Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης
Το ένοχο καθεστώς πολιτικό σύστημα, καταρρέει κάτω από το ασήκωτο βάρος του μεγάλου εγκλήματός του και των ασήκωτων ψευδών του.
Αυτό είναι το καλό νέο.
Το κακό, είναι πως μαζί του παρασέρνει ολόκληρο το οικοδόμημα της συνοχής της Ελληνικής κοινωνίας.
Έχει γαντζώσει τα γαμψά του νύχια στο κορμί της Ελλάδας και τα βρωμερά χνώτα του δεν αφήνουν την κοινωνία ν' ανασάνει και να λευτερωθεί.
Η εγκληματική ολιγαρχία που μας κυβερνά, ταμπουρώνεται πίσω από τις οθόνες της τηλεόρασης και τις σελίδες των εφημερίδων της, στις επάλξεις της προπαγάνδας της και αντιστέκεται με όλα τα τεχνάσματα που διαθέτει η επιστήμη της ανθρώπινης χειραγώγησης, ελπίζοντας στη σωτηρία της.
Δεν τους νοιάζει για τη δυστυχία και τον όλεθρο που φέρνει στην κοινωνία η επιμονή τους στο γάντζωμα της Εξουσίας. Το μόνο που θέλουν και ζητούν, είναι να κερδίσουν λίγο ακόμη χρόνο.
Η προπαγάνδα, όμως, όσο μεγάλη, οργανωμένη και έντονη κι αν είναι, δεν μπορεί πείσει αυτόν που του παίρνουν από τα χέρια το βιός του, ότι ακόμα το έχει.
Ξεγελά μόνο, για λίγο ακόμη καιρό, αυτόν που ακόμα δεν έχει νοιώσει στη ζωή του τα σιδερένια νύχια της απελπισίας να χώνονται στο στομάχι του.
Και λέω “για λίγο ακόμη καιρό”, γιατί αυτός είναι που θα δεχτεί πιό δυνατά ακόμη χτυπήματα από τον σήμερα απελπισμένο γείτονά του, που δεν θα ανεχτεί για πολύ ακόμη τον απέναντί του να καλοπερνά. “Θα του φάει το λαρύγγι” για ένα κομμάτι ψωμί και για ένα πακέτο μακαρόνια. Και μάλιστα χωρίς καμία τύψη της συνείδησής του.
Αυτός, λοιπόν, που ακόμη δεν έχει νοιώσει την απειλή του εξευτελισμού της ανέχειας, αυτός που “έχει ακόμα λίπος”, θα είναι ο μεγάλος χαμένος της υπόθεσης “πτώχευση” και της ελεεινής κοινωνικής φτώχειας, που πάντοτε την ακολουθεί, διότι θα πληρώσει πολύ πιό ακριβά από τον άλλον, τον απελπισμένο της φτώχειας, το έγκλημα που δεν έκανε...
Αυτό το κτηνώδες περιβάλλον, που πλανάται πάνω από την Ελληνική Πολιτεία και ήδη μορφοποιείται, δεν επιτρέπει κανέναν εφησυχασμό και καμία αναβολή στην ανάληψη δράσης για την αποφυγή της εγκατάστασης του νόμου της ζούγκλας στη κοινωνία μας. Ούτε από τους ήδη απελπισμένους, ούτε από τα αυριανά θύματα αυτής της απελπισίας, που σήμερα, ακόμη, “τη βγάζουνε” (αν δεν ευημερούν).
Η απειλή της βίας, αυτή που επεσήμανε με τη σημερινή βαρειά δημόσια δήλωσή του ο Μίκης Θεοδωράκης, (που την κάνει βαρύτερη η τεράστια πείρα ενός αυτόπτη μάρτυρα και λαβωμένου / πολυτραυματία πρωταγωνιστή τής έκρηξής της) κρέμεται πάνω από τα κεφάλια όλων μας.
Όμως, αυτή η κτηνώδης απειλή που βρίσκεται στον “πάτο του βαρελιού” της κατάντιας μας, είναι και η μεγάλη ευκαιρία για την αναγέννηση της κοινωνίας μας.
Κι αυτό συμβαίνει διότι, αυτή η κατάντια έχει αποκαλύψει τα μεγάλα (τα τεράστια) ψέμματα επάνω στα οποία ήταν χτισμένη η “ευημερία” μας.
Αυτή η μεγάλη εθνική ευκαιρία, για την ανάσχεση της ολοκλήρωσης της οικονομικής (και όχι μόνο) καταστροφής, αλλά και την ανασύνταξη της Δημοκρατίας μας, επάνω σε ένα νέο Σύνταγμα, (καθαρά Αμεσο-Δημοκρατικό) θα πάει χαμένη, αν δοθεί ο χρόνος, στο καταρρέον σύστημα, να συνέλθει από τη βαρειά ενοχή του και να ανασυνταχθεί.
Ήδη, ενώ το ένα κεφάλι του τέρατος, η Σκύλλα / ΠαΣοΚ, σπαρταρά τσακισμένο κάτω από τα πρωτοφανή ψέμματά του και τις ανήκουστες εθνικές υποχωρήσεις και παραχωρήσεις του, το άλλο κεφάλι, η Χάρυβδις/ΝΔ, άρχισε να σαλεύει και να σηκώνεται, εκεί που ήταν εντελώς ψόφιο κάτω από τα δικά του θανάσιμα αμαρτήματα.
Το σύστημα χρειάζεται, λοιπόν, χρόνο, καθώς είναι σοφά “κουρντισμένο” ώστε, ο θάνατος τού ενός κεφαλιού να δίνει ζωή στο άλλο, το μέχρι πρό τινος ψόφιο.
Η Ανασύνταξη του συστήματος, μεθοδεύεται να γίνει μέσα από τη διαδικασία κέρδους χρόνου, που θα του δώσει η “Εθνική Σωτηρία” της συγκυβέρνησης Πα.Σο.Κ και ΝΔ (ίσως και με “άλλες δυνάμεις”, πρόθυμες να συντηρήσουν το καθεστώς της ένοχης κομματοκρατίας).
Η συγκυβέρνηση αυτή, θα γίνει:
• είτε χωρίς εκλογές, τώρα αμέσως, με τη συγκρότηση “Κυβέρνησης Σωτηρίας” (του συστήματος, όχι της Ελλάδας) ώστε να μη χάνεται χρόνος για την ολοκλήρωση των υπογραφών (που πέφτουν μέσα στη Βουλή με τις ψηφοφορίες των σχετικών Νόμων) που θέλουν οι δανειστές μας, που ταυτόχρονα είναι προστάτες/πάτρωνες του συστήματος αυτού
• είτε μετά από εκλογές, ώστε να σωθεί (για τα μάτια του κόσμου) η αληθοφάνεια της κομματικής διαφοροποίησης, η οποία συντηρεί σε ζωή το δικέφαλο τέρας/σύστημα, αλλά τελικά, με την πρόταξη του “εθνικού συμφέροντος”, καθώς “η Δημοκρατία δεν εχει αδιέξοδα”, να σερβιρισθεί η συγκυβέρνηση ως η μόνη (υποχρεωτική) λύση.
Το ότι τίποτε απολύτως δεν θα αλλάξει επί της ουσίας για τον λαό, (είτε κυβερνήσει η ΝΔ είτε η συγκυβέρνηση), είναι ήδη αποδεδειγμένο από την εγκληματική στάση των κομμάτων, που έχει πλέον αποκαλυφθεί πλήρως.
Ατράνταχτη απόδειξη, αποτελεί η στάση όλων τους: Κανένας δεν κατηγορεί την κυβέρνηση για την παράδοση της κυριαρχίας της χώρας, γιατί όλοι τους είναι έτοιμοι να συμμετάσχουν σ' αυτό το έγκλημα.
Όλοι τους μιλούν περιφερειακά, για το “μίγμα” της οικονομικής πολιτικής, για “τα εργατικά δικαιώματα” που θίγονται, για το “άνοιγμα” ή “κλείσιμο” των επαγγελμάτων, για το ένα και για το άλλο, που αποτελούν πταίσματα μπροστά στο μέγα διπλό έγκλημα διαρκείας, της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας μας και της διολίσθησης της Δημοκρατίας μας σε Ολιγαρχία, για τα οποία δεν γίνεται κανένας λόγος !!! και τα οποία είναι οι γεννήτορες όλων των άλλων προβλημάτων, ήσσονος σημασίας.
Αυτή η μεγάλη εθνική ευκαιρία (για την ανάσχεση της ολοκλήρωσης της οικονομικής (και όχι μόνο) καταστροφής, αλλά και την ανασύνταξη της Δημοκρατίας μας, επάνω σε ένα νέο Σύνταγμα (αμεσο-Δημοκρατικό) θα πάει χαμένη, αν δεν φανεί η λύση που περιμένει η συντριπτική πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας, ώστε να απαλλαγεί οριστικά από το ψευδοδίλημμα (“το μή χείρον, βέλτιστον εστί”, ή μεθερμηνευόμενο, “υποστηρίζω τον λιγότερο κακό”) που συντηρεί, εδώ και χρόνια, το καθεστώς σύστημα, καθώς ρίχνει επαναληπτικά την κοινωνία από το στόμα της Σκύλλας στα δόντια της Χάρυβδης.
Η Ελληνική κοινωνία, μέσα στην τρέχουσα συγκυρία, περιμένει λύση που πρέπει να είναι και σύντομη (πριν ολοκληρωθεί η καταστροφή) και ολοκληρωτικά αναζωογονητική.
Αυτή η λύση, για να πραγματοποιηθεί, το μόνο συστατικό που χρειάζεται να έχει, είναι η απόκτηση της ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ της κοινωνίας σ' αυτήν.
Αυτή η εμπιστοσύνη, αποκτάται από αυτόν που διαθέτει:
• Ψυχή και πνεύμα πατριωτικό
• Ικανά, πόδια, χέρια και μυαλό
• Ξεκάθαρη πρόταση διακυβέρνησης, βασισμένη στην Αλήθεια και μόνο σε αυτήν.
Η ψυχή και το πατριωτικό πνεύμα, προσωποποιούνται κατά τον ιδανικό τρόπο στο πρόσωπο του μεγάλου Έλληνα και μεγαλύτερου πατριώτη, ΜίκηΘεοδωράκη.
Υπάρχει, λοιπόν, ότι καλύτερο θα μπορούσε να έχει κάποιος.
Ικανά, πόδια, χέρια και μυαλό, δηλαδή την ηγετική ομάδα που θα σχεδιάσει και θα εκτελέσει την αναστήλωση της Ελλάδας, σύμφωνα με τις προσδοκίες που θα έχει υιοθετήσει η κοινωνία, πρέπει να τη βρούμε.
Η ξεκάθαρη πολιτική πρόταση που θα απαντά και θα δίνει λύση στα φλέγοντα προβλήματα της σημερινής κοινωνίας, θα πρέπει να μην αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης των προθέσεών μας.
Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο πρώτος που όρθωσε το ανάστημά του απέναντι σε σύσσωμο το ένοχο εγκληματικό καθεστώς πολιτικό σύστημα, είναι σήμερα η μόνη δύναμη που μπορεί να παρουσιάσει στο λαό την αξιόπιστη πρόταση που αυτός περιμένει εναγωνίως, κρεμασμένος στο πουθενά, χωρίς κάποιο στήριγμα (διότι και οι πέτρες στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι, σε όλη την περιπετειώδη διαδρομή τού Μίκη, πάνω απ' όλα ήταν, πάντοτε, η πατρίδα).
Δεν έχουμε το δικαίωμα, σαν πολίτες, να απεκδυθούμε αυτής της ευθύνης και να αφήσουμε το δικέφαλο τέρας, τη Σκύλλα / Χάρυβδη της εγκληματικής κομματοκρατίας, να συνεχίσει να κατασπαράζει βασανιστικά, συντροφιά με τους πάτρωνές της της “Διεθνούς του Χρήματος”, το κορμί της Ελληνικής κοινωνίας, (μέρος του οποίου είναι κι ο καθ ένας μας) τυλιγμένο στο πακέτο του “Μνημονίου”.
Δεν μπορούμε να παραμένουμε θεατές του δράματος της δικής μας ζωής.
Η μάχη για τη σωτηρία της μάνας Ελλάδας, έχει, ήδη, αρχίσει....
Οι δυνάμεις της αντίστασης πρέπει να συνταχθούν τάχιστα, κάτω από την ΕΜΠΙΣΤΟΣΎΝΗ στον ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ του, που εμπνέει ο Μίκης Θεοδωράκης.
Όλοι οι πολίτες/οπλίτες “παρουσιαζόμαστε” και παίρνουμε θέση στις επάλξεις του αγώνα.
Δεν υπάρχει χρόνος αναμονής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου