Ο Μητσοτάκης, η ώρα της Ντόρας και η «σιωπηρή οργή» Καραμανλή

Δεν άντεξε ο επίτιμος της Νέας Δημοκρατίας. Και παρά τις υποδείξεις της θυγατέρας του «να το ράψει» όσο διαρκεί η προεκλογική φουρτούνα, άφησε τις μύχιες σκέψεις του να διαχυθούν σε στενό μεν, αλλά όχι –όπως απεδείχθη– τόσο έμπιστο κύκλο πολιτικών της παρατάξεως.
Ο κ. Μητσοτάκης, μιλώντας με πολιτικούς του φίλους προ ημερών, είπε μεταξύ άλλων ότι «όπως και να 'χει το πράγμα, οι συγκυρίες δείχνουν ότι επιτέλους ήλθε η ώρα της Ντόρας». Διότι, κατά τον ίδιο, οι εξελίξεις στη Νέα Δημοκρατία «θα είναι πλέον εκ των πραγμάτων αναπότρεπτες, είτε το θέλουμε είτε όχι».

Τα είπε αυτά ζητώντας στήριξη της Ντόρας, ώστε ν' αναδειχθεί μέσα από τις εκλογικές κάλπες ως πρώτη επιλογή των ψηφοφόρων, με την ανάλογη σταυροδοσία.

Το πράγμα θα έμενε ως εκεί, αν δεν έφθανε στ' αυτιά του πρωθυπουργού από κάποιον (ή κάποιους) των «εμπίστων» ακροατών του επιτίμου.

Ο Καραμανλής εξοργίστηκε, όπως ανέφερε στο «ΠΑΡΟΝ» καλά ενημερωμένη πηγή με άμεσες προσβάσεις στη Ρηγίλλης, και μάλιστα με παρέμβαση υπουργού απετράπη την τελευταία στιγμή δημοσιοποίηση του θέματος σε φιλική προς την παράταξη εφημερίδα.

Αυτό το γεγονός αποτελεί μία μόνο ένδειξη όσων υποβόσκουν στα ενδότερα της Νέας Δημοκρατίας, όπου πέραν όσων δημοσιοποιούνται υπάρχουν ουσιαστικότερα και σοβαρότερα, τα οποία και θα εκδηλωθούν μετεκλογικά και ανάλογα με το αποτέλεσμα της κάλπης.

Ανάλογες ενδοκομματικές τριβές και τριγμοί υπάρχουν και στο στρατόπεδο του ΠΑΣΟΚ, επί άλλου επιπέδου, και αντιμετωπίζεονται με τον ίδιο περίπου τρόπο, εκείνο της εξ ανάγκης ανοχής. Αρκεί ν' αναφερθεί η περίπου εκκωφαντική σιωπή και αρκούντως εύγλωττη αποστασιοποίηση του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Ιδιαίτερα όμως στη Νέα Δημοκρατία έχουν αρχίσει κάποιες ομαδοποιήσεις στελεχών πρώτης γραμμής (πίσω από τις υποψηφιότητες) και δεν είναι μυστικό το γεγονός ότι υπήρξε αδίστακτος διαγκωνισμός δελφίνων για το ποιος θα επιτύχει τις περισσότερες τοποθετήσεις ημετέρων στα ψηφοδέλτια. Ως προς αυτό, η Ντόρα έχει ευτυχήσει πέραν του δέοντος, σε συνεννόηση, όπως λένε οι κακές γλώσσες, με άλλο «υπερστέλεχος», στη βάση τού «το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο».

Όπου το πρόσωπο στην προκειμένη περίπτωση θα είναι η υπουργός Εξωτερικών και φυσικά με το αζημίωτο για τον συμπράττοντα.

Ως προς αυτά δεν είναι ανενημέρωτος ο πρωθυπουργός, που κατά στενότατο συνεργάτη του (τέως υπουργό) επιφυλάσσει κάποιες εκπλήξεις, ακόμη και στην περίπτωση που τελικά θεωρήσει ότι πρέπει ν' αποχωρήσει, εφόσον το αποτέλεσμα των εκλογών δημιουργήσει συνθήκες όπου και το ενδεχόμενο αυτό θα είναι αναπόδραστο.

Υπάρχει όμως, όπως αφήνεται να εννοηθεί, ζωτική επανασυσπείρωση του «σκληρού καραμανλικού πυρήνα» στη Νέα Δημοκρατία, του οποίου οι ρίζες φθάνουν σε κάποιες περιπτώσεις μέχρι και την ΕΡΕ.

Κι αυτός θεωρεί ότι εάν το ποσοστό ενδεχόμενης ήττας δεν υπερβεί το 3%, τίποτε δεν θα συμβεί από αυτά που κυοφορούνται. Πράγμα που σημαίνει ότι και αν ακόμη ο Καραμανλής επιδείξει διάθεση αποχωρήσεως, θα πιεσθεί να παραμείνει.

Και στο ΠΑΣΟΚ

Στο ΠΑΣΟΚ η κατάσταση δεν είναι βεβαίως η ίδια με αυτήν της Νέας Δημοκρατίας. Είναι πολύ πιο βελτιωμένη αφού τη διέπει αέρας νίκης, που πιστώνεται ο Γ. Παπανδρέου και η ομάδα του, την οποία δεν καλοβλέπουν οι παλιοί και ήδη παραγκωνιζόμενοι. Όχι μόνον αυτοί που δεν θα είναι πια στα ψηφοδέλτια, αλλά και όσοι αποτελούν ενεργά στελέχη εκλογικής δράσης.

Ο παραμερισμός Σημίτη (και ο τρόπος που μεθοδεύτηκε) αλλά και η αποχώρηση άλλων –ιδιαίτερα του Αλέκου Παπαδόπουλου– δημιουργούν επικίνδυνο κενό, ενώ είναι βέβαιο πως θα λιπάνουν σοβαρές μετεκλογικές τριβές, ακόμη και σε περίπτωση νίκης, οπότε και θα υπάρξουν ανάλογες εξελίξεις, που δεν αποκλείεται –θεωρείται αντιθέτως βέβαιο– να οδηγήσουν ακόμη και σε εκκαθαρίσεις.

Προεξοφλείται ήδη οριστικός παραμερισμός και άλλων παραδοσιακών στελεχών (ακόμη και μερικών που παραστάθηκαν στον Γ. Παπανδρέου κατά τη μάχη της ηγεσίας), γιατί τα στελέχη νέας γενεάς (και κοπής) λειτουργούν πάνω σε άλλη βάση και αρθρώνουν εντελώς νέα γλώσσα, προωθώντας άλλες πολιτικές από αυτές που επρέσβευε το παλαιό ΠΑΣΟΚ. Ακόμη και οι πρακτικές έχουν αλλάξει άρδην κι αυτό προκαλεί «μουρμουρητά» μεταξύ των παλαιοτέρων, που μιλούν για «μεταλλαγμένο Κίνημα».

Μετά πάντως από άμεσες επεμβάσεις ηλικιακώς παροπλισμένων πλην σεβαστών στελεχών, που χαίρουν εκτιμήσεως απ' όλες τις πλευρές, έχουν αποσοβηθεί κρισιμότερες υποτροπές (που εθεωρούντο βέβαιες μετά τα όσα συνέβησαν με τον Κ. Σημίτη), ώστε τα πράγματα να πέσουν στα μαλακά, τουλάχιστον προεκλογικά.

Στελέχη πρώτης γραμμής, όπως αυτά που απεκλείσθησαν από τα ψηφοδέλτια, αλλά και άλλα (όπως η Β. Παπανδρέου και ο Π. Ευθυμίου), περιθωριοποιούνται, ενώ ανέρχονται τα εκσυγχρονιστικά, τα οποία εκφράζει διευρυνόμενη ομάδα γύρω από τον πρόεδρο, η οποία είναι μυημένη στις νέες πολιτικές (και πρακτικές) που θα εκδηλωθούν και στους υπό εφαρμογήν σχεδιασμούς.

Παράγοντες που είναι απολύτως ενήμεροι όσων συμβαίνουν θεωρούν αυτές τις μετεκλογικές εξελίξεις αναπότρεπτες, ενώ διαβλέπουν συσπείρωση γύρω από τον Σημίτη μιας οιονεί εσωκομματικής αντιπολιτεύσεως.

Πηγή: http://www.paron.gr/