Ο "ΤΕΛΙΚΟΣ" ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΡΧΗΓΩΝ

Παρακολουθήσαμε με πολύ προσοχή τον "τελικό" Αγώνα των (δύο) Αρχηγών.....
"ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ"..... υπερασπίστηκαν και οι δύο το "προσωπικό" τους όνειρο.... για άλλη μια φορά.

Ο μεν Γ. Ππαπανδρέου ως "φρέσκος" μια και ουδέποτε δεν έχει κυβερνήσει, παρουσίασε για πολλοστή φορά το τεχνοκρατικό του όραμα το οποίο βέβαια δεν θα μπορούσε να μην συνοδευόταν με πολύ δόση "απόφασης" και με περισσότερη δόση " θέλησης"...ως τονιζόμενες λέξεις....ώστε να μας αποδώσει το οραματικό κράτος δικαίου το οποίο ευαγγελίζεται ...στην χώρα της διαπλοκής και των εξαρτήσεων από τα συμφέροντα που βρήκαν σε αυτήν γη και ύδωρ για να γιγαντωθούν και να την κατακυριεύσουν.
Αν το "όνειρο" της ηθικής τάξης, της ισοπολιτείας, της ισονομίας .....και γενικώς της πραγματικής σοσιαλιστικής προοπτικής ,μπορεί να πραγματωθεί με την έλευση Παπανδρέου στην εξουσία ...τότε καλώς να ορίσει .... εμείς πάντως δεν πιστεύουμε ότι με το ξημέρωμα της 5ης Οκτωβρίου ο σοσιαλισμός θα έχει κατακτήσει την Ελλάδα.

Ο δε Κ. Καραμανλής έστω και αν κάποιες στιγμές προσπάθησε να βγει από την γωνία ..... όχι γιατί τον στρίμωξε η ρητορική του ΓΑΠ ..... αλλά επειδή τα ανομήματα της διακυβέρνησης του είναι τόσα πολλά και κραυγαλέα που και μόνον με την απλή "αναφορά " αυτών ...τα όπλα του λόγου του έπεφταν χωρίς καν να εκπυρσοκροτήσουν ... και συνάμα η προσπάθεια του να παρακάμψει το επιχείρημα του αντιμαχόμενου φάνταζε γελοιότερη της γελοιότερης.....δεν μπόρεσε να πείσει για το άτεγκτο του πολιτικού του χαρακτήρα.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από τα χρόνια διακυβέρνησης Καραμανλή. Μιας διακυβέρνησης που θα μείνει στην ιστορία ως η διακυβέρνηση που κατέστησε την εξαθλίωση των θεσμών και της διαφάνειας ως συνήθεις πρακτικές για την αποκόμιση ωφελημάτων από τους ημετέρους αλλά και για να σταθεί στην εξουσία ο ίδιος και το κόμμα του.

Το ποιό σημαντικό όμως είναι ο "επίλογος" Καραμανλή .

Στέκομαι εδώ γιατί ο Πρωθυπουργός πρόταξε το δοκιμασμένο πολιτικό παρελθόν της διακυβέρνησης του και το ήθος της αλήθειας του για να ικετέψει την ψήφο του Ελληνικού λαού.
Ο άνθρωπος τελικά θέλει να αυτοκτονήσει ....θέλει να χάσει τις εκλογές ....δεν μπορεί να θέλει να ξανακυβερνήσει την χώρα δεν θέλει να έρθει ξανά στην εξουσία....ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ή τελικά πρέπει να έχει το ακαταλόγιστο όταν θεωρεί ότι οι θεατρινισμοί των κινήσεων του σώματος και ο στόμφος και η τονικότητα της φωνής του θα χρησιμοποιηθούν για άλλη μια φορά ως μέσον παραπλάνησης του εκλογικού σώματος ώστε να δώσει την εξουσία σε έναν άνθρωπο που κυβέρνησε με τα στελέχη της κυβέρνησης του ως θίασος μιας κακοσυστημένης οπερέτας