Μεγαλώνει η ημέρα, αλλά δεν έρχεται φως

του Νίκου Κιάου

από την Ελευθεροτυπία

Στις 21 Μαρτίου είναι η εαρινή ισημερία, δηλαδή η ημέρα και η νύχτα έχουν ίση διάρκεια. Εως τότε η νύχτα είναι ακόμη μεγαλύτερη και μετά η ημέρα αρχίζει να μεγαλώνει.

Λίγες ημέρες μετά, στις 24 και 25 Μαρτίου, γίνεται στις Βρυξέλλες η σύνοδος κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει εναποθέσει όλες τις ελπίδες και τις προσδοκίες για συνολικές απαντήσεις στην ελληνική κρίση ελλείμματος και χρέους, για να πάρει ανάσα με διευθετήσεις, μετά την κατάσταση στην οποία έχει οδηγήσει τη χώρα με την εφαρμογή της πολιτικής της.

Περιμένει (ή καλύτερα τρέφει ελπίδες) να δει περισσότερο φως, να συμβαδίσει η αύξηση της διάρκειας της ημέρας με «λύσεις», που θα μπορούσαν να δώσουν απαντήσεις στην επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους των 110 δισ. ευρώ, στη μείωση των επιτοκίων, στη διαμόρφωση φόρμουλας για την επαναγορά του χρέους στο μέλλον.

Το Μνημόνιο και η εφαρμογή απέτυχαν και έχει αποδειχθεί στην πράξη πόσο αναποτελεσματικά ήταν τα μέτρα που πήρε ώς τώρα κι όχι μόνο βάναυσα και καταδικαστικά για μισθωτούς, συνταξιούχους, επαγγελματοβιοτέχνες.

Νέα μέτρα έρχονται, νέες «επικαιροποιήσεις» του Μνημονίου γίνονται, νέες βαριές συνέπειες ακολουθούν. Η χώρα και μαζί της οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι βυθίζονται. Η προσδοκία της μεγαλύτερης ημέρας θυμίζει το παλιό σύνθημα στους τοίχους «μην περιμένεις να χιονίσει για να δεις άσπρη μέρα». Η Γερμανία, όχι μόνο η Ανγκελα Μέρκελ αλλά και οι «σύντροφοι» του Γ.Α. Παπανδρέου σοσιαλδημοκράτες, δεν έδωσαν φως.

Στις Βρυξέλλες τα πράγματα οδηγούνται σε λύση «πακέτο», που σημαίνει ότι δεν ξεχωρίζει η Ελλάδα, αλλά πηγαίνει συνολικά η περίπτωσή της με την προώθηση ή την αντιμετώπιση των προβλημάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Μαζί με την κυβέρνηση αγωνιούν και τα «δυναμικά» ή «ισχυρά» στηρίγματά της, όπως είναι μεγάλα ΜΜΕ και ΣΕΒ. Την είχαν στηρίξει ώς τώρα για το Μνημόνιο, για τα μέτρα που πήρε, για την πολιτική της. Φθάνουμε όμως σε πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις και αρχίζουν διαφοροποιήσεις. Από τα ΜΜΕ προβάλλονται οι κατά καιρούς διακηρύξεις κυβερνητικών στελεχών, μηδέ του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών εξαιρουμένων, οι οποίες ανατρέπουν τις αμέσως προηγούμενες. Η ανακολουθία γίνεται φανερά ψέμα και καταλογίζεται στην κυβέρνηση ανειλικρίνεια.

Το κλίμα, στο οποίο είχαν συμβάλει και οι ίδιοι με τη στήριξή τους, αλλάζει. Ο προβληματισμός και η άρνηση του λαού, της κοινής γνώμης, αρχικά γίνονται οργή. Αυτή η οργή προβάλλει έντονα και με τις διαδηλώσεις και με τις δημοσκοπήσεις και με τις αποδοκιμασίες των κυβερνητικών στελεχών. Δεν την κρύβουν πλέον ούτε αυτά τα ΜΜΕ, τηλεοπτικά και εφημερίδες, και ζητούν εξηγήσεις, απαντήσεις από την κυβέρνηση.

Την ίδια ώρα αντεπιτίθενται οι άλλοι «δυναμικοί» υποστηρικτές, όπως ο ΣΕΒ, και ζητούν συστράτευση κατά των αντιμνημονιακών, να δημιουργηθεί μέτωπο πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Δεν αρκεί το Μνημόνιο, λένε, απαιτώντας -ναι, απαιτούν- νέα μέτρα αμέσως με εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Ετσι δεν θα πτωχεύσει η χώρα, υποδεικνύουν και προτείνουν σε πολιτικό επίπεδο συνεννόηση, συναίνεση, συνεργασία. Δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση και ζητούν να μπουν στο ίδιο παιχνίδι και άλλες πολιτικές δυνάμεις.

Συνεπίκουροι στην ίδια επιταγή έρχονται και τα ΜΜΕ που βλέπουν την αποτυχία και κάνουν κι αυτά την «τούμπα» τους. Ζητούν και αυτά συνεννόηση, συναίνεση και συνεργασία, να καταστούν όσο γίνεται περισσότεροι υπεύθυνοι, για να σωθεί η χώρα, λένε, αλλά να φορτωθούν όλοι αυτοί τις ευθύνες για το αδιέξοδο. Φως στο βάθος του τούνελ δεν φαίνεται. Δεν μιλούν όλοι οι υποστηρικτές για αλλαγή, για ανατροπή της πολιτικής που οδήγησε στο σημερινό χάλι και οδηγεί σε ακόμη χειρότερη κατάσταση.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι στην πρόσφατη συνάντησή του με τη Γερμανίδα καγκελάριο δεν συζήτησε ούτε τα της Ζίμενς ούτε τα των εξοπλισμών. «Δεν υπήρχε χρόνος να συζητήσουμε τα θέματα αυτά. Αφιερωθήκαμε αποκλειστικά στα ζητήματα της ευρωπαϊκής οικονομίας», είπε.

Χρηματιστήριο, δανεισμός επί έτη, Ολυμπιακοί Αγώνες, προμήθειες, εξοπλισμοί, μίζες μένουν σκοτεινές υποθέσεις και ας συνθέτουν το πλαίσιο στο οποίο στηρίχθηκε η χρεοκοπία και έφερε την κατάσταση εκεί όπου είναι.

Ακόμη και τώρα το ΣΔΟΕ στο πόρισμά του για την υπόθεση των υποβρυχίων μιλάει για «επιτομή ενός πρωτοφανούς σκανδάλου διασπάθισης δημόσιου χρήματος και παράνομων πληρωμών» («Καθημερινή», 27.2.2011).

Και ο πρωθυπουργός, για να καλύψει ουσιαστικά το σκοτάδι όλου αυτού του πλαισίου της χρεοκοπίας, απαντάει στον Αλ. Τσίπρα στη Βουλή ότι είναι «κουτσομπολιά» όσα λέγονται για τη δρομολογημένη του πορεία προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και αυτό γιατί μένει στο σκοτάδι, στο απυρόβλητο, η πολιτική που ακολουθούσαν χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις και την οποία ουσιαστικά υπαγόρευαν οι δανειστές εκ του εξωτερικού.

Στις 26 Μαρτίου είναι η γιορτή της σύναξης του Αρχαγγέλου Γαβριήλ. Τα μαντάτα από τις Βρυξέλλες είναι μαύρα. Τι θα γιορτάσει η κυβέρνηση; Και ποιοι θα εμφανιστούν πρόθυμοι να μπουν στον ίδιο χορό μαζί της;