Για να αλλάξει κάτι πρέπει οι Εταίροι μας να μας δώσουν ΑΕΠ από το δικό τους και όχι δανεικά

Το  γεγονός ότι επί  τρία χρόνια  δεν υπάρχει ανάπτυξη αλλά ύφεση και η οικονομία συρρικνώνεται.

Το   γεγονός ότι ρίξαμε και άλλη ύφεση στην ύφεση με το μονόπαντο μνημόνιο για το έλλειμμα.

Το γεγονός ότι δεν μιλάμε για επενδύσεις 50 δις αλλά για ξεπούλημα- αξιοποίηση.

Το γεγονός  ότι καμιά επένδυση δεν πρόεκυψε από τα fast track.

Το  γεγονός ότι ακόμη είμαστε στο «κόψε» και στην περιστολή δαπανών που όμοια της δεν έχει γνωρίζει η Ευρώπη.

Το γεγονός ότι η ύφεση παράγει νέο έλλειμμα και το μνημόνιο νέο χρέος.

Όλα δείχνουν μόνο  ότι αυτό-καταστρεφόμαστε προσπαθώντας να αποφύγουμε το μοιραίο.

Ίσως απλά εκεί έξω περιμένουν να τελειώσει το χρήμα και να πάρουν όσα μπορούν πριν βγούμε  από την ευρωζώνη με το ζόρι.  Μα όχι με το δικό τους σπρώξιμο  αλλά με το δικό μας ζόρι.

Διότι κύριοι άντε και  τα πουλήσαμε, άντε και μειώθηκε το χρέος μας κατά 50 δις, άντε και το μνημόνιο πήγε πολύ καλά,  άντε και δανειζόμαστε το 2013 από  το μόνιμο μηχανισμό ή από τις αγορές.

Τι αλλάζει;  Τι θα τρώμε;  Τι θα παράγουμε;  Άλλαξε το παραγωγικό μοντέλο; Βρισκόμαστε εν όψη επιχειρηματικής έκρηξης; Ή μήπως  ο στόχος είναι να δανειζόσαστε για να εισάγουμε και πάλι;

Το πιο πιθανό είναι η Ελληνική οικονομία  πολύ σύντομα να είναι σε ανίατη κατάσταση καθώς ότι χάνεται  από εδώ -ενώ ανταγωνιζόμαστε άλλες χώρες-  δεν επιστρέφει ποτέ και στην παρούσα φάση ούτε καν αναπληρώνεται από κάτι άλλο.

Για να αλλάξει κάτι πρέπει οι Εταίροι μας να μας δώσουν ΑΕΠ από το δικό τους.  Δηλαδή ΑΕΠ από το υποτιθέμενο κοινό ευρωπαϊκό και να πάψουν να μας ανταγωνίζονται.  Όπως θα κάναμε εμείς εάν χρεοκοπούσε η Θράκη ή η Κρήτη.  Ίσως είναι  περιττό μα θα το γράψω:  Ευρωζώνη με 17 ανταγωνιστές και  μερικούς βιομηχανικούς κόλουρους δεν γίνεται.

Χρειαζόμαστε ΑΕΠ και όχι δανεικά.  Δεν μπορούμε να σιτιζόμαστε με δανεικά και σύντομα θα είμαστε παράσιτα. Μόνο με αύξηση του ΑΕΠ θα μειώσουμε το χρέος και  πληρώσουμε κάποτε.

Θα περίμενε κανείς να παλεύουμε για αυτά και όχι για νέο χρέος.

Γιάννης Παπαϊωάννου