Η επόμενη μέρα..

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

Αρχίζοντας από τους νικητές, έχω την αίσθηση ότι αυτές οι πολλές μονάδες διαφοράς θα είναι ασήκωτο βάρος για το ΠΑΣΟΚ.. Πιστεύω ότι του έχουν γίνει ήδη θηλιά.. Κρατώ τη χαρακτηριστική χειρονομία του κ. Λοβέρδου σήμερα, στο τηλεοπτικό πανελ του ALTER, για να περιγράψει αυτή ακριβώς τη μετατόπιση βάρους. Διακρίνω μια υπερβολικά συγκρατημένη στάση στους πανηγυρισμούς, τόσο από τα στελέχη όσο και από τη βάση. Γνωρίζουν καλά τη τάση του Προέδρου στα λάθη και τώρα πια δεν μπορεί να κρύβεται. Κάθε λάθος δε, λόγω των υψηλών προσδοκιών που έχουν αναπτυχθεί στο λαό, θα έχει σημαντική αρνητική διάδραση στο υψηλό ποσοστό εμπιστοσύνης. Πολλά θα κριθούν στο κατά πόσο ο κ. Παπανδρέου θα διατηρήσει κομματικές ισορροπίες στο κυβερνητικό σχήμα, στο αν δηλαδή θα αφοπλίσει χειρουργικά ή αυταρχικά φωνές εκσυγχρονιστών και βουλές βουλιμικών.

Η Συντηρητική Παράταξη τώρα και καθώς τα βλέμματα όλων θα είναι στραμμένα πάνω της, θα κληθεί εν τάχει για το καλό της -και για το καλό μας- να ξεπεράσει το σοκ της ανέλπιστα μεγάλης ήττας και να αναστηλωθεί. Καταρχάς, δε νομίζω ότι σ’ αυτή τη κρίσιμη στιγμή για το τόπο υπάρχει περιθώριο κριτικής στον Καραμανλή και στους συν αυτώ. Ο απελθών Πρωθυπουργός παρέλαβε μια Νέα Δημοκρατία σε διάλυση και την έκανε κόμμα από άμπελο. Επιπροσθέτως, η ίδρυσή της έφερε τη σφραγίδα του ονόματός του, της χάρισε μέρες εξουσίας, έδωσε πρόσκαιρη χαρά στον για χρόνια αποκλεισμένο νεοδημοκράτη, δεν του έδωσε δουλειά γιατί φοβικά προσλάμβανε ΠΑΣόΚους σε θέσεις κλειδιά και από εκεί τη πάτησε και -ίσως- έχει δικαίωμα να παραβλέψει τη ψυχολογία του λαουτζίκου της παράταξης και να του την παραδώσει ένα βήμα πριν τη διάλυση για την ισονομία αυτού, των διαδόχων και των προκατόχων του. Γενικότερα, η περίπτωση Αρχηγείας Καραμανλή μου θυμίζει τα γνωστά παιχνίδια LEGO. Όταν τα αγοράζεις, θες γρήγορα να τα συναρμολογήσεις και μετά με την ίδια ευκολία και ηδονή τα καταστρέφεις. Για να μην γίνει η Νέα Δημοκρατία ένα blue «hotel» λοιπόν, θα πρέπει στο προσεχές Συνέδριο να υπάρχει ΜΙΑ μόνο υποψηφιότητα, παρακάμπτοντας τις γνωστές συνήθειες μέτρησης ιδεολογικού πατριωτισμού, διχασμού και εμφυλίου.

Εκτιμώ βαθύτατα την προσωπικότητα του Αντώνη Σαμαρά. Καθώς όμως, η κ. Μπακογιάννη έχει προβάδισμα στο κομματικό μηχανισμό, είναι γυναίκα και έχει μια εμβέλεια στη διεθνή πολιτική σκηνή αυτή τη στιγμή, πρέπει να αναλάβει με συνοπτικές διαδικασίες την Αρχηγεία. Ο αντιμητσοτακικός και πολυπληθής κόσμος, πρέπει να σιωπήσει, να ζυγιάσει, να κατανοήσει τη δύσκολη συγκυρία του τόπου και τις ανάγκες που απαιτούν ισχυρή αντιπολίτευση. Σημειώστε, ότι αυτά τα γράφει ένα «στρουμφάκι» που στη θέα και στο άκουσμα του «δρακουμέλ» αναστατώνεται..

ΥΓ Η φωτογραφία είναι έργο του Edward Munch και έχει τίτλο «The Day After»..