Χριστούγεννα της φτώχειας και της οργής,

τα πρώτα της εποχής των μνημονίων της ντροπής.Του γκρεμίσματος των ονείρων των παιδιών μας,του ξεπουλήματος της ζωής ενός ολόκληρου Λαού.Υπάρχει μηχανισμός να προστατέψει τους εγκληματίες του χρηματος και της πολιτικής;Δείτε το Βίντεο με τα κάλαντα της Κερατέας

Παραμονή των χειρότερων Χριστουγέννων που η χώρα βιώνει από την επόμενη του εμφυλίου.Αχνές αναμνήσεις από τη δεκαετία του 50 για τους μεγαλύτερους, πού σαν παιδιά είχαν τουλάχιστον κάποια προσδοκία  μπροστά τους, κάποια προοπτική -έστω κάλπικη  -για να ονειρεύονται.

Η απουσία του ονείρου αποτελεί την τωρινή τραγωδία.Μία ολόκληρη γενειά παιδιών,έφηβων και νέων, ξεκινάει τη ζωή της έχοντας βρεθεί σε ένα μπαλκόνι απο το οποιο η μόνη θέα είναι το κενό.Αυτό τούς επεφύλαξε στη χαραυγή της ζωής τους ένα σύστημα ζωής για το οποίο ποτέ δεν ρωτήθηκαν αν ΄θέλουν, Οπως άλλωστε και εμείς οι μεγαλύτεροι.

Το σύστημα αυτό δεν είναι ένας αόριστος ιδεολογικός φαντομάς αλλά η μετουσίωση σε πράξη των επιθυμιών του διεστραμένου ανθρώπινου ΕΓΩ που διψάει για εξουσία,επιβολή και ικανοποίηση μιας απύθμενης απληστίας και εκμετάλλευσης σε βάρος του ανθρώπου με τον οποίον μοιράζεται το ίδιο περιβάλλον.Γιατί όλοι πάνω στη ίδια μπάλα που λέγεται Γή βρεθήκαμε ,γεννημένοι από μία μητέρα, τη μάνα μας,κανένας δεν έχει αποτελέσει εξαίρεση μέχρι σήμερα σε αυτή την πραγματικότητα.Ούτε ο ίδιος ο Χριστός.  

Το σύστημα αυτό που επιβάλει τον τρόπο για να περάσουμε τη ζωή μας σαν άνθρωποι έχει πάρει ιστορικά καθεστωτική υπόσταση και υλοποιείται στην πράξη μέσα από ένα σύνολο οικονομικών και κοινωνικών μηχανισμών,που συνιστούν την ονομασία του:Καπιταλισμός.Δεν θα πρέπει πλέον να αποφεύγουμε να σκεφτόμαστε και να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.Μία ορολογία που κρατήθηκε επιμελώς σε απόσταση από το λεξιλόγιο του καθημερινού πολίτη, προκειμένου να προστατευτεί, να αποτελεί λέξη -ταμπού -ώστε όταν έλθει η ώρα η κακιά της της τελικής δοκιμασίας και αμφισβήτησής της, να μην έχει την τύχη του άλλου εναλλακτικού συστήματος που δήθεν εφαρμόστηκε και κατέρρευσε, του σοσιαλισμού.
 
Οι συνθήκες που ραγδαία διαμορφώνονται στη χώρα, αποτελούν το άμεσο αποτέλεσμα της συνειδητής πρακτικής της ελληνικής οικονομικής ελίτ και των πολιτικών που αυτή επέβαλε στο λαό  μετά τον εμφύλιο, μέσω του εξωνυμένου πολιτικού προσωπικού που προ -επέλεγε και χρηματοδοτούσε.Τα γεγονότα τα οποία ήδη βιώνουμε σαν πολίτες,θα οδηγήσουν τελεολογικά εργαζόμενους,άνεργους και νεολαία να αρθρώσουν με πρωτόγνωρες για τον τόπο πρωτοβουλίες και πρωτοπορείες το δικό τους πολιτικό λόγο, τη δική τους εναλλακτική άμεση πρωτοπτική, για το πώς θέλουν από εδώ και πέρα να ζήσουν.

Τα κινήματα από τα κάτω τα οποία γιγαντώνουν καθημερινά απο άκρου σε άκρο της χώρας, δημιουργούν τη συνισταμένη δυναμική όχι απλά μιάς άνευ προηγουμένου στη ελληνική ιστορία ανατροπής, αλλα μίας νέας οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης που ιστορικά θα διαψεύσει κατά δραματικό τρόπο  όλες τις θεωρίες των μονόδρομων του βιωμένου καπιταλισμού.

Οι ορατοί πολιτικοί εκπρόσωποι του σάπιου οικονομικού και κοινωνικού συστήματος που μέχρι σήμερα όλοι βιώσαμε και οι οποίοι αποτελούν μέρος του αδιεξόδου, έχουν απλά εκπληρώσει τους λόγους ύπαρξης τους.Και φυσικά δεν μπορεί να είναι μέρος της λύσης που έρχεται.Το ερώτημα είναι πλέον αν υπάρχει βιώσιμος μηχανισμός ο οποίος θα είχε τη δυνατότητα να τους προστατεύσει απο τον πολιτικό τους θάνατο.

Τα Χριστούγεννα του 2010, με τη φτώχεια που έιναι ήδη εδώ και τα φιλανθρωπικά σισσίτια , τα Χριστούγεννα με τους πολίτες στούς δρόμους της Κερατέας,των Διοδίων,των διαδηλώσεων,τα Χριστούγεννα της συσσωρευμένης λαικής οργής,  μπορεί σε λίγο να αποτελούν ανάμνηση.

Ευχάριστη αν η χώρα αφεθεί από το λαό στην κατάρρευση κάτω από το βάρος των αλλεπάλληλων μνημονίων του ΔΝΤ και της ΕΕ.Θλιβερή αν οι πολίτες έγκαιρα πράξουν το καθήκον τους απέναντι στους εαυτούς τους, στα παιδιά τους,ο ένας στον άλλον.
Η επόμενη μέρα θα τους έχει ανταμείψει με το προνόμιο να ζήσουν σε μία κοινωνία αλληλεγγύης, ισότητας,δικαιοσύνης,πραγματικής ευημερίας..


Γιώργος Κοσμόπουλος
Πρόεδρος Δ.Σ.
Αντιμονοπωλιακης Ενωσης STOPCARTEL