Τάκης Διαμαντίδης, Γιώτα Ιωαννίδου, Γιάννης Κυριακάκης, Άννα Μπαχτή, Σταύρος Τζιορτζιώτης
Οι Οιεπιστρατευμένοι καθηγητές που απέργησαν στις 13 Ιούνη, δεν το έκαναν με
τη σιγουριά του δημόσιου υπάλληλου, γιατί αυτή δεν υπάρχει πια.
Ούτε
διεκδίκησαν να μην τους αυξήσουν τις ώρες εργασίας, γιατί τους
απειλούσαν ότι αν απεργήσουν, θα τους στερήσουν την εργασία πλήρως.
Άφοβοι δεν είναι. Στις τάξεις διδάσκουν πως ο άνθρωπος πάντα φοβάται το άγνωστο, που εγγυήσεις δεν έχει.
Σωφροσύνη όμως είναι να υπολογίζεις το φόβο και να προχωράς κι όχι να σε αλυσοδένει.
Οι καθηγητές απέργησαν στις 13 Ιούνη για την ελευθερία και την αγωνιζόμενη κοινωνία, δηλαδή για το συλλογικό εαυτό τους.
Για
να δείξουν ότι οι μαύρες οθόνες από το κλείσιμο της ΕΡΤ, οι μαύρες
ημέρες της εξαθλίωσης του λαού μας, δεν μπορεί να είναι η ζωή μας.
Για να ζωντανέψουν την ιστορία που νεκρώνεται μέσα από τις σελίδες των βιβλίων και τη βουή της τάξης.
Η
κυβέρνηση, η ΕΕ, το ΔΝΤ έστειλαν το μήνυμα. Η «ελεύθερη» αγορά τους,
χρειάζεται σκλάβους για να ξεπεράσει την κρίση της. Θα την επιβάλλουν με
κάθε τρόπο. Με τη σιδερένια μπότα του αυταρχισμού και της καταστολής,
του «αποφασίζουμε και διατάσσουμε», ισοπεδώνοντας κι αυτή την ανάπηρη
δημοκρατία που μας κανοναρχούσε.
Γι
αυτό λογαριάζουν να μας γυρίσουν στα σκοτάδια. Γιατί γνωρίζουν το φως
που φωλιάζει στις καρδιές των ανθρώπων και το φοβούνται.
Οι καθηγητές όμως που απέργησαν, εμπιστεύονται αυτό το φως. Το βλέπουν στα μάτια των συναδέλφων τους και των μαθητών τους.
Ξέρουν
ότι σε κάθε αγωνιζόμενο βήμα, κερδίζεται μια οργιά ουρανός για τους
ανθρώπους. Για την αναμέτρηση που πλησιάζει με αστραπόβροντα, με
πραγματικά «όπλα και πυρά» και μας αναγκάζει να βγούμε από το λαγούμι
της (καταργημένης) ασφάλειας, αν θέλουμε να νικήσουμε σ’ αυτή.
Άλλος
δρόμος δεν υπάρχει, παρά να δώσουμε τη μάχη για το ψωμί, την επιβίωση,
την αξιοπρέπεια και την ελευθερία, με την ακαταδεξιά του ανθρώπου που
πεινάει. Για να δώσουμε στα παιδιά μας το ζεστό καρβέλι της ελπίδας, να
ταΐσουν τα όνειρά τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου