Η μαζεμένη οργή οδηγεί από το αίτημα τιμωρίας και δικαιοσύνης στην τυφλή εκδίκηση.

 

Τον λαό μας μπορεί να τον κρατούν σε παιδικό πολιτικό επίπεδο, με σχολεία, ΜΜΕ και πλήρη εξατομίκευση, αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι μπορούν να τον ξεγελάνε σε όλα και για πάντα. Το μέγεθος της καταστροφής το ζει ο καθένας μας “στο πετσί του” και δεν είναι δυνατόν να ξεγελαστεί από τεχνάσματα και success stories “για αγρίους”.
Ο λαός λοιπόν θέλει να τους τιμωρήσει. Ο λαός θέλει να τιμωρήσει το πολιτικό σύστημα. Τους επαγγελματίες πολιτικούς των ολιγαρχικών κομματικών ηγεσιών. Εκείνους που τον κυβέρνησαν, τον νομοθέτησαν και διόριζαν και τους δικαστές του (οι οποίοι νομίζουν οτι εξαιρούνται από όλα μονίμως, ακόμα και από την οργή του λαού).
Ο λαός ζητάει τιμωρία. Πέρασε ο καιρός που η υπόσχεση της δικαιοσύνης θα καταλάγιαζε την οργή του. Ενα μεγάλο ποσοστό, το οποίο μάλιστα θα μπορούσε να μετρηθεί κιόλας, δεν ζητάει πια τιμωρία και δικαιοσύνη.
Ζητάει εκδίκηση.
Οι ολιγαρχικές ηγεσίες των κομμάτων της αριστεράς, στην κοσμάρα τους όπως και των άλλων κομμάτων βέβαια, είτε δεν ξέρουν τι να κάνουν για να αντιμετωπίσουν την άνοδο της ακροδεξιάς, είτε πιστεύουν πως αυτή η άνοδος προσφέρεται για δικά τους εκλογικά κέρδη και άρα τους συμφέρει να υπάρχει ως αντίπαλο δέος η ακροδεξιά και οτι αντιπροσωπεύει. Ωστε αυτοί οι ολιγαρχικοί αριστεροί ηγέτες να μπορούν άνετα να περνάνε για φουλ δημοκράτες και προοδευτικοί, πάντα μαχητές των δικαίων του λαού, της “δημοκρατίας” κλπ κλπ ξύλινα λόγια.
Μεγάλο τμήμα του λαού ζητάει δικαιοσύνη και τιμωρία. Μεγάλο τμήμα του επίσης ζητάει, τώρα πια, εκδίκηση.
Οσο ο λαός καταλαβαίνει πως το πολίτευμα δεν του επιτρέπει να επιβάλλει την σκληρή τιμωρία και την δικαιοσύνη που θα άρμοζε, οδηγούμενος από την συσσωρευμένη οργή θα στηρίζει πολιτικά και εκλογικά την ακροδεξιά, διότι η ακροδεξιά

• εμφανίζεται ως “τιμωρός” του πολιτικού συστήματος,
• ως ο αντιπρόσωπος της πολιτικής αγνότητας και
• ως δύναμη καθαρμού. Με σιδερένιο χέρι.

Ετσι αν η ολιγαρχική ηγεσία της αριστεράς θέλει ΠΡΑΓΜΑΤΙ την μείωση της πολιτικής δύναμης της ακροδεξιάς, έχει να κάνει τα εξής:

• Να πει ξεκάθαρα πως το πολίτευμα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δημοκρατία και να αποχωρήσει από το κοινοβούλιο.
• Να πει ξεκάθαρα πως εκείνοι που κυβέρνησαν, νομοθέτησαν, γνωμοδότησαν κλπ κλπ, είναι ΕΘΝΙΚΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ οι οποίοι πρέπει να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει.
• Να πει ξεκάθαρα πως η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ είναι απολύτως απαιτούμενο και μάλιστα μπορεί να δώσει κάποια διέξοδο στην λαϊκή οργή ώστε να αποφευχθεί μια κοινωνική έκρηξη τυφλής εκδίκησης.
• Να πει ξεκάθαρα και να το ΕΝΝΟΕΙ πως απαιτούνται ΘΕΣΜΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ στο πολίτευμα τέτοιες οι οποίες θα δώσουν την ΘΕΣΜΙΚΗ δυνατότητα στον λαό ΝΑ ΔΙΚΑΣΕΙ ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ με λαϊκούς ΚΛΗΡΩΤΟΥΣ δικαστές τους δημίους του.

Με λίγα λόγια όσο οι ολιγαρχικές ηγεσίες των κομμάτων της αριστεράς και οι ακόλουθοί τους, ο εξωκοινοβουλευτικός αριστερός χώρος, τα “προοδευτικά” ΜΜΕ και οι Ελευθεροτυπίες που αγάλλονται με τις γεννήσεις των #royalbabies, κλπ κλπ

• επιμένουν πως το πολίτευμά μας είναι δημοκρατία,
• επιμένουν πως “είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε” και δεν υπάρχει ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ,
• συνεχίζουν να συκοφαντούν την ελληνική εθνική ταυτότητα και την ελληνικότητα γενικά
• προσπαθούν να μας κατσικωθούν ως οι επόμενοι κυβερνήτες, νομοθέτες κλπ κλπ, χωρίς ΚΑΜΜΙΑ αλλαγή στο πολίτευμα, ενώ ο λαός θεωρεί τον ευρύτερο χώρο της αριστεράς και των κομμάτων της ως το εκτροφείο στελεχών του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και των ΜΜΕ

η συσσωρευμένη λαϊκή οργή θα οδηγεί σε σκέψεις αυτοδικίας και εκδίκησης, προσπερνώντας την τιμωρία και την δικαιοσύνη. Και τα αποτελέσματα της οργής αυτής θα τα καρπώνεται η ακροδεξιά, και ότι αντιπροσωπεύει.
Με λίγα λόγια η συνέχιση αυτής της πολιτικής των αριστερών ολιγαρχικών ηγεσιών δυναμώνει την ακροδεξιά και δεν την αποδυναμώνει.
Η αλήθεια είναι βέβαια πως λίγες ελπίδες έχουμε να αλλάξουν πολιτική στάση οι ολιγαρχικοί της αριστεράς. Και έτσι δυστυχώς, πολύ δυστυχώς, φαίνεται να μας πλησιάζει το τρομακτικό grand finale.
Πάμε δηλαδή, εκτός απροόπτου, προς ένα grand finale με φωτορυθμικά, ξηρό πάγο και φούλ ορχήστρα. Ισως έχουμε και μπαλέτο.
Υπερπαραγωγή σκέτη.
Θραξ Αναρμόδιος