Lasciate ogne speranza, voi ch’intrate

(Εσείς που μπαίνετε, αφήστε έξω κάθε ελπίδα)

Από την «Θεια Κωμωδία – Κόλαση» του Δ(ά)ΝΤ(η)

Γράφει ο Ευθύλογος

«Το πάρτι τελείωσε:
Έτσι περιγράφουν τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία την κατάσταση σε μια χώρα που επί χρόνια ζούσε πάνω από τις δυνάμεις της.
«Βλέπω το άγχος στους ανθρώπους με τους οποίους μιλώ», λέει ο …
«Οι άνθρωποι εδώ είναι υπερήφανοι. Όταν δεν μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους, αισθάνονται ότι ήρθε η καταστροφή».
Η κρίση στη χώρα ξέσπασε ξαφνικά …
Ο πρωθυπουργός δήλωσε: «Χρειαζόμαστε χρήματα. Κι αν δεν τα βρούμε, η χώρα κινδυνεύει με χρεοκοπία».
«Έως πριν από μερικές ημέρες, κοιταζόμασταν στον καθρέφτη και αισθανόμασταν βασιλιάδες του κόσμου. Οι τράπεζες γεννούσαν κέρδη … δηλώνει ένας 25χρονος Όπως αποδείχθηκε, όμως, ο βασιλιάς ήταν γυμνός.
Στην πιο ευτυχισμένη χώρα του κόσμου … εξαπλώνεται ο πανικός.
Για αιώνες, η οικονομία της χώρας στηριζόταν στην αλιεία …
Και στη συνέχεια, προωθώντας τις μεταρρυθμίσεις του θατσερικού πρωθυπουργού … προχώρησε σε μια ταχύτατη ιδιωτικοποίηση …
Μέσα σε λίγα χρόνια, μερικές τράπεζες είχαν συσσωρεύσει πλούτο οκταπλάσιο του ΑΕΠ.
Πλούτισε όμως απότομα και ο κόσμος και τα χρήματα αυτά διατέθηκαν για την αγορά σπιτιών και αυτοκινήτων μέσω δανείων. Τώρα, με το παγκόσμιο οικονομικό τσουνάμι να σαρώνει τα πάντα, τα δάνεια δεν μπορούν να ............
αποπληρωθούν και ο κόσμος βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Ο καθηγητής Χ από το Πανεπιστήμιο Ψ είχε προβλέψει την καταστροφή εδώ και χρόνια….»

Το παραπάνω κείμενο θα μπορούσε να είναι φανταστικό ή να είχε γραφεί χθες και να περιγράφει την κατάσταση στην Ελλάδα.
Κι όμως! Ούτε φανταστικό είναι, ούτε χθες γράφτηκε, ούτε στην Ελλάδα αναφέρεται. Χρονολογείται από τον Οκτώβριο του 2008. (κλικ εδώ)
Αποδεικνύει όμως ότι οι ανόητοι όλου του κόσμου συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο.
(Ίσως γι αυτό δεν υπήρξε αναγκαίο ποτέ το σύνθημα «ανόητοι όλου του κόσμου ενωθείτε»)

Κι εκείνοι – όπως ακριβώς κι εμείς - έζησαν για χρόνια πάνω από τις δυνάμεις τους.
(Σύνηθες φαινόμενο σε όσους υιοθέτησαν το καταναλωτικό μοντέλο οικονομίας και ταυτόχρονα ερμήνευσαν το American dream κατά το δοκούν.)

Κι εκείνοι – όπως ακριβώς κ εμείς – έχουν άγχος.
(Όλοι όσοι ζουν «πάνω από τις δυνάμεις τους» - και δεν είναι απόλυτα ηλίθιοι - έχουν άγχος, και πρέπει να έχουν άγχος γιατί οφείλουν να ξέρουν τι τους περιμένει)

Κι εκείνοι – όπως ακριβώς κ εμείς – είναι περήφανοι.
(Χρόνια ψάχνω να βρω έναν «μη περήφανο» λαό. Στο μέλλον πιστεύω ότι θα δημοσιευτεί κάποια έρευνα που θα αποδεικνύει ότι περηφάνια και αξία, σπάνια συνυπάρχουν και κατά κανόνα είναι αντίστροφα μεγέθη).

Κι εκεί – όπως ακριβώς κι εδώ – η κρίση ξέσπασε … ξαφνικά.
(Σε μας μάλιστα ξέσπασε τόσο … ξαφνικά που λίγους μήνες πιο πριν, οι αρμόδιοι βλάκες κόμπαζαν για τη θωρακισμένη και ισχυρή οικονομία μας)

Κι εκεί - όπως ακριβώς κι εδώ – η χώρα κινδυνεύει από χρεοκοπία.
(Γι αυτό κι εκείνοι - όπως ακριβώς κι εμείς – πήραν τους δρόμους επαιτώντας βοήθεια. (κλικ εδώ). Πάντα είχα την απορία πως διάολο συνδυάζεται η «περηφάνια» με την επαιτεία. Τώρα έμαθα…)

Κι εκείνοι – όπως ακριβώς κι εμείς –κοιτάζονταν στον καθρέφτη και αισθάνονταν βασιλιάδες.
(Είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι βλέπουμε στον καθρέφτη τον Μέγα Αλέξανδρο. Ελάχιστοι από μας είναι τόσο συνειδητοποιημένοι ώστε να βλέπουν τον καραγκιόζη. Κι όμως μας ταιριάζει πολύ περισσότερο…)

Κι εκεί – όπως ακριβώς κι εδώ – ο βασιλιάς αποδείχτηκε γυμνός.
(Μόνο που δεν ξεβρακώσαμε και τους αγύρτες αυλικούς που έχουν την κύρια ευθύνη για το βασιλικό τσιτσίδι.[1] Μια βρεμένη σανίδα στον κώλο αυτών των καθηκιών θα ήταν πράξη στοιχειώδους δικαιοσύνης και θα μας όπλιζε με κουράγιο να αντέξουμε την ξευτίλα μας. Εξάλλου για να κάνει θυσίες αγόγγυστα ο απλός πολίτης, θα πρέπει να βεβαιωθεί ότι στο θυσιαστήριο θα προσφερθούν πρώτα ως θυσία, τα εντόσθια των υπευθύνων. Και να λείψουν οι μαλακίες του τύπου «Δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών». Δεν είναι δυνατόν να εξευτελίζεται ένα ολόκληρο κράτος και να μην υπάρχει ένοχος. Ούτε μπορεί να προσφέρεται αμνηστία ή ασυλία στα καθίκια που εγκλημάτησαν στο τομάρι της Ελλάδας.) [2]

Κι εκεί – όπως ακριβώς κι εδώ – για αιώνες η οικονομία στηρίχτηκε στην πρωτογενή παραγωγή.
(Κι ύστερα ήρθαν τα παράγωγα, τα κερδοσκοπικά hedge funds, τα ποικιλόχρωμα golden boys, οι γιάπηδες, οι offshore εταιρείες και όλη αυτή η εικονική οικονομία που έχει στόχο όχι την ανθρώπινη ευημερία αλλά την κλοπή του ανθρώπινου μόχθου).
Κι εκεί – όπως ακριβώς κι εδώ - πλούτισαν απότομα κάποιοι και τα χρήματα διατέθηκαν για την αγορά σπιτιών και αυτοκινήτων μέσω δανείων.
(Πάντα πίστευα ότι ο πιο «γλυκός» τρόπος για να καταστρέψεις κάποιον, είναι να του δώσεις πλούτο που δεν τον αξίζει.[3] Κι αν δεν καταστραφεί, τουλάχιστον θα γελοιοποιηθεί. Οι απανταχού νεόπλουτοι αρχοντοχωριάτες το αποδεικνύουν).

Κι εκεί – όπως ακριβώς κι εδώ – υπήρξαν φρόνιμες φωνές αλλά δεν τις άκουγε κανένας.
(Οι λογικοί χαρακτηρίζονταν πάντοτε Κασσάνδρες. Μας βόλευε περισσότερο να ακούμε τους αγύρτες και τους λαοπλάνους που έκρυβαν την κατάντια μας. Εξάλλου αυτό επιβάλλει η σκοπιμότητα. Αν μάθουν οι άλλοι το χάλι μας, θα αυξηθεί το spread. Κι εμάς εκείνο που μας ενδιαφέρει δεν είναι να πάψουμε να δανειζόμαστε αλλά να δανειζόμαστε φτηνά. Άρα, ας είναι ανάπηρη η οικονομία μας, αρκεί να μην το ξέρουν οι άλλοι. Κάτι σαν οικονομικό Κωσταλέξι δηλαδή! Ε! του κερατά! Είναι να μη νοιώθεις περήφανος!!!)

* * * * * * * *

[1] Όχι πως εμείς οι απλοί πολίτες - που άλλοτε καμαρώνουμε ως «Κυρίαρχος Λαός» και άλλοτε κακομοιριάζουμε ως «λαουτζίκος» ανάλογα κατά πως μας βολεύει – δεν έχουμε ευθύνη. Τεράστια είναι και η δική μας ευθύνη και ως πολιτών και ως εργαζομένων και ως ψηφοφόρων και ως καταναλωτών. Αλλά οι ευθύνες αξιολογούνται και ιεραρχούνται. Και μπροστά στην ευθύνη των αρμοδίων, η δική μας είναι ασήμαντη.

[2] Προεκλογικά ο σημερινός πρωθυπουργός είχε απευθύνει στην τότε κυβέρνηση το ερώτημα: «Που πήγαν τα λεφτά;»
Τώρα έχει κάθε δυνατότητα να το μάθει και να πληροφορήσει και εμάς.
Αν δεν το πράξει όμως τι θα πρέπει να υποθέσουμε εμείς οι απλοί πολίτες;

[3] Είχα διαβάσει πριν χρόνια μια έρευνα σχετική με την πορεία κάποιων «τυχερών» ανθρώπων που κέρδισαν σε λαχεία, σε ΠΡΟ-ΠΟ κλπ μεγάλα ποσά. Το 40% περίπου από αυτούς, αγόρασαν ένα γρήγορο αυτοκίνητο και σκοτώθηκαν.
Άλλοι τα ξανάχασαν παίζοντας.
Ένας μάλιστα είχε πει:
Πριν κερδίσω, είχα ένα δυαράκι. Τώρα το έπαιξα κι αυτό και είμαι άστεγος!

Ευθύλογος
vacon28@gmail.com