υπόλοιπα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας-, με τίτλο «Η ελληνική οικονομία, σε πλήρη μαρασμό, αποφεύγει παραδόξως (!) την ύφεση», η συντάκτρια του άρθρου, Elise Martin, παραθέτει τα επιχειρήματά της για να στηρίξει τα όσα υποστηρίζει. Ποια είναι αυτά;
«Ελάχιστα εξωστρεφής, η χώρα ανθίσταται μέσω μιας ισχυρής παραοικονομίας. Αυτό δεν θα έπαιζε μεγάλο ρόλο, αλλά με ανάπτυξη στο 0,2% το 2009, σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι μία από τις λίγες χώρες της Ευρωζώνης, που θα αποφύγουν την ύφεση αυτή τη χρονιά. Ακόμα και η Τράπεζα της Ελλάδος, οι αναλυτές της οποίας θεωρούνται οι πιο απαισιόδοξοι, προβλέπει μηδενική ανάπτυξη. Βέβαια, βρισκόμαστε μακριά από τη μέση ετήσια ανάπτυξη του 4%, στην οποία ήταν συνηθισμένη η χώρα από το 2000. Η ανεργία αρχίζει να αυξάνεται: 9,4% τον Ιανουάριο, έναντι 8% το 2008.»
Η κυρία Martin, λοιπόν, εκτιμά ότι οικονομίες όπως η ελληνική έχουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν και να ξεπεράσουν ευκολότερα το δύσκολο οικονομικό περιβάλλον, αφού η παραοικονομία φτάνει –όπως υποστηρίζει η ίδια– το 40% του ΑΕΠ. Τελικά, μπορεί να υπολογιστεί ακριβώς το ύψος της φοροδιαφυγής στη χώρα μας;
Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, για κάθε πέντε που παράγουμε, το ένα προέρχεται από δραστηριότητα, που δε δηλώνεται επίσημα. Ούτε λίγο, ούτε πολύ δηλαδή, η παραοικονομία φτάνει τα 50 δισ. ευρώ. Δέκα φορές δηλαδή περισσότερα, από όσα μας λείπουν για να μειώσουμε το έλλειμμα κάτω από το 3% του χρόνου.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι ο ΟΟΣΑ, σε έκθεσή του για το ελληνικό φορολογικό σύστημα ζητά αλλαγές, που θα έχουν στόχο τον περιορισμό των πολλών υφιστάμενων φοροαπαλλαγών και των μειώσεων στη φορολογία των επιχειρήσεων. Επιπλέον, υποστηρίζει ότι ο μεγάλος αριθμός καταγεγραμένων τελών προς τρίτους εξακολουθούν να διαστρεβλώνουν την κατανομή των πόρων, είναι ετεροβαρείς και μειώνουν τη διαφάνεια των προϋπολογισμών, γι΄ αυτό και θα πρέπει να καταργηθούν.
Μπορεί, λοιπόν, η κυρία Martin -ανεξάρτητα από το ειρωνικό ύφος με τη χρήση λέξεων, όπως «παραδόξως»- να έχει δίκιο, σε μεγάλο βαθμό.
Τα ζητούμενα πλέον είναι δύο:
1. Αν η παραοικονομία θα σώσει όντως την παρτίδα της ανάπτυξης και
2. Πότε και ποιος θα πάρει την απόφαση να καταργήσει προνόμια και κεκτημένα ετών επαγγελματικών τάξεων, τα οποία κάθε άλλο παρά προάγουν τη φορολογική δικαιοσύνη.
Μέχρι τότε, θα αναζητούμε έσοδα μέσω έκτακτων φορολογικών μέτρων για να μειώνουμε τα ελλείμματα.
Capital