Κύπρια, 19χρονη μετανάστρια, απολογείται αντί της Κυπριακής κυβέρνησης για τη δολοφονία των συμπατριωτών μας στη Ναυτική Βάση Βασιλικού
Αύριο είναι η κηδεία σας, λεβέντες μου. Μίλτο και Χρήστο… δεν ξέρω πώς να αρχίσω… είναι τόσα αυτά που θέλω να σας πω… Είμαστε συνομήλικοι. Εσείς Λεμεσιανοί, εγώ Λευκωσιάτισσα.
Εν εγνωριστήκαμε ποτέ. Αλλά στις 11 Ιουλίου, όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου η ώρα 6.00 το πρωί ώρα Γερμανίας, και άκουσα το δικό μου στρατιώτη να μου λαλεί πανικοβλημένος ότι έγινε έκρηξη και επεθάναν στρατιώτες, ένιωσα να φεύγει η γη κάτω από τα ποδια μου.
»Εν σας εγνώρισα ποτέ, αλλά έκλαψα σαν να σας ήξερα μια ζωή. Είδα φωτογραφίες και βίντεο, διάβασα άρθρα και είδα στιγμιότυπα, άκουσα τραγούδια που εγράψαν οι φίλοι σας για σας, είδα τα πρόσωπα των Κύπριων φοιτητών της Γερμανίας να γεμίζουν με θλίψη, είδα κοπέλες που εν σας εγνωρίσαν ποτέ να δακρύζουν και να σταματούν το διάβασμα, για να δουν τις ειδήσεις της Κύπρου… να δουν αν θα αποδοθεί δικαιοσύνη. Άκουσα τη σιωπή, όταν σας είδαμε πρώτη φορά στο ίντερνετ. Καμιά μας δεν εμίλησε. Απλά εβλέπαμέ σας... γιατί δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι δεν υπάρχετε πλέον.
»Μίλτο και Χρήστο μου... εν σας εγνώρισα ποτέ μου. Αλλά το κενό που αφήσατε πίσω σας, εν πραγματικά τεράστιο για τον καθένα μας. Εν μπορώ καν να φανταστώ τον πόνο της οικογένειάς σας… των φίλων σας… Δεν ξανάνιωσα τόση πολλή αδικία στη ζωή μου.
»Μακάρι ο θάνατος να μεν ήταν τόσο απόλυτος. Μακάρι άμα τιμωρούνταν οι δολοφόνοι σας, να ερχόσασταν ξανά στη ζωή. Αλλά εν θα τιμωρηθούν όπως τους αξίζει, γιατί ειλικρινά δεν υπάρχει αρκετά μεγάλη τιμωρία για το έγκλημά τους... και δυστυχώς δεν θα έρθετε ούτε εσείς πίσω.
»Θέλω να σας πω ότι είσαστε λεβέντες, ότι άμα ακούω πόσο καλά μωρά ήσασταν, είμαι περήφανη που είμαστε συμπατριώτες και ότι αν και οι Κύπριοι έχουν την τάση να κάθονται άπραγοι στον καναπέ, στέκεται όλη η Κύπρος πλάι σας, πλάι στη μαμά σας και απαιτεί δικαιοσύνη.
Αύριο είναι η κηδεία σας, λεβέντες μου.
Επειδή η κυβέρνηση του κράτους μας δεν απολογήθηκε, θα ήθελα να απολογηθώ εγώ για τον άδικο θάνατό σας και των υπόλοιπων δέκα ανθρώπων που έφυγαν από τη ζωή τόσο απρόσμενα και αχαρακτήριστα άδικα. Αιώνια σας η μνήμη. Δάφνη Δημητρίου
-=-=-=-=-=-==-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
nextok: Κουράγιο αγαπητή μου Δάφνη. Τίποτα δεν μένει ατιμώρητο σ' αυτή τη γη. Όλα εδώ πληρώνονται. Από την Ελλάδα που βρίσκομαι σου στέλλω την αγάπη μου και τις ευχές μου για καλή επιτυχία στις σπουδές σου. Συνηθίζουμε εμείς οι Κύπριοι να πεισμώνουμε περισσότερο όταν μας θυμώνουν και να επιτυγχάνουμε ακόμη περισσότερα στη ζωή μας. Συνέχισε το δρόμο σου και να είσαι σίγουρη πως όσο υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εσένα ευαίσθητοι που δεν γυρίζουν αλλού το κεφάλι όταν η πατρίδα μας πονά, τότε υπάρχει ελπίδα για ένα ομορφότερο μέλλον.
Θεοδοσία Κοντζόγλου 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου