Η Ελλάδα μέσα σε έναν σύγχρονο οικονομικό πόλεμο

Το σχέδιο αποδόμησης του ευρώ και οι αδύναμοι κρίκοι του ευρωπαϊκού νότου

Για να κατανοήσουμε την σημερινή οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα θα πρέπει να ανατρέξουμε σε εξελίξεις που έχουν δρομολογηθεί μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση κυρίως από την Γερμανία τα τελευταία 10 χρόνια. Η Γερμανία μετά την επιμονή της Γαλλίας να εισάγει το ευρώ, αισθάνθηκε αναγκασμένη να αποδεχθεί το ευρώ ως αντάλλαγμα για την ένωση των δύο Γερμανιών. Κυρίως τραπεζικοί γερμανικοί κύκλοι βλέπουν το ευρώ ως οικονομική επιβολή.
Το ευρώ είχε δομηθεί και δημιουργηθεί πάνω σε δομικά λάθη. Σε γενικές γραμμές το δομικό πρόβλημα του ευρώ είναι ότι δεν υπάρχει ένα κεντρικό υπουργείο Οικονομικών το οποίο θα επέτρεπε στην Ευρώπη να αναπτύξει μία οικονομική πολιτική. Το δεύτερο είναι ότι δεν υπάρχουν ευρωπαϊκά ομόλογα. Κάθε κράτος έχει τα δικά του ομόλογα και είναι έκθετο στις αγορές.
Και εδώ τίθεται το ερώτημα, αν αυτά τα δομικά λάθη έγιναν εσκεμμένα ώστε κάποια μέρα να δοθεί η δυνατότητα εξόδου της Γερμανίας από το ευρώ και επαναφοράς του μάρκου με στόχο την κυριαρχία της στην οικονομία της Ευρώπης.
Η Γερμανία μετά την ένταξη της στο ευρώ ανέπτυξε μία οικονομική πολιτική, κατά την οποία σταδιακά άρχισε να μειώνει το κόστος παραγωγής της, καθώς και το κόστος παραγωγής ανά μονάδα βιομηχανικού προϊόντος. Αυτή ήταν μία τακτική η οποία αποσκοπούσε να καταστήσει την βιομηχανική παραγωγή ανταγωνίσιμη, μέσω της μείωσης των αμοιβών των γερμανών εργαζομένων κατά 25% - 30% σε διάστημα 10 ετών. Αυτό επετεύχθη χωρίς να προκληθούν κοινωνικές αναταραχές. Συγχρόνως στο διάστημα αυτό των 10 ετών παρήχθησαν 1,6 τρισεκατομμύρια ευρώ εγχώριου πλούτο. Στρατηγική της ήταν τα 2/3 αυτών των χρημάτων να δοθούν ως δάνεια στα κράτη του νότου για καταναλωτικά προϊόντα. Τα καταναλωτικά προϊόντα αγοράστηκαν από τις χώρες της νότιας Ευρώπης και φυσικά την Ελλάδα μέσω δανείων.
Μεσοπρόθεσμα έφεραν στην Γερμανία μείωση των επενδύσεων και της ζήτησης, μείωση του κόστους παραγωγής και αύξηση των εξαγωγών, επιφέροντας ελεγχόμενη ύφεση, χαμηλό πληθωρισμό, μείωση των αποδοχών και αποδυνάμωση των συνδικάτων. Στόχος της μακροπρόθεσμης αυτής πολιτικής ήταν μέσω χαμηλών επιτοκίων να γίνει ελκυστικός ο δανεισμός από τις χώρες του νότου, για την αγορά καταναλωτικών προϊόντων. Αν υποθέσουμε πως η Γερμανία παραβίαζε στο παρελθόν συνειδητά το επιτρεπόμενο όριο το Δημόσιο Χρέος το 60%, και το έλλειμμα 3% του ΑΕΠ για να δώσει το μήνυμα ότι μπορεί να παραβιαστεί και να ενθαρρυνθούν οι νότιες χώρες να αρχίσουν τον δανεισμό τους, η υπόθεση εμφανίζει χαρακτήρα τακτικού σχεδίου. Έτσι μετά από ένα διάστημα 10 χρόνων χώρες του νότου όπως η Ελλάδα, να είναι υπερχρεωμένες, με τις βιομηχανίες τους αποδυναμωμένες ή κατεστραμμένες λόγω αύξησης των εισαγωγών, ενώ η Γερμανική βιομηχανία έχει αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της και είναι σήμερα η πρώτη εξαγωγική δύναμη. Η ελληνική βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε περισσότερο από 30% τα τελευταία 10 χρόνια λόγω του ότι η εισροή κεφαλαίων για αγορά καταναλωτικών προϊόντων που αγοραζόντουσαν κυρίως από την Γερμανία, επέφερε πληθωριστικές τάσεις σε καταναλωτικά προϊόντα και κυρίως στο κόστος παραγωγής. Έτσι ο πληθωρισμός συνέβαλλε με την αυξανόμενη ισχύ και υποστήριξη των συνδικάτων στην αύξηση των εισοδημάτων στην Ελλάδα, με συνέπεια να καταστεί η ελληνική παραγωγή μη ανταγωνίσιμη. (link: η παραγωγικότητα στην Ελλάδα Industry Competitiveness Index 2011 http://globalindex11.bsa.org/) Ο στρατηγικός στόχος που είναι η μείωση της παραγωγικότητας στο νότο επετεύχθη. Εδώ πρέπει να δούμε μία δεύτερη παράμετρο, δηλαδή ότι βρισκόμαστε στο τέλος ενός κύκλου του καπιταλιστικού συστήματος το οποίο είναι υπερχρεωμένο. (http://en.wikipedia.org/wiki/Kondratiev_wave) Στο τέλος αυτού του κύκλου, με βάση την θεωρία Kondratieff, η αύξηση των επιτοκίων των κρατικών ομολόγων θα ήταν αναπόφευκτη μετά τα τεχνητά χαμηλά επιτόκια των κεντρικών Τραπεζών και ήταν δεδομένο ότι οι επενδυτές θα ζητούσαν υψηλότερα επιτόκια, αφού τα επιτόκια των κρατικών ομολόγων είναι χαμηλότερα του πραγματικού πληθωρισμού. (http://www.cnbc.com/id/42551209/Inflation_Actually_Near_10_Using_Older_Measure)
Αυτήν την περίοδο οι οικονομίες του δυτικού κόσμου (ΗΠΑ και Ευρώπη) εξαρτημένες από τα (τεχνητά) χαμηλά επιτόκια και με υψηλά ελλείμματα θα ήταν άμεσα ευάλωτες από την αύξηση των επιτοκίων. Ένα οικονομικό όπλο ήταν έτοιμο να χρησιμοποιηθεί, με στόχο να πετύχουν οικονομική αποσταθεροποίηση στους πιο αδύναμους κρίκους, περιορίζοντας σε αυτούς την χρηματοδότηση με χαμηλό επιτόκιο και αυξάνοντας στους ισχυρούς την δυνατότητα άντλησης κεφαλαίων με ακόμη χαμηλότερα επιτόκια. Οι Οίκοι Αξιολόγησης (Standard & Poor's, Fitch ) και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (Financial times, Herald Tribune κ.α.) βρίσκονται στα κέντρα της αμερικανοαγγλικής επιρροής. Μπορούμε να δούμε λοιπόν ένα παζλ, το οποίο σήμερα έχει γίνει ρεαλιστική εικόνα.
Η Ελλάδα υπέστη μαζική επίθεση των Μέσων Ενημέρωσης από το 2009 και μετά, με πάνω από 200 αρνητικά δημοσιεύματα κατά της Ελλάδας, τα οποία επηρέασαν τις αγορές και είχαν ως αποτέλεσμα να αυξηθούν τα επιτόκια δανεισμού σε απαγορευτικό επίπεδο και υποχρέωσαν την Ελλάδα να ζητήσει την βοήθεια της Ευρώπης. Σε δεύτερη φάση με αρνητικά δημοσιεύματα κυρίως από Γερμανικά Μέσα Ενημέρωσης (Focus, Spigel) έγινε ανοιχτή επίθεση αμφισβήτησης κατά της Ελλάδας.
Στόχος ήταν να πέσει το πρώτο ντόμινο, η Ελλάδα, η οποία εφόσον θα έχανε την αξιοπιστία της στις αγορές μέσω αρνητικών δημοσιευμάτων θα έχανε και την υποστήριξη της κοινής γνώμης στη Γερμανία, σε κράτη της Βόρειας Ευρώπης και ενδεχομένως στη Γαλλία.
Το πρόγραμμα και ο στόχος του μακρόπνοου Γερμανικού σχεδίου είναι η επαναφορά του μάρκου, ή η δημιουργία ενός βόρειου ευρώ με Αυστρία, Ολλανδία και ενδεχομένως την συμμετοχή κάποιας σκανδιναβικής χώρας. Ο στόχος της Αγγλίας και των ΗΠΑ είναι η καταστροφή του ευρώ.
Η Γερμανία πρέπει να είναι εξαρτημένη από τις ΗΠΑ, και δεν ήταν μέχρι σήμερα σε καμία φάση μετά το 1945 ανεξάρτητη κατά τα λεγόμενα του Wolfgang Scheuble (http://www.youtube.com/watch?v=vyApjTai5qk&feature=related)

. Οι πολιτικοί εκφραστές της ιδέας εξόδου της Γερμανίας από το ευρώ είναι ο υπουργός Οικονομικών Wolfgang Scheuble, ο υπουργός Εξωτερικών Guido Westerwelle και ο αντικαγκελάριος Philipp Roesler. Φορείς της ιδεολογίας είναι π.χ. οι Olaf Henkel, Werner Sinn και πολλοί άλλοι. (http://www.youtube.com/watch?v=6PwtYwkAY9g&feature=related).
Έτσι ήταν γνωστό στη Γερμανική κυβέρνηση πως κάποια στιγμή οι επενδυτές θα ζητούσαν περισσότερα χρήματα και θα επιτίθεντο στην αγορά ομολόγων. Ο πιο αδύνατος κρίκος στην Ευρώπη ήταν η Ελλάδα. Η έναρξη της επίθεση κατά των ελληνικών ομολόγων έγινε πριν 2 χρόνια, με μπαράζ αρνητικών δημοσιευμάτων (περισσότερα από 200) κατά της ελληνικής οικονομίας.
Γνωρίζοντας ότι οι αγορές είναι κατά κύριο λόγο ψυχολογία επέφεραν το πρώτο χτύπημα στην Ελλάδα με αποτέλεσμα να αρχίσουν να αυξάνονται τα επιτόκια των ομολόγων. Σε δεύτερη φάση, την οποία ζούμε τώρα, γίνεται επίθεση αμφισβήτησης της Ελλάδας και δυσφήμισης του Ελληνικού κράτους και του Ελληνισμού.
Παράδειγμα τα όσα έγραψε το “FOCUS”. Στόχος είναι να ανοιχτεί η Κερκόπορτα η οποία είναι η Ελλάδα και σαν δεύτερο και τρίτο ντόμινο να αρχίσει να πέφτει η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία. Στην επόμενη φάση στόχος είναι να βγει η Γερμανία από το ευρώ, είτε επαναφέροντας το μάρκο, είτε δημιουργώντας ένα «βόρειο» ευρωπαϊκό νόμισμα στο οποία θα κυριαρχεί η Γερμανία.
Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν φτάσει στο σημείο η Γαλλία να μην συμφέρει να μείνει μέσα στο ευρώ. Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο ισορροπίας. Αυτή η απειλή υπάρχει σήμερα με την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Γαλλίας από ΑΑΑ. Από τη στιγμή που την Γαλλία δεν θα την συμφέρει να είναι στο ευρώ η Γερμανία πέτυχε τον στόχο της.
Τα οικονομικά αδύναμα κράτη του ευρωπαϊκού νότου θα είναι υπερχρεωμένα, ενδεχομένως να επαναφέρουν τα εθνικά νομίσματα τα οποία θα είναι υπό συνεχή πληθωριστική πίεση, υψηλά επιτόκια.
Σήμερα η Γερμανία μπορεί να δανειστεί με επιτόκιο 1,88% για δεκαετή ομόλογα. Δηλαδή παίρνει χρήματα με κόστος χαμηλότερου του πληθωρισμού.
Ο Γερμανός οικονομολόγος Χανς Βερνερ Σινν που είναι σύμβουλος της Γερμανικής κυβέρνησης (σχετικά βίντεο http://www.youtube.com/watch?v=VKfcj2sE8rE) υποστηρίζει ότι μία μείωση κατά 20% στα εισοδήματα δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή σε μία κοινωνία χωρίς εσωτερική αναστάτωση, ή ακόμη και εμφύλιο. Αυτό έχει δοκιμαστεί μόνο μία φορά στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης με μείωση 22% στα εισοδήματα, η οποία έφερε την Γερμανία στα πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου.
Συνεπώς είναι γνωστό στη Γερμανική κυβέρνηση πως μία μείωση των εισοδημάτων κατά 20%, δεν μπορεί να εφαρμοστεί από την πολιτική τάξη χωρίς το ρίσκο της κοινωνικής διάσπασης ακόμη και την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος.
Η Ελλάδα μέσα σε αυτό το μακροετές πρόγραμμα οικονομικού πολέμου θα πρέπει ή να δεχτεί τις απαιτήσεις της Γερμανίας, ή να προχωρήσει σε έξοδο από το ευρώ που μπορεί να οδηγήσει σε συμφορά. Ο Τζορτζ Σόρος σε άρθρο του τονίζει ότι η επιβολή λιτότητας είναι η ίδια λανθασμένη συνταγή όπως το 1929 http://www.mmnews.de/index.php/wirtschaft/9460-soros-europa-droht-1929
Και τίθεται το ερώτημα: Είναι δυνατόν μέσα σε μία Ευρωπαϊκή Ένωση να υπάρχουν πολιτικές, όπου
ένα ισχυρό κράτος – μέλος υπονομεύει τις οικονομίες των πιο αδύναμων κρατών της περιφέρειας με στόχο να κυριαρχήσει οικονομικά;
Συνεπώς πρέπει να κατανοήσουμε ότι η σημερινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα είναι αποτέλεσμα του οικονομικού πολέμου που έχει δρομολογηθεί τα τελευταία 10 χρόνια, και από την πλευρά της Ελλάδας μίας λανθασμένης οικονομικής πολιτικής περιορισμένου ορίζοντα, χαμηλής διορατικότητας και ελλιπούς οικονομικού επαγγελματισμού.
Ο Γερμανός οικονομολόγος Hans Werner Sinn υπογραμμίζει ότι το Δημόσιο Χρέος της Γερμανίας αυτή τη στιγμή βρίσκεται κοντά στο 90% του ΑΕΠ της, με επιτρεπόμενο όριο το 60%, To δημόσιο έλλειμμα υπερβαίνει το 3% του ΑΕΠ και βρίσκεται το 2011 στο 3, 3%. O Werner Sinn ισχυρίζεται ότι 250 δισεκ. ευρώ «τοξικού» χρέους έχουν μεταφερθεί σε «τοξικές» τράπεζες. (Bad Banks http://en.wikipedia.org/wiki/Bad_bank). Αυτό έγινε όμως με ανταλλαγή ομολόγων από το Γερμανικό κράτος, με τοξικά ομόλογα κάθε είδους, δηλαδή τα χρήματα δεν υπάρχουν. Αλλά δεν έχουν μπει λογιστικά μέσα στον υπολογισμό του χρέους, άρα η Γερμανία εξαπατάει και νοθεύει στατιστικά στοιχεία. Συνεπώς ετήσιο δημόσιο έλλειμμα υπερβαίνει το 3% του ΑΕΠ και είναι υψηλότερο και έχει μειωθεί με διάφορα τεχνάσματα. Η Γερμανική πολιτική τάξη θεωρεί την παραμόρφωση στοιχείων όταν η ίδια το πράττει … φυσιολογικό, ενώ όταν πρόκειται για την Ελλάδα εκφράζεται με την γνωστή τακτική της δυσφήμησης. Η σημερινή δυσφήμηση κατά της Ελλάδας υπερβαίνει τα όρια πολιτισμένης πολιτικής συμπεριφοράς σε απαράδεκτο βαθμό.
Στην Ελληνική πολιτική τάξη είναι γνωστό ότι η Γερμανία όταν μπήκε στο ευρώ δεν έβαλε μέσα στον υπολογισμό το έλλειμμα των ασφαλιστικών ταμείων της Ανατολικής Γερμανίας αλλά το μετέφερε μέσα σε μία κρατική εταιρία, KfW - Kreditanstalt für Wiederaufbau, της οποίας τα ελλείμματα δεν συνυπολογίστηκαν, ενώ υπερεκτίμησε την αξία του χρυσού της για να μπορέσει να μειώσει το έλλειμμα κάτω από το όριο του 3 %. του ΑΕΠ
Η Ελλάδα παρελθόντος, χωρίς ικανά στελέχη στα οικονομικά επιτελεία, χωρίς ικανότητα χάραξης οικονομικής πολιτικής, χωρίς οικονομική διορατικότητα να διακρίνει τους κινδύνους στον ορίζοντα παραδόθηκε ανυπεράσπιστη στα σύγχρονα οικονομικά όπλα και έπεσε θύμα της παραπάνω περιγραφόμενης στρατηγικής διοχετεύοντας δάνεια στην κατανάλωση με συνέπεια η παράλυση των επενδύσεων στην εγχώρια παραγωγή να καταστεί μοιραία. Επιπλέον εισήχθη ένα μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού σε μη παραγωγικές εργασίες, κυρίως στον δημόσιο τομέα και σε ελλειμματικούς τομείς όπως οι ΔΕΚΟ. Η χώρα μας πρέπει να αντιμετωπίσει αυτήν την στρατηγική που εφαρμόζεται εδώ και χρόνια και τελικό στόχο έχει την κατάρρευση του ευρώ.
Αν η Ελλάδα με όσα προαναφέρθηκαν, φτάσει στο σημείο να είναι δικαιολογημένος ο αποκλεισμός της από το ευρώ έχει επιτευχθεί ο πρώτος στόχος που είναι να πέσει το πρώτο ντόμινο.
Στη συνέχεια οι αμφιβολίες των αγορών για τους άλλους αδύναμος κρίκους, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία θα φέρουν με την συνεχιζόμενη λανθασμένη πολιτική λιτότητας την κατάρρευση των κρατών του Ευρωπαϊκού νότου.
Και όταν δικαιολογημένα πλέον θα φαίνεται αδύνατη η διάσωση τόσων κρατών η διάσπαση του ευρώ θα έχει επιτευχθεί. Το δολάριο θα εκτοπίσει από τις διεθνείς αγορές τον κύριο ανταγωνιστή του που είναι το ευρώ, ενώ το Γερμανικό μάρκο, ή το βόρειο ευρώ υπό τον έλεγχο της Γερμανίας θα έχει επιβληθεί ως κύριο νόμισμα στην Ευρώπη.
Εάν υποθέσουμε πως η Γερμανία επιβάλλει συνειδητά στις χώρες του νότου (με πρώτη την Ελλάδα) πρόγραμμα λιτότητας χωρίς αναπτυξιακά μέτρα τότε η υπόθεση αποκτά νόημα.
Πρώτον μέσω της ύφεσης θα κατέστρεφε και τα τελευταία απομεινάρια των βιομηχανιών τους κάνοντας τις χώρες εξαρτημένες από τα γερμανικά προϊόντα. Δεύτερον, όσο παράξενο κι αν ακούγεται, θα αύξανε την δυσαρέσκεια των πολιτών και με τις αναταραχές θα ενίσχυε την πίεση του λαού για έξοδο από το ευρώ. Η Ελλάδα, εφόσον δεν υπάρχει δυνατότητα εξόδου από το ευρώ πρέπει να έρθει στο σημείο να αναγκαστεί για έξοδο από το ευρώ!
Για να αναστραφούν όλα τα παραπάνω χρειάζεται εθνική συστράτευση και συσπείρωση όλων των δημιουργικών δυνάμεων. Ικανά στελέχη που θα θέσουν την χώρα σε τροχιά ανάπτυξης επιταχύνοντας ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ, μία αναπτυξιακή πολιτική με παραγωγή αντί του δανεισμού.
Οικονομική Ανάλυση: ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ

--
  ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ