Η τελευταία ευκαιρία για την Ελλάδα

Η αξιοθρήνητη εικόνα που εμφάνισε ο πρωθυπουργός χθες κατά την επίσκεψή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το περιδεές ύφος του, η εμφανής άγνοια περί τα τεκταινόμενα στην Ευρώπη, αποτελεί την απόδειξη της απόλυτης αποτυχίας του ίδιου και της εντελώς ανίκανης κυβέρνησης στην οποία ανέθεσε (δια της ψήφου του ελληνικού λαού) να βγάλει τη χώρα από την περιπέτεια.

Ακόμη και θέατρο αν έπαιζε ο κ. Παπανδρέου – πράγμα πολύ πιθανό – η ομολογία της αποτυχίας είναι δεδομένη.

Ο ίδιος, οι υπουργοί του και οι βουλευτές του κάθονται ακίνητοι επί δύο ολόκληρα χρόνια.

Δεν έκαναν τίποτε για να περιορίσουν τον δημόσιο τομέα – εκτός από βεβιασμένες κινήσεις που απλώς επιβαρύνουν την ανεργία και βαθαίνουν την ύφεση.

Δεν ξεφορτώθηκαν ούτε έναν από τους οργανισμούς στους οποίους επί δεκαετίες στηρίχθηκε το άθλιο πελατειακό σύστημα της χώρας.

Δεν έφεραν ούτε μία επένδυση στη χώρα, ούτε ένα ευρώ – αν εξαιρέσουμε τον τομέα του τουρισμού, τον οποίο επίσης ο κ. Παπανδρέου είχε αφήσει αρχικά στη μοίρα του, έως ότου τον αναθέσει στον κ. Νικητιάδη.

Δεν κατέβαλαν την παραμικρή προσπάθεια για να επιτύχουν την τόσο αναγκαία για τη χώρα εθνική ενότητα.

Αντίθετα, για να καλύψει ο κ. Παπανδρέου τα προεκλογικά του ψέματα, συκοφάντησε διεθνώς τη χώρα και έστησε σειρά εξεταστικών επιτροπών που κατέληξαν σε περαιτέρω γελοιοποίηση.

Ακόμη και χθες, κατά την συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μίλησε για χρέος «που κληρονομήσαμε».

Είπε δηλαδή για άλλη μια φορά ψέματα, κόντρα στην πραγματικότητα των αριθμών, που δείχνει ποιοι είναι οι κυρίως υπεύθυνοι γι’ αυτό το προδοτικό χρέος – από την εποχή του «Τσοβόλα δώστα όλα» μέχρι τα ύστερα χρόνια του εκσυγχρονισμού.

Επί δύο χρόνια οι κύριοι αυτοί, (που ξαφνικά δεν μπορούν να σηκώσουν μόνοι τους το βάρος της ευθύνης τους – την οποία ανέλαβαν χωρίς να τους το ζητήσει κανείς και χωρίς να έχουν σχετική λαϊκή εντολή – και θέλουν «συνευθύνη», κάποιους δηλαδή που θα λάβουν μέρος στο κουκούλωμα των εγκληματικών λαθών τους), ζουν με τη σκέψη τους κολλημένη στην επόμενη δόση.

Καμιά προσπάθεια για ανάπτυξη της χώρας, για έσοδα, για οικονομική ανεξαρτησία που αποτελεί την προϋπόθεση για την εθνική ανεξαρτησία.

Το ίδιο βιολί, δυο χρόνια τώρα. Τα ίδια που έλεγαν και προεκλογικά – η Ευρώπη εγγυάται τα δάνειά μας, θέλουν απλώς ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα περικοπών και μεταρρυθμίσεων, οι κουτόφραγκοι θα μας δίνουν πάντα χρήματα για να συνεχίσουν οι ανίκανοι και οι παρέες τους να κυβερνούν τη χώρα.

Οδήγησαν έτσι τη χώρα στην χρεοκοπία, χωρίς καν να προβάλουν στο εξωτερικό τις υγιείς πλευρές της.

Χωρίς να εξηγήσουν καν για ποιο λόγο οφείλουν οι Ευρωπαίοι (μέρες που είναι και με το γνωστό ανεξόφλητο υλικό και ηθικό χρέος προς την Ελλάδα) να σώσουν την Ελλάδα για τελευταία φορά – πραγματικά «τελευταία φορά», όχι σαν αυτή της κ. Παπανδρέου.

Από σήμερα, η Ελλάδα θα πρέπει να ζήσει με αυτά που παράγει ως έσοδα η ίδια.  Τέρμα οι «επόμενες δόσεις» και τα δανεικά κι’ αγύριστα και οι αλόγιστες δαπάνες.

Αυτό σημαίνει ότι έχει ανάγκη από πραγματικά ανιδιοτελείς και άξιους πολιτικούς, που θα δουλέψουν για τη χώρα, θα θέσουν σε λειτουργία το μυαλό τους, θα θέσουν τις ικανότητές τους στην υπηρεσία της πατρίδας τους.

Χρειαζόμαστε δηλαδή «κανονικούς πολιτικούς», κάτι που ουδέποτε είχε στη διάθεσή της η χώρα.

Τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, υπάρχει ανάγκη οι Έλληνες, στις εκλογές που έχουν δρομολογηθεί, να επιλέξουν μέσα από τα κόμματά τους εκείνους τους ανθρώπους που έχουν κάτι να επιδείξουν στην πορεία της ζωής τους – από επαγγελματικής και ηθικής πλευράς.

Να ψηφίσουν με βάση το βιογραφικό, το οικογενειακό παρελθόν, το προσωπικό παρελθόν.

Να ψηφίσουν, επιτέλους, με βάση την αλήθεια και το συμφέρον της χώρας.

Δηλαδή το δικό τους συμφέρον.

Διότι, έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω εδώ  και πολλά χρόνια, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΤΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ.

Το ατομικό συμφέρον εξυπηρετείται μέσω του δημοσίου συμφέροντος.

Και το δημόσιο συμφέρον απαιτεί επιλογές με βάση το συμφέρον της χώρας.

Διαφορετικά, είναι αδύνατον να εξυπηρετηθούν τα ατομικά συμφέροντα πάνω σε σωρούς ερειπίων.

Αποδείχθηκε αυτό με τον πιο καταστροφικό τρόπο.

Η καταστροφή μπορεί να αποτελέσει για την πατρίδα μας μια καινούργια αρχή.

Αυτό που χρειάζεται δεν είναι «συνευθύνη» σε επίπεδο κοινοβουλίου. Αλλά συνευθύνη σε επίπεδο λαού, που οφείλει, με την ψήφο του, να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.

Αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία για την Ελλάδα…

elzoni.gr