Η προπαγάνδα
των κυβερνώντων και κάθε απολυταρχικού καθεστώτος βασίζεται στην
Συλλογική Ευθύνη που θα προκαλέσει τον Κοινωνικό Αυτοματισμό.
Αποφεύγουν
τη βάσανο να δώσουν Πρόσωπο και Ονομα στο εκάστοτε θύμα τους. Αυτό
είναι απρόσωπο κι άρα απάνθρωπο, άλλοτε οι οδηγοί Ταξί και Φορτηγών,
μετά οι Ελεύθεροι Επαγγελματίες, οι Φαρμακοποιοί, σήμερα οι πρώτοι
υπάλληλοι του ευρύτερου Δημοσίου, αυτοί της ΕΡΤ. Ανώνυμοι κι ανύπαρκτοι
2.500 εργαζόμενοι είναι βολεμένοι, γιατί το όνομα, θα τους προσδώσει,
οικογένεια, γονείς, παιδιά, φίλους, ζωή.
Μα το σπουδαιότερο, αποφεύγουν να αποκαλύψουν ποιοι και πόσοι είναι
οι Πραγματικοί Επίορκοι και ανίκανοι γιατί αυτό θα φανέρωνε και την
γύμνια τους, τα χρόνια σκάνδαλα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που τώρα κρύβουν
επιμελώς, ανάμεσα σε αθώους που απολύουν συλλήβδην.
Γιατί ο παραβάτης έχει όνομα κι επώνυμο, και κάθε αδίκημα
είναι προσωπικό και τιμωρείται προσωπικά, ενώ οι "βολεμένοι" είναι μια
φασιστική λογική που ισοπεδώνει δίκαιους κι αδίκους.
Εδώ
έρχεται και ο δεύτερος άξονας της προπαγάνδας τους, αυτός του
Κοινωνικού Αυτοματισμού. Το δηλητήριο τους για την ΕΡΤ είναι «γιατί τόσο
καιρό δεν αντιδρούσαν», λες και ένας απλός υπάλληλος, τεχνικός ή
γραμματέας, θα μπορούσε να αντιδράσει στον εγκάθετο κομματικό
«σύμβουλο»!
Γιατί δεν αντιδρούσαν; Γιατί η Μεταπολίτευση αποθέωσε τον Ατομισμό,
τον έκανε life Style. Αυτοί που ήρθαν μετά να μας εκσυγχρονίσουν, με το
δανεικό χρήμα, θέλησαν να κάνουν ολόκληρη την κοινωνία συνένοχη στο
έγκλημα τους, με την επίπλαστη Ευημερία που σήμερα έρχονται να θερίσουν
ωστε να αποκτήσουν τελικά όλο τον Πλούτο αυτού του τόπου.
Ομως ο ατομικισμός χάνει το μόνο στήριγμα του, την υλική ευημερία,
προσπαθούν να τον κρατήσουν στη ζωή με την διχόνοια, ρίχνοντας τροφή στα
Ακρα, γιατί η συλλογικότητα, είναι ο μοναδικός εχθρός τους.
Ποτε λοιπόν δεν είναι αργά για να αντιδράσει κάποιος, αλλά είναι
ευκαιρία. Η συναυλίες εξω από την ΕΡΤ έδειξαν ότι έχουμε την ευκαιρία
και ίσως και την θέληση να ανασυνθέσουμε την Κοινωνία μας, γιατί αν δεν
το κάνουμε αυτό, οι άλλοι δυο δρόμοι είναι η απάθεια, που ζούμε ήδη τρια
χρόνια ή αυτοκαταστροφικός κοινωνικός εμφύλιος που σκόπιμα αποζητά η
Τρικομματική Κυβέρνηση.
Μπορεί λοιπόν να μπήκε άλλο ένα λουκέτο στην ΕΡΤ, αλλά άνοιξε ένα άλλο, αυτό της αλληλεγγύης.
Η αλληλεγγύη δεν είναι η βοήθεια στο συνάνθρωπο σου από λύπη, το φιλόπτωχο, για να αμλβύνεις προσωρινά την αδικία.
Ούτε για να δημιουργήσεις το αίσθημα της εξάρτησης και υποχρέωσης απέναντι σου, του ωφελουμένου. Γιατί
τότε έχουμε απλώς υποκριτική «φιλανθρωπία», όπως για παράδειγμα δράσεις
που κάνει συγκεκριμένοι Συγκρότημα σε συνεργασία με μια Τράπεζα (!)
μοιράζοντας αυτά που προηγούμενος τους έχουν κλέψει με τα Μνημόνια!
Αλληλεγγύη είναι προσφορά στον συνάνθρωπο, στο διπλανό σου, ώστε να
μη χρειαστεί εσύ να βρεθείς στην θέση του, αυτό όμως απαιτεί Παιδεία,
που χάσαμε στο δρόμο, και ταξική συνείδηση που διαστρέβλωσε ο κομματικός
Συνδικαλισμός. Αλλά σήμερα οι εργασιακοί νόμοι, ατομικές συμβάσεις, η
"κινητικότητα" εργαζομένων, ευκολες απολύσεις, ενοικιαζόμενοι εργάτες,
αφορούν όλους μας κι επηρεάζουν όλους μας, γιατί όλοι είμαστε θύματα ή
ενδεχόμενα θύματα αυτού του τεράστιου Σφαγείου.
Ποτέ λοιπόν δεν είναι αργά να έρθει κάποιος στο πλευρό σου να
συντάχθει στο κοινό αγώνα απέναντι στη λαίλαπα των Μνημόνιων και σήμερα
και για πάντα.
Ο αγώνας γίνεται πάντα από τους λίγους, αρκεί οι πολλοί να αντιληφθούν την αναγκαιότητα του. Οι
λίγοι αγωνίζονται στο γήπεδο, για αυτούς που είναι στις κερκίδες και γι
αυτούς που είναι στον καναπέ, αλλά και γι αυτούς που αδιαφορούν.
Η Κοινωνία κέρδισε την
επόμενη μέρα, μένει αυτή η αλληλεγγύη να μείνει αγωνιστική και πολιτική,
όπως κι οι συλλογικότητες της δεκαετίες του '50 και του '60 που
κέρδισαν όσα χάνουμε σήμερα, γύρω και πάλι από συναυλίες και Τραγούδια,
όπως του Θεοδωράκη, γιατί είμαστε Ελληνες και ξέρουμε να ζούμε, γιατί
«Ούκ επ' άρτω ζήσεται άνθρωπος» πόσο μάλλον όταν λείπει κι ο άρτος.
Αυγερινός Χατζηχρυσός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου