Πόλεμος με βαρύτατους χαρακτηρισμούς έχει ξεσπάσει μεταξύ του Πέτρου Τατσόπουλου και του επικεφαλής της Αυγής Βασίλη Μουλόπουλου.
Όλα ξεκίνησαν όταν ο διευθύνων το δημοσιογραφικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ έγραψε άρθρο, στο οποίο χαρακτήριζε «
γελωτοποιό» τον συγγραφέα και βουλευτή του κόμματος, και με δήθεν σατιρική διάθεση του απέδιδε τον τίτλο «
βιζιτού«.
Αφορμή για τη σφοδρότατη αυτή επίθεση έδωσαν τα θετικά λόγια
Τατσόπουλου για το σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου (δημοσιεύτηκε στα
ΝΕΑ), στο οποίο σατίριζε τη
Ζωή Κωνσταντοπούλου και τη Ραχήλ Μακρή (του κόμματος Καμμένου) για όσα έκαναν έξω από την ΕΡΤ.
Ο Τατσόπουλος απάντησε στον ίδιο τόνο, μέσω facebook, κατηγορώντας
τον για {μοχθηρία} και {διαστρέλωση} και γράφοντας χαρακτηριστικά
«θα σου έλεγα ντροπή αν ήξερα ότι έχεις».
Προαναγγέλλει δε συνέχεια στην αυριανή συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής
ομάδας του Σύριζα, με τη φράση «O γελωτοποιός του ΣΥΡΙΖΑ. Αύριο στην
κοινοβουλευτική ομάδα. Για μία και μοναδική παράσταση. Γέλια μέχρι
δακρύων».
Διαβάστε τι ακριβώς έγραψε:
«Σταχυολογώ από τις σαββατιάτικες εφημερίδες μερικά κείμενα που με
αφορούν και δίνουν απλόχερα «τροφή για σκέψη». Κατ’ αρχάς στην «Αυγή» το
άκρως ψυχαγωγικό ανάγνωσμα του Βασίλη Μουλόπουλου «Είμαστε όλοι
Τατσόπουλοι», όπου διαψεύδεται πανηγυρικά ότι το χιούμορ δεν μπορεί να
συνυπάρξει κάλλιστα με τη μοχθηρία και τη διαστρέβλωση. ΄Ωστε έτσι,
Βασίλη, έχω δηλώσει ότι «Είμαστε όλοι Χρυσαυγίτες» και συν…υπογράφω την
ιδέα μιας «Χρυσής Αυγής με ανθρώπινο πρόσωπο»; Με τα άπαντα του
Ζντάνοφ ξενυχτάς τα βράδια; Θυμήσου την επόμενη φορά να τα πεις αυτά
στον Χρήστο Παππά, μπας και αποσύρει τις δύο αγωγές εναντίον μου και να
καθησυχάσεις επ’ ευκαιρία τον Κασιδιάρη που τον έχουν ζώσει πλέον τα
φίδια ότι εποφθαλμιώ τη θέση του Μιχαλολιάκου. Θα σου έλεγα «Ντροπή», αν
πίστευα ότι έχεις. Τώρα προτρέπω απλώς ν’αντιπαραβάλλει όποιος θέλει
το δικό σου κείμενο με την επικριτική ανοιχτή επιστολή προς εμένα του
΄Αγγελου Μανταδάκη -δημοσιεύεται ακριβώς κάτω από το δικό σου, στο ίδιο
φύλλο- για να πάρει μια ιδέα της διαφοράς πολιτικού ήθους. Πάμε
παρακάτω. Στο «΄Εθνος» μπορείτε να απολαύσετε το αφήγημα «Ο αιρετικός
του ΣΥΡΙΖΑ» του Νίκου Β. Τσίτσα, αν παραβλέψετε μερικές εξόφθαλμες
ανακρίβειες (ποτέ δεν αντέδρασα θετικά, λόγου χάριν, στην πρόταση της
Μπακογιάννη για επιστροφή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση, ούτε συνταξιδεύω
μαζί της προς τις Βρυξέλλες, αλλά προς το Στρασβούργο -προφανώς ο
συντάκτης συγχέει την Ευρωβουλή με το Συμβούλιο της Ευρώπης). Τέλος, αν
βρείτε χρόνο και διάθεση, ρίξτε μια ματιά στα «Νέα» και στο δικό μου
εγκώμιο για τον σκιτσογράφο Δημήτρη Χαντζόπουλο. Καλή σας μέρα».
Και τώρα διαβάστε το άρθρο του Βασίλη Μουλόπουλου:
«Διαφωνώ με τις κριτικές εναντίον του Π. Τατσόπουλου για τις
τοποθετήσεις του για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, τον Π. Λαφαζάνη, τη Ζωή
Κωνσταντοπούλου, το σκίτσο του Δ. Χαντζόπουλου. Τη σάτιρα. Και
υποψιάζομαι ότι όλοι αυτοί που του την πέφτουν υποκινούνται από το
ποταπό αίσθημα του φθόνου απέναντι σε έναν Άνδρα και σε έναν Πολιτικό
(παρακαλώ τη διόρθωση, με Α και Π κεφαλαία), που κατά δήλωσή του έχει
«γαμήσει τη μισή Αθήνα».
Ποιος από όλους αυτούς μπορεί να επιδείξει μια τέτοια επίδοση; Ποιος
μπορεί να καυχηθεί ότι έχει πάει με 200.000 γυναίκες (τόσο είναι περίπου
το 50% του ενεργού σεξουαλικά γυναικείου πληθυσμού της πρωτεύουσας).
Και ταυτόχρονα να μιλάει καθημερινά στα μισά ραδιοτηλεοπτικά μέσα της
Ελλάδας; Ποιος, ζηλιάρηδες, ποιος;
Εγώ είμαι στο πλευρό του. Τον θαυμάζω, τον τιμώ.
Και υπακούοντας στη σκέψη του (είναι καθήκον της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ να
εκδώσει ένα βιβλιαράκι με τίτλο «Η σκέψη του Πέτρου»), όπως τη διατύπωσε
στο (ελεύθερο) «Βήμα FM» την περασμένη Πέμπτη, προχωρώ με την
«ελευθερία του συνειρμού», «να κάνω αναγωγές που θα σας βάλουν να
σκεφτείτε».
Όταν ο Πέτρος, που πάει παντού (εδώ πάει ένα καλό σατιρικό σκίτσο που
να τον παρουσιάζει ως βιζιτού), δήλωνε «είμαστε όλοι χρυσαυγίτες»,
έκανε μια ιδιοφυή πολιτική κίνηση που οι μαοσταλινικοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν
μπορούσαν να κατανοήσουν: έκανε τη μεγάλη υπέρβαση των διαχωριστικών
γραμμών, έβαλε τη βάση για ένα παλλαϊκό μέτωπο σωτηρίας της χώρας χωρίς
αποκλεισμούς.
Η ιδέα μιας «Χρυσής Αυγής με ανθρώπινο πρόσωπο», ήταν μια ιδιοφυής
πολιτική κίνηση που υπονόμευε το φλερτ του Φ. Κρανιδιώτη με τη βάση της
Χ.Α.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, ακόμη και αν δεν υπήρχε ο Π. Τατσόπουλος, θα
έπρεπε να τον εφεύρουμε. Στις δύσκολες ώρες που ζούμε χρειάζεται και
κάποιος με πηγαία αίσθηση της σάτιρας για να «κάνει το χειλάκι μας να
σκάσει».
Κάθε κόμμα θα πρέπει να έχει τον γελωτοποιό του. Η Ν.Δ. έχει τον
Άδωνι, το ΠΑΣΟΚ τον Πάγκαλο κι εμείς τον Τατσόπουλο. Ήγγικεν η ώρα να
αναγνωρίσουμε τα χαρίσματα του Ανδρός, να τον στηρίξουμε να
αντιμετωπίσει της αήθεις επιθέσεις που δέχεται και να αναφωνήσουμε:
«Είμαστε όλοι Τατσόπουλοι».
ΥΓ.: Προειδοποίηση προς σοβαροφανείς μαρξιστές, λενινιστές,
τροτσκιστές, σοσιαλιστές, φεμινιστές, κεντροαριστερούς κλπ. Το κείμενο
είναι σατιρικό και σας απαγορεύω να με στοχοποιήσετε. Αλλιώς θα βάλω το
Μega να σας καταγγείλει.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου