Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Τι ρουφιάνα που είναι η ζωή. Είχε δεν είχε, πάνω που κινδυνεύαμε να τον ξεχάσουμε εντελώς, πάλι πάνω στον Σημίτη πέφτουμε. Αυτή τη φορά εξ αιτίας της εισαγγελικής έρευνας για την Goldman Sachs και τις εξαιρετικά προσοδοφόρες για την τράπεζα συμφωνίες (swap) της κυβέρνησης Σημίτη την περίοδο 2000-2001. Με αυτές ένα μέρος του χρέους μετατέθηκε για το μέλλον, ώστε, αμέσως μετά τη συμφωνία για ένταξη της Ελλάδας στο ευρώ, να αποκρυβεί το πραγματικό μέγεθος του χρέους.
Σύμφωνα λοιπόν με δημοσίευμα του τελευταίου φύλλου της Real News, η εισαγγελική έρευνα για τα swap της Goldman Sachs «σκόνταψε» στον Σημίτη και η δικογραφία διαβιβάστηκε στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ι. Τέντε ώστε να ακολουθηθεί η σχετική διαδικασία.
Πιο συγκεκριμένα η εισαγγελέας Πρωτοδικών Αθηνών Ελένη Ράικου, αντιμέτωπη με καταγγελίες για αξιόποινες πράξεις που φέρονται να τελέστηκαν από τον Σημίτη και υπουργούς του, έκλεισε την προκαταρτική έρευνα, διαβίβασε αμελλητί τη δικογραφία στον εισαγγελέα του Α.Π. κι εκείνος με τη σειρά του ανέθεσε στον αντιεισαγγελέα Αθ. Κατσιρώδη να εξετάσει εάν θα πρέπει η δικογραφία να πάρει τον δρόμο για τη Βουλή.
Πλημμελής απάντηση
Η αντίδραση του πρώην πρωθυπουργού ήταν η εξής:
«Καιρός είναι να τελειώνουν οι υποκρισίες και η παραπληροφόρηση. Οι υπεύθυνοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν ήδη αποφανθεί δημόσια ότι οι ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης το 2001 ανταποκρίνονταν στους κοινοτικούς κανόνες και τις πρακτικές που εφάρμοσαν και άλλες χώρες την ίδια εποχή και σε παρόμοια έκταση. Η ανακίνηση του θέματος του swap του 2001 εξυπηρετεί άλλες σκοπιμότητες».
Είναι αυτή απάντηση ανάλογη του κύρους του μακροβιότερου πρωθυπουργού της Ελλάδας στη μεταπολίτευση; Εξαιρετικά αμφίβολο. Και δεν το λέμε στην τύχη. Αντιγράφουμε, για την πληρέστερη πληροφόρησή σας, απόσπασμα από ρεπορτάζ του «Έθνους» στις 26.2.2010, το οποίο ανέφερε πως η επιβάρυνση για το δημόσιο χρέος, εξ αιτίας των swap της Ελλάδας με την Goldman Sachs το 2001, επρόκειτο να ανέλθει σε 3 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τους τότε υπολογισμούς της Eurostat (τελικά η επιβάρυνση αυτή ανήλθε σε περίπου διπλάσιο ποσό: 5,3 δισ. ευρώ!):
«Η Γιούροστατ υπογραμμίζει επίσης ότι από το 2002 είχε προειδοποιήσει τη χώρα μας πως αυτού του τύπου οι συναλλαγές πρέπει να συνυπολογίζονται για τον προσδιορισμό του δημόσιου χρέους. Τονίζει επίσης ότι οι συναλλαγές με την Goldman Sachs κρατήθηκαν μυστικές ακόμη και σε πρόσφατη επίσκεψη στην Αθήνα εμπειρογνωμόνων της Γιούροστατ στις 15-19 Σεπτεμβρίου του 2008.
Ως προς τον ισχυρισμό της Αθήνας ότι αυτού του τύπου οι συναλλαγές συνιστούσαν μια συνηθισμένη τότε πρακτική, η Γιούροστατ εξηγεί ότι, όταν το 1995 δημιουργήθηκε το Ευρωπαϊκό Λογιστικό Σύστημα, οι πρακτικές αυτές δεν ήταν πλέον συνήθεις και για τον λόγο αυτόν δεν κρίθηκε τότε αναγκαία η εισαγωγή νέων κοινοτικών κανόνων που να τις ρυθμίζουν ή και να τις απαγορεύουν».
Το ότι η έγκριση της Eurostat συνήθως αποτελούσε προϋπόθεση για να προχωρήσει μια τέτοιου είδους δουλειά παραλείπεται ευλόγως από τις επισημάνσεις των στελεχών της. Άλλωστε οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες επιδίδονταν σε παρόμοιες αλχημείες προκειμένου να αλλοιώνεται η δημοσιονομική εικόνα της ευρωζώνης και να πριμοδοτείται η – πλασματική, όπως αποδεικνύεται σήμερα – ισχύς του ευρώ. Και η Eurostat συγκαταλέγεται στους συνυπεύθυνους για το όργιο της νομιμοφανούς απόκρυψης στοιχείων.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο πρώην πρωθυπουργός απαλλάσσεται από την ευθύνη να δώσει σαφείς εξηγήσεις για τους όρους με τους οποίους έκανε εκείνη τη συμφωνία.
Εκπλήξεις...
Μπορεί, σύμφωνα με όσα κατά καιρούς έχουν γραφτεί, να είναι γνωστό ότι η Goldman Sachs εισέπραξε προμήθειες εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων, ωστόσο πολλά ακόμη ερωτήματα παραμένουν. Όπως ο αριθμός των συμβάσεων και οι προβλέψεις τους, το κόστος τους για το Ελληνικό Δημόσιο και οι εγγυήσεις που προσέφερε η Ελλάδα για να επιτύχει αυτές τις εξαιρετικά «βολικές» «εξυπηρετήσεις».
Απάντηση δεν περιμένουμε. Έχει όμως τεράστιο ενδιαφέρον να δούμε την όποια εξέλιξη – και δικαστική και πολιτική.
Και μην ξεχνάμε ότι μόλις προ ημερών ο ειδησεογραφικός οργανισμός Bloomberg κάλεσε – με αγωγή του στο ευρωπαϊκό δικαστήριο – την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να δώσει στη δημοσιότητα δύο εσωτερικά έγγραφα, τα οποία αποκαλύπτουν με λεπτομέρειες τις συμφωνίες των swap της Ελλάδας με την Goldman Sachs.
Σε προηγούμενη όχληση του Bloomberg για τα ίδια έγγραφα ο Τρισέ είχε απαντήσει ότι υπάρχει κίνδυνος τα στοιχεία που περιέχουν να επιδεινώσουν την κρίση της Ευρωζώνης: «Οι πληροφορίες που περιέχουν τα δύο έγγραφα θα υπονόμευαν την εμπιστοσύνη του κοινού όσον αφορά την αποτελεσματική άσκηση της οικονομικής πολιτικής. Η αποκάλυψη συνοδεύεται, δεδομένης της μεγάλης αστάθειας της αγοράς σήμερα, από τον σοβαρό και άμεσο κίνδυνο να επιτείνει την αστάθεια».
Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει την κατάληξη είτε στο δικαστικό είτε στο πολιτικό επίπεδο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι πλέον το παιχνίδι δεν αφορά μόνο την Ελλάδα και τους ευρωπαράγοντες. Έχει ήδη εξελιχθεί σε πολύ πιο σύνθετο και μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε εκπλήξεις. Ίσως περισσότερες απ’ όσες τώρα μπορούμε να προβλέψουμε. Ο μύθος της «ισχυρής Ελλάδας» έχει ήδη πολιτικά κι οικονομικά πτωχεύσει. Αυτό που μένει να δούμε είναι αν και ποιοι από τους πραγματικούς υπεύθυνους γι’ αυτή την κατάρρευση θα τιμωρηθούν κάποτε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου