Βίοι παράλληλοι των δοσιλόγων Γ.Τσολάκογλου και Γ.Παπανδρέου μέσα από τα πρωτόκολλα παράδοσης του 1941 και τα μνημόνια του 2010-11

Ο Γ.Τσολάκογλου υπογράφει την παράδοση

1941 Ο Γεώργιος Τσολάκογλου είναι αυτός που τον Απρίλιο του 1941 υπέγραψε διαδοχικά τρία πρωτόκολλα παράδοσης της Ελλάδας στα γερμανικά στρατεύμετα κατοχής και διορίστηκε «πρωθυπουργός» μέχρι το τέλος του 1942 για να τον διεδεχθεί στη θέση του πρωθυπουργού ο Ιωάννης Ράλλης ο οποίος με την υποστήριξη και του Θεόδωρου Πάγκαλου ίδρυσε τα «τάγματα ασφαλείας» του αποκαλούμενους «γερμανοτσολιάδας» για την καταστολή του ΕΑΜικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος.

Ο Γ.Παπανδρέου ανάμεσα στους εκπροσώπους
 των νέων κατακτητών 

2010-11 Ο Γεώργιος Παπανδρέου είναι αυτός που το 2010 υπέγραψε το πρώτο μνημόνιο παράδοσης της Ελλάδας και του λαού της στους ξένους δανειστές και στα πολυεθνικά μονοπώλια , το 2011 υπέγραψε το δεύτερο μνημόνιο (μεσοπρόθεσμο). Επίσης υπάρχει και στην παρούσα φάση ένας Θεόδωρος Πάγκαλος και ένας από την πολιτική οικογένεια του Ιωάννη Ράλλη, ο Αντώνης Σαμαράς, εμπνευστής της «εργασιακής εφεδρείας» ο οποίος ετοιμάζεται και αυτός να γίνει κατοχικός πρωθυπουργός .............
Ειδικότερα:

Τα πρωτόκολλα παράδοσης του 1940 και 
τα μνημόνια υποδούλωσης 2010-11
Ο Γεώργιος Τσολάκογλου του Κωνσταντίνου (1886 – 1948) ήταν Έλληνας στρατιωτικός διορισμένος πρωθυπουργός κατά την περίοδο κατοχής της Χώρας 1941–1942 από τις δυνάμεις του Άξονα. Το 1940, είχε φθάσει στον βαθμό του αντιστρατήγου και ήταν διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού (Δυτική Μακεδονία).  Μετά την επίθεση όμως των Γερμανών κατά της Ελλάδος (6 Απριλίου 1941), την βαθιά στην συνέχεια διείσδυση αυτών προς την Θεσσαλονίκη στις 9 Απριλίου του 1941 και την υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού από το μέτωπο της Βορείου Ηπείρου, ο Τσολάκογλου και ορισμένοι άλλοι ανώτεροι αξιωματικοί του Στρατού έλαβαν την πρωτοβουλία για συνθηκολόγηση, κρίνοντας οι ίδιοι πως κάθε αντίσταση στους κατακτητές θα ήταν μάταιη.

Έτσι, στις 20 Απριλίου 1941, ημέρα του Πάσχα, σε συνεννόηση με τον διοικητή του Α΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγο Παναγιώτη Δεμέστιχα, τον διοικητή του Β΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγο Γεώργιο Μπάκο, και τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα, κατάργησε πραξικοπηματικά τον διοικητή Στρατιάς Ηπείρου Ιωάννη Πιτσίκα, ανέλαβε ο ίδιος διοικητής της Στρατιάς και υπέγραψε πρωτόκολλο ανακωχής (βλέπε μνημόνιο 1) τον διοικητή της 1ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Ες-Ες, υποστράτηγο Γιόζεφ (Σεπ) Ντήτριχ (Josef "Sepp" Dietrich), στο Βοτονόσι του Μετσόβου. Ο αρχηγός του Ελληνικού Στρατού, αρχιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος, σε τηλεγράφημά του προς το Τμήμα Στρατιάς Ηπείρου, κατήγγειλε την πρωτοβουλία του Τσολάκογλου ως αντίθετη προς τα συμφέροντα της πατρίδας, διέταξε την αντικατάσταση του Τσολάκογλου και αγώνα «μέχρι εσχάτου ορίου δυνατοτήτων». Ήταν όμως ήδη αργά.

Την επόμενη ημέρα (21 Απριλίου) στην Λάρισα, ο Τσολάκογλου, «υπό το κράτος βίας», υπέγραψε ως διοικητής της Ελληνικής Στρατιάς Ηπείρου και Μακεδονίας την άνευ όρων παράδοση του Ελληνικού Στρατού στους Γερμανούς.  (βλέπε μνημόνιο 2-μεσοπρόθεσμο και εφαρμοστικός νόμος)  μέρους των Γερμανών, το πρωτόκολλο της παράδοσης συνυπέγραψε ο αρχηγός των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, στρατηγός φον Γκράιφφενμπεργκ (von Greinffenberg).

Στις 23 Απριλίου, ο Τσολάκογλου αναγκάσθηκε να υπογράψει στη Θεσσαλονίκη και τρίτο πρωτόκολλο (βλέπε την τελευταία συμφωνία των Βρυξελλών της 26ης Οκτωβρίου 2011 και την νέα δανειακή σύμβαση)  με τον Γερμανό στρατηγό Άλφρεντ Γιοντλ (Alfred Jodl) και τον Ιταλό στρατηγό Αλμπέρτο Φερρέρο (Alberto Ferrero), για να ικανοποιηθεί και το γόητρο των Ιταλών.

 Και τότε και τώρα με τα ίδια λόγια 
εξαπατούν και εκβιάζουν το λαό 

Στα απομνημονεύματα του, ο Τσολάκογλου γράφει: «Ευρέθην αντιμέτωπος ιστορικού διλήμματος : Ή ν' αφήσω να συνεχισθή ο αγών και να γίνη ολοκαύτωμα, ή υπείκων εις τας παρακλήσεις όλων των ηγητόρων του στρατού ν' αναλάβω την πρωτοβουλίαν της συνθηκολογήσεως... "Τολμήσας" δεν υπελόγισα ευθύνας... Μέχρι σήμερον δεν μετενόησα δια το τόλμημά μου. Τουναντίον αισθάνομαι υπερηφάνειαν». (σ.σ. Μήπως αυτά τα λόγια σας θυμίζουν τα όσα λέει σήμερα ο Γ.Παπανδρέου πως τάχα δεν υπολογίζει πολιτικό κόστος, πως θέλει να... σώσει τη χώρα με οποιοδήποτε τίμημα και δεν τον απασχολεί η επανεκλογή του;)

Στις 30 Απριλίου του 1941 ο Τσολάκογλου, χωρίς την παρουσία του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου, που είχε αρνηθεί να τον ορκίσει, ορκίσθηκε πρωθυπουργός από μόνος του (διορίστηκε) στα Παλαιά Ανάκτορα, (σημερινή Βουλή), παρουσία των ανωτάτων διοικητών των δυνάμεων κατοχής, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τις 2 Δεκεμβρίου του 1942.

Κατά την πρωθυπουργία του, προσπάθησε να διατηρήσει τη δραχμή ως κατοχικό νόμισμα, πλην όμως η δέσμευσή του από τις Αρχές κατοχής είχε σαν συνέπεια τη συνεχή υποτίμηση, που οδήγησε σε ραγδαίες αυξήσεις τιμών και πείνα, ενώ η χρυσή λίρα τότε αποθησαυριζόταν. (μήπως αυτά σας θυμίζουν κάτι;) 

Για την κατάσταση εκείνη οι Γερμανοί επέρριψαν ακέραιη την ευθύνη στους Ιταλούς που δεν έπραξαν τίποτε, κατά αρμοδιότητα που διατηρούσαν, για να προλάβουν αυτή την οικονομική εξέλιξη, αν και εισήγαγαν στη συνέχεια τη λεγόμενη "μεσογειακή δραχμή". (και σήμερα μιλάνε για ευρώ του Νότου της ευρωζώνης).

Τελικά ο Τσολάκογλου παραιτούμενος από το αξίωμά του, μετά από πολλές πιέσεις που του άσκησαν εγγράφως οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί, μεταξύ των οποίων οι Καφαντάρης, Σοφούλης, Γονατάς, Μάξιμος, Πάγκαλος, ακόμη και ο Ράλλης, αλλά και μετά από δύο ανεπιτυχείς γύρους διαπραγματεύσεων με τους Γερμανούς (Βερολίνο - Σεπτέμβριος 1942) και Ιταλούς (Ρώμη - Οκτώβριος 1942), που αφορούσαν τα ελληνικά δημοσιονομικά,  (μήπως και αυτό θυμίζει κάτι από το σήμερα;) στη συνέχεια ιδιώτευσε.

Στην πρώτη αυτή κατοχική κυβέρνηση συμμετείχαν οι άλλοι δύο αντιστράτηγοι της συνθηκολόγησης, Δεμέστιχας και Μπάκος, ο επόμενος κατοχικός πρωθυπουργός (ιατρός) Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος, που τελούσε χρέη αντιπροέδρου, καθώς και ο τότε υπουργός οικονομικών Σωτήριος Γκοτζαμάνης που διατηρήθηκε στην ίδια θέση από την επόμενη κυβέρνηση.

Μετά την απελευθέρωση, ο Τσολάκογλου συνελήφθη και παραπέμφθηκε στο δια της Συντακτικής Πράξεως με αριθμό 6/1945 συσταθέν Ειδικό Δικαστήριο, κατηγορούμενος για παράνομη συνθηκολόγηση που είχε προβεί με τον εχθρό, χαρακτηριζόμενη ως «συνθηκολόγησιν εν ανοικτώ πεδίω» και «πριν η υπ' αυτόν στρατιωτική δύναμις εκπληρώση πάν ό,τι το στρατιωτικόν καθήκον επιβάλλει» , καθώς και για εθνική αναξιότητα για την συνεργασία του, στη συνέχεια, με τις κατοχικές Δυνάμεις, αναλαμβάνοντας Πρωθυπουργός της χώρας.

Στις 31 Μαΐου του 1945, το Ειδικό αυτό Δικαστήριο τον καταδίκασε σε θάνατο, αλλά το Συμβούλιο Χαρίτων μετέτρεψε την ποινή σε ισόβια κάθειρξη. (Μήπως αυτά θα πρέπει να μας θυμίζουν κάτι από το μέλλον; Δεν θα έρθει όμως από μόνο του!!!) 

Πηγή: Βικιπαίδεια, τα σχόλια του ΦΟΡΟΥΜ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ