Η μεγάλη κλοπή του χρυσού

Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική γη κρύβει στα σπλάχνα της ορυκτό πλούτο που εκτιμάται σε πά­νω από 40 δισ. ευρώ. Η αλήθεια είναι, επίσης, ότι από αυτόν τον θησαυρό το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει να παίρνει... ούτε ένα ευρώ!
Η εξήγηση είναι απλή. Σύμφωνα με τον Μεταλλευτικό Κώδικα, ο ορυκτός πλούτος ανήκει αποκλειστικά στις εται­ρείες που τον εκμεταλλεύονται και δεν προβλέπεται η απόδοση δικαιωμάτων (royalties) στο Δημόσιο από την εκμε­τάλλευσή του!
Αυτή τη μικρή... λεπτομέρεια κάνουν ότι ξεχνούν κυβερνητικά στελέχη και καθ’ ύλην αρμόδιοι υπουργοί, που ποντάροντας μόνο σε επικοινωνιακά πυ­ροτεχνήματα βγαίνουν δεξιά και αρι­στερά και διαλαλούν μεγάλες επενδύ­σεις δισεκατομμυρίων, από τις οποίες η χώρα δεν έχει να παίρνει τίποτε.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις πρό­σφατα πληροφορηθήκαμε ότι η μεταλ­λευτική αξία των βεβαιωμένων αποθε­μάτων νικελίου, ψευδαργύρου, μολύ­βδου, χαλκού, χρυσού και αργύρου στη Μακεδονία και τη Θράκη ανέρχεται σε πάνω από 30 δισ. ευρώ. Και ακόμη ότι τους επόμενους μήνες θα προκη­ρυχθούν διεθνείς διαγωνισμοί για την αξιοποίησή τους. Αυτό που δεν λένε είναι, όμως, ότι η χώρα σκανδαλωδώς δωρίζει χρυσό, χαλκό, άργυρο και άλλα πολύτιμα ορυκτά ξεπουλώντας έναντι πινακίου φακής τον θησαυρό της ελλη­νικής γης.
Χρυσό ξεπούλημα
Το «τυράκι» που πλασάρουν τα κυ­βερνητικά στελέχη είναι η εξασφάλιση θέσεων εργασίας. Μόνο που κρύβουν τη φάκα και την αλήθεια. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το
Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δρα­στηριοτήτων, για τις τρεις μεγαλύτερες και σημαντικότερες επενδύσεις σε Μα­κεδονία και Θράκη προβλέπεται η εξα­σφάλιση, μόλις, 1.500 θέσεων εργασί­ας, όταν η αξία των μεταλλευτικών απο­θεμάτων που έχει παραχωρηθεί στους ιδιώτες ανέρχεται σε 33,2 δισ. ευρώ!
Σε εποχές κρίσης, βέβαια, οι 1.500 θέσεις εργασίας είναι καλοδεχούμε­νες, με τη διαφορά ότι είναι κυριολεκτι­κά χρυσοπληρωμένες.
Για την ακρίβεια το ελληνικό Δημό­σιο έχει πληρώσει την κάθε μια από τις 1.500 θέσεις εργασίας προς 187.000 ευρώ! Και επιπλέον έχει δωρίσει στις εταιρείες στις οποίες παραχωρήθηκε ο ορυκτός πλούτος αμύθητη περιουσία δισεκατομμυρίων ευρώ.
Ιδού αναλυτικά το ξεπούλημα:
1 Μεταλλεία Κασσάνδρας Χαλκιδι­κής: μικτά θειούχα.

♦ Επενδυτής: European Goldfields (Καναδάς) 95%, Ελλάκτωρ 5%.

♦ Μεταλλευτικά αποθέματα (reserves): χρυσός 350 τόνοι (11,3 εκατ. ουγγιές), άργυρος 2.500 τόνοι, χαλκός 1 εκατ. τόνοι, μόλυβδος 1,5 εκατ. τό­νοι, ψευδάργυρος 1,5 εκατ. τόνοι.

♦ Συνολικές θέσεις εργασίας: 1.200.
2 Μεταλλεία Περάματος Έβρου και Σαπών Ροδόπης: χρυσός.

♦ Επενδυτές: Eldorado Gold (Κανα­δάς) 100% και Cape Lambert Resources (Aυστραλία) 100% αντίστοιχα.

♦ Μεταλλευτικά αποθέματα: 100 + 50 τόνοι χρυσού (5,7 εκατ. ουγγιές).

♦ Συνολικές θέσεις εργασίας: 300.
Είναι χαρακτηριστική της αποικιοκρατικής λογικής η ιστορία των μεταλλείων Κασσάνδρας Χαλκιδικής, της μεγαλύτε­ρης επένδυσης χρυσού στη χώρα.
Η τιμή πώλησής τους στην εταιρεία Ελληνικός Χρυσός το 2003 έγινε έναντι αντιτίμου μόλις 11 εκατ. ευρώ. Το ελλη­νικό Δημόσιο, όμως, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ύστερα από έρευνα που κράτησε τρία χρόνια, κα­τέληξε στο συμπέρασμα ότι η αξία πώ­λησης ήταν κατώτερη της πραγματικής αξίας και θεωρήθηκε έμμεση επιδότη­ση κατά παράβαση των κοινοτικών κα­νόνων περί κρατικών ενισχύσεων.
Σύμφωνα με την Κομισιόν, το ύψος της έμμεσης αυτής επιδότησης υπολο­γίζεται σε 14 εκατ. ευρώ, ενώ η εται­ρεία δεν επιβαρύνθηκε ούτε με φό­ρους επί των συναλλαγών. Σύμφωνα με την Επιτροπή, μάλιστα, το Δημόσιο πρέπει να ανακτήσει από τον δικαιούχο συνολικό ποσό που ανέρχεται σε 15,3 εκατ. ευρώ, συν τους τόκους. Για να το κάνουμε πιο λιανά:
♦ Το 2003 το Δημόσιο πούλησε τα μεταλλεία χρυσού έναντι 11 εκατ. ευ­ρώ για να κερδίσει 1.200 θέσεις
εργα­σίας.

♦ Η Κομισιόν θεωρεί κατώτερο της πραγματικής αξίας το ποσό και θεωρεί ότι επί της ουσίας η εταιρεία επιδοτή­θηκε από το ελληνικό Δημόσιο.

♦ Η εταιρεία εξασφάλισε τα απο­κλειστικά δικαιώματα σε ορυκτό πλούτο δεκάδων δισ. ευρώ, χωρίς,
μάλιστα, να έχει την υποχρέωση να αποδίδει μέρος των εσόδων της στο ελληνικό κράτος...
Όπως υπογραμμίζει το Παρατηρητή­ριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, από τα κοιτάσματα των Μεταλλείων Κασσάνδρας, του Περάματος και των δυο μικρών κοιτασμάτων Οχιά και Άγιος Δημήτριος των Σαπών το Δημόσιο έχει να λαμβάνει μόνο μισθώματα από το μικρό μεταλλείο της Οχιάς. Και αυτό διότι, όπως επισημαίνει το Παρατηρη­τήριο, σύμφωνα με τον Μεταλλευτικό Κώδικα, «το Δημόσιο εισπράττει μόνο μισθώματα 1% επί του εξορυσσομένου προϊόντος και μόνο από τα δημόσια μεταλλεία και ορυχεία. Από τα ιδιωτικά μεταλλεία και ορυχεία το Δημόσιο δεν εισπράττει τίποτα.
Υπάρχει μόνον η φορολόγηση των κερδών των εταιρειών, που πρόσφατα μειώθηκε στο 20%, μόνο που τα κέρδη θα πρέπει να τα βρει για να φορολογή­σει. Εδώ η δημιουργική λογιστική πά­ει σύννεφο και συχνά οι “επενδυτές” καταφέρνουν να έχουν και επιστροφή φόρου»!
Αλλαγές εκ των υστέρων
Οι επιταγές του Μεταλλευτικού Κώ­δικα είναι ασφαλώς σε γνώση των καθ’ ύλην αρμοδίων υπουργών, οι οποίοι, αφού μας έχουν φλομώσει στις εξαγ­γελίες και αφού προσπαθούν να θολώ­σουν το τοπίο πετώντας στον αέρα ανύ­παρκτα δισεκατομμύρια  ληξιπρόθεσμων φόρων, υπόσχονται αλλαγή της νομοθεσίας κατόπιν εορτής.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΥΠΕΚΑ επεξεργάζεται τώρα νομοσχέδιο που θα υποχρεώνει τα ιδιωτικά μεταλλεία στην καταβολή αντιτίμου προς το ελ­ληνικό Δημόσιο. Αυτό που δεν έχει ξε­καθαρίσει είναι εάν απλώς θα επιβάλει το μίσθωμα 1% και στα ιδιωτικά μεταλ­λεία ή θα προχωρήσει στη θεσμοθέτη­ση και των δικαιωμάτων (royalties), τα οποία δεν συνιστούν μίσθωμα, αλλά αποζημίωση που πρέπει να λαμβάνει ο ιδιοκτήτης του φυσικού πόρου - το ελληνικό κράτος στην προκειμένη πε­ρίπτωση - για την εξάντληση του ορυ­κτού του πλούτου.
Το σχέδιο νόμου αναμένεται να κα­τατεθεί στη Βουλή στο τέλος του χρό­νου και αφού, εννοείται, τα χρυσοφό­ρα μεταλλεία έχουν παραχωρηθεί χω­ρίς το ελληνικό Δημόσιο να παίρνει ού­τε ένα ευρώ από τον πολύτιμο ορυκτό πλούτο που διαθέτει η χώρα. Άλλωστε τα μεταλλεία της Κασσάνδρας, μακράν η μεγαλύτερη επένδυση για την εξόρυ­ξη χρυσού, έχουν ήδη παραχωρηθεί με τη μέθοδο «δίχως κέρδος κέρατα».

Το ποντικι