Όπως ήταν αναμενόμενο οι συναντήσεις του Γιώργου Παπανδρέου με τους ηγέτες της αντιπολίτευσης στέφθηκαν από πλήρη αποτυχία. Ακόμα και οι γνωστοί έμμεσοι υποστηρικτές της πολιτικής του Γιώργου Παπανδρέου (Γιώργος Καρατζαφέρης και Φώτης Κουβέλης), διαφώνησαν. Και πως ήταν δυνατόν άλλωστε να συμφωνήσει κάποιος ελάχιστα λογικός και άνθρωπος, με τον απόλυτο παραλογισμό που διέπει την πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου;
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Εχθές στο Υπουργικό Συμβούλιο ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, παρουσίασαν μία “νέα” οικονομική πολιτική, στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση και λογική με αυτή που είχαν παρουσιάσει πριν ακριβώς ένα χρόνο. Όπως δε και πέρσι, έτσι και εφέτος έθεσαν και συγκεκριμένους δημοσιονομικούς στόχους. Κουβέντα αυτοκριτικής δεν ακούστηκε στην χθεσινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου για την αποτυχία να επιτευχθεί έστω ένας δημοσιονομικός στόχος, από αυτούς που τέθηκαν στην αντίστοιχη περσινή συνεδρίαση και αναθεωρήθηκαν επί το ηπιότερο αρκετές φορές την χρονιά που μας πέρασε. Κουβέντα αυτοκριτικής για τους πολιτικούς που ανέλαβαν πέρσι να υλοποιήσουν αυτή την πολιτική και απέτυχαν.
Έχουμε λοιπόν την απόφαση, στην χθεσινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, να συνεχισθεί η ίδια αποτυχημένη πολιτική υπό την ίδια αποτυχημένη πολιτική ηγεσία. ...
Η δικαιολογία ότι αυτή η πολιτική πλατφόρμα (οικονομική πολιτική και πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών) επιβλήθηκε από την Τρόικα, δεν κρίνεται ούτε καν συζητήσιμη. Όποιος διαφωνεί με μία με μία μείζονος σημασίας πολιτική θέση, όπως είναι το Μνημόνιο Νο. 2, παραιτείται, δεν παραμένει απαθής και πόσο μάλλον συνυπεύθυνος. Άρα όσοι συμμετείχαν στην χθεσινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου είναι τουλάχιστον συνυπεύθυνοι για όσα επακολουθήσουν.
Επί της ουσίας της πολιτικής δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά. Τα είπε όλα ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, όταν παραδέχθηκε δημόσια ότι το Ελληνικό Δημόσιο έχει χρήματα έως της 15 Ιουλίου. Ήτοι νέος εκβιασμός τύπου σοκ και δέος για μεγαλύτερο φόβο και πανικό. «Αν δεν μας στηρίξετε θα τελειώσουν τα χρήματα στις 15 Ιουλίου και μετά έρθει η καταστροφή». Δηλαδή μετά από ένα ολόκληρο χρόνο εφαρμογής του περιβόητου μνημονίου έχουμε χρήματα μέχρι της 15 Ιουλίου και μετά τι; Καταστροφή.
Τι το καλύτερο λοιπόν θα μπορούσε να περιμένει κανείς από το νέο μνημόνιο.
Άντε του χρόνου τέτοιες ημέρες, όταν θα εκβιάζουν για να περάσουν το νέο μνημόνιο, να υπάρχουν χρήματα μέχρι τα τέλη Αυγούστου. Επί της ουσίας λοιπόν και ως τελικό συμπέρασμα: Τα μνημόνια δεν προσθέτουν πλούτο στην οικονομία αλλά αφαιρούν.
Αυτόν τον απόλυτο παραλογισμό περιέγραψε πολύ καλά ο Αντώνης Σαμαράς, όταν δήλωσε: «Συναίνεση στο λάθος δεν δίνω». Βέβαια ο Αντώνης Σαμαράς, εκτός από πατριώτης είναι και ευπατρίδης και ως εκ τούτου η δημόσια θέση του χαρακτηρίστηκε από ευγένεια και μετριοπάθεια.
Η δική μας όμως θέση δεν μπορεί να είναι της ιδίας ποιότητας στην έκφραση, αφού εμείς δεν καταγόμαστε από τα πεδινά και παραθαλάσσια μέρη της Μεσσηνίας, αλλά από τα ενδότερα της Πελοποννήσου και ειδικότερα από τα Αρκαδικά Βουνά.
Φάσκελα να σας δώσουμε όσα θέλετε, συναίνεση όμως ΟΧΙ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου