Απατηλή αναπτυξιολογική προπαγάνδα, με νέα προνόμια στους καπιταλιστές

eksegersi.gr

Από τις Βρυξέλλες, ακόμη, όταν ανακοίνωσε ο ίδιος την έγκριση της δόσης από το Eurogroup (έγκριση η οποία είχε αποφασιστεί μια βδομάδα πριν, αφού είχε υπογραφεί η αναθεωρημένη δανειακή σύμβαση), ο Σαμαράς έβαλε μπροστά την αναπτυξιολογική προπαγάνδα, σε μια προσπάθεια να καλλιεργήσει φρούδες ελπίδες σ’ ένα λαό μπαϊλντισμένο από τα απανωτά χτυπήματα. Αφού είπε όσα είπε στις 13 Δεκέμβρη, παρέα με τον Στουρνάρα, ξανακάλεσε την επομένη τους δημοσιογράφους, μετά τη σύνοδο κορυφής και αφού είπε διάφορες παπαριές του αέρος, πέρασε στο «ζουμί»:

«Και εδώ θα σας πω ότι για εμένα και για την Κυβέρνησή μας η επόμενη ημέρα έχει, ήδη, ξεκινήσει. Δεν υπάρχει ούτε λεπτό για χαλάρωση. Σήμερα, μόλις τελειώσουμε από εδώ, θα πάω να συναντήσω μαζί με τον Κωστή Χατζηδάκη, που του είπα να έρθει στο Βέλγιο, τον Επίτροπο κ. Αλμούνια που είναι Αντιπρόεδρος της Επιτροπής και υπεύθυνος για τον Ανταγωνισμό, για να συζητήσουμε για θέματα ΕΣΠΑ, επενδύσεων, αποκρατικοποιήσεων. Τη Δευτέρα, στις 10 το πρωί, έχω κανονίσει συνάντηση στο γραφείο μου με τους επικεφαλής όλων των μεγάλων πολυεθνικών εταιριών που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, με αντικείμενο τη διεύρυνση των δραστηριοτήτων τους, τη δυνατότητα νέων επενδύσεων στον τόπο, όπως ήδη το έχουμε καταφέρει με άλλες εταιρίες, γιατί το μεγάλο ζητούμενο, είναι να υπάρξουν νέες θέσεις εργασίας. Και από εμάς μεγάλη υποχρέωση είναι να σκοτώσουμε την οποιαδήποτε γραφειοκρατία αντιπαλεύεται μια τέτοια θετική προοπτική.

Οπως βλέπετε, ο ένας μαραθώνιος μόλις τελείωσε με επιτυχία, αλλά, ήδη, είμαστε υποχρεωμένοι να ξεκινήσουμε τον επόμενο μαραθώνιο. Και θέλω να είμαι ξεκάθαρος για το θέμα των επιχειρήσεων. Η Ελλάδα έχει μπει σε μια φάση – και όποιος δεν το βλέπει αυτό πλανάται πλάνην οικτρά – όπου περνάμε στην απενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας. Στο καλωσόρισμα των επενδύσεων, γιατί διαφορετικά, χωρίς μια τέτοια γόνιμη προϋπόθεση, δεν πρόκειται να υπάρχουν καινούργιες θέσεις εργασίας. Δεν πρόκειται να υπάρχει ανάπτυξη και αντί να προχωρήσουμε την ανηφόρα με δύναμη, θα μας πάρει η κατηφόρα, σε σημεία από όπου δεν θα μπορέσουμε πια να επιστρέψουμε ποτέ».

Βέβαια, κάποια στιγμή, στις ερωταποκρίσεις με τους δημοσιογράφους που ακολούθησαν, του ξέφυγε και είπε το εξής: «Συμβολικά σήμερα είπα στον Χατζηδάκη «έλα εδώ τώρα», για να δείξουμε ότι τελειώνει το ένα, ξεκινάει το άλλο. Ανάκαμψη». Συμβολική, λοιπόν, ήταν η κίνηση να φωνάξει τον Χατζηδάκη στις Βρυξέλλες. Αλλωστε, δεν ανακοινώθηκε τίποτα σχετικό για τη συνάντησή τους με τον Αλμούνια. Μάλλον καφέ πρέπει να ήπιαν. Ομως, στην Αθήνα τα παπαγαλάκια πήραν εντολή να ξεκινήσουν μια εκκωφαντική προπαγάνδα αναπτυξιολογίας, με αφετηρία την απόφαση για την εκταμίευση της δόσης και τέλος τη συνάντηση του Σαμαρά με τους επικεφαλής των εν Ελλάδι θυγατρικών 13 μονοπωλιακών ομίλων. Από Παρασκευή μέχρι και Δευτέρα αυτό «έπαιζε» ως πρώτη είδηση σε όλο το φάσμα των «μνημονιακών» Μέσων.

Εγινε, λοιπόν, η συνάντηση, αλλά επειδή δεν έβγαλε τίποτα συγκεκριμένο (δηλαδή ανακοινώσεις των πολυεθνικών για μελλοντικές έστω επενδύσεις), ο Σαμαράς δεν έκανε δηλώσεις. Χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος των διαρροών από τους συνεργάτες του, σύμφωνα με τις οποίες ο Σαμαράς παρουσίασε στους καπιταλιστές στοιχεία που δείχνουν ότι έχει βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά τους χάρη στη μείωση του λεγόμενου «κόστους εργασίας» (λες και χρειάζονται στοιχεία γι’ αυτό οι καπιταλιστές, δεν το ξέρουν καλύτερα από τον κάθε γραφειοκράτη της κρατικής μηχανής) και τους διαβεβαίωσε ότι «η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει τη μάχη για την ενίσχυση της ρευστότητας», ενώ με το επενδυτικό νομοσχέδιο που πρόσφατα κατατέθηκε θα γίνει και η «άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων». Τους διαβεβαίωσε ακόμη ότι οι ιδιωτικοποιήσεις «θα προχωρήσουν με ταχύτητα» και σύντομα θα δημιουργηθεί «ένα φιλικό προς τις επενδύσεις περιβάλλον».

Σύντομες δηλώσεις στο πόδι έκανε ο Στουρνάρας. «Σήμερα ο πρωθυπουργός είχε καλέσει εδώ όλους τους επικεφαλής των μεγάλων πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, να τους πούμε ότι θέλουμε τώρα πια, που αρχίζει να ξεκαθαρίζει το μακροοικονομικό περιβάλλον, ότι η Ελλάδα χρειάζεται άμεσα επενδύσεις και ανάπτυξη και θέσεις εργασίας. Τους ακούσαμε και μας ακούσανε», είπε. Απαντώντας σε ερωτήσεις για το τι ζητούν οι «επενδυτές», είπε ότι ζητούν «διευκόλυνση στο περιβάλλον που δραστηριοποιούνται», σπεύδοντας να συμπληρώσει ότι η κυβέρνηση αίρει «όλα τα εμπόδια ή τα περισσότερα εμπόδια στην επιχειρηματικότητα». «Αυτό εδώ θα εξελιχθεί σε ένα μόνιμο φόρουμ ανταλλαγής ιδεών και θα έχουμε αποτελέσματα, νομίζω, γρήγορα», κατέληξε ο Στουρνάρας, προαναγγέλλοντας και νέα συνάντηση Σαμαρά με τους μανατζαραίους των πολυεθνικών.

Προφανώς, δεν βγήκε τίποτα συγκεκριμένο για άμεσες επενδύσεις από τη μεριά αυτών των ομίλων. Και προφανέστατα, από μεριάς Σαμαρά δεν τέθηκε θέμα μείωσης των τιμών ή έστω ανάσχεσης της προκλητικής τακτικής που εφαρμόζουν οι πολυεθνικές που παράγουν και εισάγουν εμπορεύματα μαζικής κατανάλωσης, οι οποίες με υπερτιμολογήσεις και υποτιμολογήσεις, με διάφορα ενδοομιλικά κόλπα και παιχνίδια ανάμεσα στη μητρική και τις θυγατρικές, λυμαίνονται την αγορά, με αποτέλεσμα οι τιμές να εξακολουθούν να αυξάνονται, μολονότι τα μεροκάματα έπεσαν 30% και οι εργασιακές σχέσεις αποσαθρώθηκαν πλήρως. Αν είχε τεθεί έστω και υπαινικτικά τέτοιο θέμα, κάτι μπορεί να είχε σχολιάσει ο Στουρνάρας κι αν δεν είχε σχολιάσει ο Στουρνάρας, που προέρχεται από την κάστα των μανατζαραίων, κάτι θα είχαν διαρρεύσει οι άνθρωποι του Μαξίμου. Αντίθετα, η όλη συζήτηση παρουσιάστηκε σαν να είναι αναξιοπαθούσες οι πολυεθνικές και κατέφυγαν στον πρωθυπουργό για να τους λύσει τα προβλήματα που τις ταλανίζουν.

Ο Σαμαράς υποσχέθηκε «γην και ύδωρ». Αυτό έγινε φανερό. Οι πολυεθνικές, όμως, δεν υποσχέθηκαν τίποτα. Μόνο ζήτησαν. Και θα πάρουν. Οχι για να κάνουν επενδύσεις, αλλά για να συνεχίσουν το πλιάτσικο. Το πρώτο που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι η επενδυτική τακτική των θυγατρικών πολυεθνικών ομίλων δεν καθορίζεται από τις διοικήσεις τους, αλλά από τη μητρική εταιρία. Αυτή αποφασίζει τη στρατηγική, αυτή καθορίζει που πρέπει να γίνουν επενδύσεις και σε τι ύψος. Η εσωτερική αγορά γι’ αυτές τις εταιρίες είναι δεδομένη. Την έχουν μονοπωλήσει εδώ και χρόνια. Αυτή η αγορά σμικρύνεται και άμεση προοπτική ανάκαμψης δεν υπάρχει, δεδομένου ότι η καταναλωτική δυνατότητα των πλατιών λαϊκών μαζών δεν αναμένεται να βελτιωθεί. Μένει ο εξαγωγικός προσανατολισμός. Αυτός, όμως, θα αποφασιστεί από τη μητρική. Αυτή θα αποφασίσει αν τη συμφέρει να παράγει στην Ελλάδα για να εξάγει σε τρίτες χώρες. Πάνω σ’ αυτό το ζήτημα θα αναπτυχθούν οι απαιτήσεις των πολυεθνικών στο μέλλον. Και θα είναι απαιτήσεις σκληρές που θα έχουν να κάνουν με το σύστημα των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών, στις οποίες θα έχουν φορολογική ασυλία, θα δίνουν τα μεροκάματα που γουστάρουν και δε θα έχουν καμιά υποχρέωση έναντι των υπολειμμάτων της ελληνικής εργατικής νομοθεσίας. Αυτό, όμως, είναι πολύ πρώιμο αυτή τη στιγμή, γι’ αυτό και ο Στουρνάρας είπε «τους ακούσαμε και μας ακούσανε» και μίλησε για «μόνιμο φόρουμ ανταλλαγής ιδεών», λες και πρόκειται για συζήτηση σε πανεπιστημιακό αμφιθέατρο και όχι για μπίζνες ανάμεσα σε πολυεθνικές και μια κυβέρνηση.

Βέβαια, επειδή πρόκειται για πολυεθνικούς ομίλους που διαθέτουν πολλούς κλάδους, δεν αποκλείεται να υπάρχει ενδιαφέρον για κάποια φιλέτα των ιδιωτικοποιήσεων. Σ’ αυτή την περίπτωση οι εν Ελλάδι μανατζαραίοι στις θυγατρικές των πολυεθνικών θα λειτουργήσουν ως μεσάζοντες και εισηγητές προς τα μητρικά μονοπώλια που θα πάρουν τις τελικές αποφάσεις. Και σ’ αυτόν τον τομέα, όμως, δεν αναμένονται πολλά, αν σκεφτούμε ότι για το 2013 έχουν προϋπολογιστεί μόνο 2,5 δισ. ευρώ από ιδιωτικοποπιήσεις. Οπότε, σε πρακτικό επίπεδο, μένει μόνο η αναπτυξιολογική προπαγάνδα του Σαμαρά.