Κι όμως… λεφτά υπάρχουν (ρε, μπας και είχε δίκιο ο ΓΑΠ;)

Του Αλέξανδρου Μερκούριου

Πολλοί φέρνουν στο νου αυτές τις ημέρες εκείνο το περιβόητο, προεκλογικό του ΓΑΠ, «λεφτά υπάρχουν». Αν το έχετε ξεχάσει (σκόπιμα ή μη) πατήστε εδώ για να φρεσκάρετε τη μνήμη σας και να συνεχίσουμε.

Με την ατάκα αυτή ο ΓΑΠ ήθελε να πει (ή για την ακρίβεια ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου του είπε να πει) ότι χρήματα υπήρχαν, αλλά η «δεξιά» δεν ήξερε να τα βγάζει, ή τα χάριζε στις τράπεζες. Αποτέλεσμα να στριμώχνεται δημοσιονομικά η χώρα, αλλά και ο Έλληνας πολίτης ο οποίος  κατά τον ΓΑΠ θα μπορούσε να τύχει φορολογικών ελαφρύνσεων. Μ αυτά και με τα’ άλλα ο ΓΑΠ πήρε τις εκλογές, για να αποκαλυφθεί μερικές μέρες αργότερα, ότι όχι μόνο δεν υπήρχαν χρήματα στο ταμείο, αλλά η Ελλάδα ήταν ανήμπορη ακόμη και να δανειστεί. Ο ΓΑΠ επιχείρησε τότε να μαζέψει την ατάκα, για να μην του κάνει επικοινωνιακή ζημιά, αλλά τα προβλήματα είχαν διογκωθεί σε τέτοιο βαθμό που κανείς δεν ασχολείτο και ιδιαίτερα. Το αστείο βέβαια είναι ότι… λεφτά υπάρχουν.

Ένα χρεωκοπημένο κράτος, κατάφερε να βρει μόλις σε μερικές εβδομάδες 110 δις. ευρώ - ένα από τα μεγαλύτερα πακέτα διάσωσης στον ιστορία, και σίγουρα το μεγαλύτερο για μια χώρα 10 εκατομμυρίων πολιτών. Μάλιστα τα πήρε, έχοντας κοροϊδέψει τους δανειστές του, τόσο για το πόσο θα δίνει ως αποπληρωμή, όσο και ως προς το τι διαθέτει ως «εγγύηση» για να τα πάρει. Λεφτά υπάρχουν, και οι ξένοι έχουν πολλά…

Κι όταν μετά από ένα χρόνο οι δανειστές κατάλαβαν ότι τους δουλεύουν, αποκαλύφθηκε ότι θα χρειαστούν περίπου άλλα 100 δις. Και τελικά οι δανειστές θα τα δώσουν και αυτά, αφού όμως πια βεβαιωθούν ότι θα παραλάβουν και τα «κλειδιά» της χώρας. Όπως είπαμε όμως, λεφτά υπάρχουν… Και δεν έχουν μόνο οι ξένοι.

Το γεγονός ότι θα πάρουμε ένα δεύτερο δάνειο κολοσσιαίων διαστάσεων ένα μόλις χρόνο αφότου πήραμε το πρώτο, το οποίο κανονικά είχε τριετή διάρκεια (…) ουδόλως φαίνεται να ενοχλεί τον ΓΑΠ και τους υπουργούς του. Όπως είπαμε, λεφτά υπάρχουν και θα τα δώσουν οι πολίτες. Έτσι, έβαλαν, τους βουλευτές να προτείνουν άλλη μία έκτακτη εισφορά, και μάλιστα της τάξης του 3% για τους Έλληνες με ετήσιο εισόδημα άνω των 6.000 ευρώ ετησίως. Πως είπατε; Θα φορολογήσουμε ανθρώπους με αποδοχές πείνας;

Κάθε άλλο, αφού με τρεις φορές το ποσό αυτό, ένας Έλληνας, μπορεί να ζήσει την Ντόλτσε Βίτα του. Πως;
Μόλις πριν τρεις ημέρες η Λούκα Κατσέλη, έδωσε με τον πιο παραστατικό τρόπο το μοντέλο του Έλληνα φορολογούμενου:  ένα ζευγάρι κατέχει πρώτη κατοικία 150 τ.μ., δεύτερη κατοικία 100 τ.μ., δύο Ι.Χ. αυτοκίνητα κυβισμού 1.800 κ.ε. και 1.200 κ.ε., και αντιστοίχως, δηλώνει εισόδημα της τάξης των 19.500ευρώ, με αποτέλεσμα να καταβάλλει ως φόρο εισοδήματος μόνον 9 ευρώ! Κι όμως αυτή είναι η πραγματικότητα.

Το απίστευτο κράτος που δεν μπορεί να μαζέψει κανένα φόρο και δανείζεται με όρους υποτέλειας, υπονομεύοντας το μέλλον μας για δεκαετίες, εξακολουθεί να ανέχεται αυτές τις περιπτώσεις φορολογουμένων. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά τις επιβραβεύει κάθε τρεις και λίγο με περαιώσεις.  Και αν κάποιος δεν πρόλαβε να περαιώσει και του έπεσαν μερικά πλαστά τιμολόγια και βρέθηκε κατηγορούμενος στην νομική υπηρεσία της ΔΟΥ, έρχονται τα προγράμματα αμνηστίας, όπου με μερικές εκατοντάδες ευρώ, μπορεί να ξεπλύνει κάθε του φορολογική παράβαση. Έτσι… υπάρχουν λεφτά.

Κι εσείς  μου λέτε τώρα ότι παραλογιζόταν ο ΓΑΠ που έλεγε ότι «λεφτά υπάρχουν». Φυσικά και υπάρχουν λεφτά. Μάλλον (μόνο) εσείς δεν έχετε…

Το Ποντικι