1. Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των Eλλήνων...
2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»
Το email μας tolimeri@gmail.comΜπάτσοι πυροβόλησαν τον αστυνομικό!
Ναι, αυτό είναι το σκεπτικό των ..εξεγερμένων, όπως το άφησε ο 
μογγόλος στο γνωστό site, το οποίο διαχειρίζονται οι κ.καθηγητές του εθνικού μετσόβειου πολυτεχνείου!
ΕΛΑΤΕ
Τα ψέμματα ΤΕΛΟΣ!Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του!
...«είναι η περιουσία μου!».... hggiken
3 σχόλια:
Αν υπήρχε μια ελάχιστη αμφιβολία, γράφει ο Μανώλης Κοττάκης, για τις αληθινές επιδιώξεις που έχουν ορισμένοι πρωταγωνιστές του δημόσιου βίου τούτη την περίοδο, , αυτή διαλύθηκε οριστικά και αμετάκλητα χθες.
Μια ματιά στη συνέντευξη του Αλέκου Αλαβάνου στην «Κυριακάτικη Αυγή» πείθει δυστυχώς και τον πλέον αδαή ότι το Δεκέμβριο που μας έφυγε «παίχθηκαν», για λόγους μικροκομματικούς, είτε ενσυνειδήτως είτε από βαριά αμέλεια, επικίνδυνα παιχνίδια εις βάρος της χώρας.
Εις βάρος της διεθνούς εικόνας της, εις βάρος της οικονομίας της, εις βάρος του κοινού μας μέλλοντος.
Παιχνίδια που συνεχίζονται ακόμη. Ας δούμε τα πειστήρια: Στο προχθεσινό φύλλο της «Κυριακάτικης Αυγής» υπήρχε ως «ένθετο» ένα ημερολόγιο του 2009, με εξώφυλλο το πρόσωπο του Αλέξη και τίτλο «Εικόνες από το μέλλον». Ποιες είναι αυτές οι εικόνες (φωτογραφίες) από το μέλλον ; Μήπως έχετε την περιέργεια να μάθετε ;
Το μέλλον μας είναι ένας κουκουλοφόρος, ο οποίος εικονίζεται στο ημερολόγιο της «Αυγής» (μήνας Φεβρουάριος) να πετά μια πέτρα προς άγνωστη κατεύθυνση! Η λεζάντα κάτω από τη φωτό δεν επιτρέπει παρερμηνείες: ....«Η λάβα αιφνιδιάζει όσους δεν βλέπουν το ηφαίστειο»…...
Το μέλλον μας είναι ένα αλλόφρον ζευγάρι (μήνας Φεβρουάριος και πάλι), το οποίο εικονίζεται να φεύγει τρέχοντας καθώς οι φλόγες των μολότοφ έχουν ζώσει έναν καιόμενο κάδο σκουπιδιών δίπλα του. Η λεζάντα κάτω από τη φωτό δεν κρύβει επιθυμίες. «Καραμανλής ή χάος; Χάος!» επιλέγουν οι συνθηματολογούντες. Το χάος της φωτιάς και του ρημαδιού…..
Το μέλλον μας είναι οι σπασμένες βιτρίνες της Πανεπιστημίου, οι οποίες «κοσμούν» το ημερολόγιο της «Αυγής» για το μήνα Ιούλιο. Λεζάντα; «Πλιάτσικο στις κλεμμένες μας ζωές». Το μέλλον είναι το πλιάτσικο. Μέχρι και το φλεγόμενο δένδρο της Πλατείας Συντάγματος χρησιμοποιείται ως εικόνα του ...«αύριο».
Αυτό λοιπόν είναι το κοινό μας μέλλον; Φωτιές και πέτρες; Πίστευα ότι στη συνέντευξη του φίλου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκου Αλαβάνου στη χθεσινή «Αυγή» θα έβρισκα διαφορετικές απαντήσεις.
Πίστευα ότι στον πολιτικό λόγο της ανανεωτικής Αριστεράς δεν υπάρχει ούτε ο ελάχιστος χώρος για ανοχή στη βία. Κι όμως... Αφού ο Αλέκος δήλωσε αρχικώς ότι την Αριστερά την εμπνέουν προσωπικότητες «που έφεραν επαναστατικά αποτελέσματα με ειρηνικές μορφές πολιτικής πάλης» (Γκάντι, Κινγκ), απάντησε: «Αν όντως επιδιώκουμε ριζοσπαστικές αλλαγές στο ταξίδι, παρότι εμείς δεν τους κουβαλάμε στην ψυχή μας, θα συναντήσουμε και τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες και τον άγριο Ποσειδώνα (...) Χωρίς συγκρούσεις δεν γίνονται αλλαγές στην κοινωνία».
Ώστε έτσι, πρόεδρε ; Άγριοι «Ποσειδώνες» με τρίαινες οι κουκουλοφόροι ; Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες οι αντιεξουσιαστές ; Με τέτοια «λογοπαίγνια» δίνει επίσημη κάλυψη σε φαινόμενα βίας ο πρόεδρος της Κ.Ο. ενός κόμματος Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας ; Κρίμα, πρόεδρε. !
Είναι κρίμα να επενδύεις στη βία για την εκλογική ανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ, μην υπολογίζοντας το κόστος για τη χώρα. Είναι κρίμα, παραμονές νέων κινητοποιήσεων, να ενθαρρύνεις το σχέδιο …«κουκούλα».
Η Αριστερά που μάθαμε εμείς στα αμφιθέατρα, στις κόντρες μας, είχε πάντα πρόσωπο και δεν κρατούσε ποτέ τρίαινα.
Πηγή: «e-tipos»
Mια άγνωστη,στην Ελλάδα, προσπάθεια μερικών χιλιάδων ομογενών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης να ιδρύσουν μυστική οργάνωση στα χνάρια της Φιλικής εταιρείας και να"συνομωτήσουν" υπέρ της επαναφοράς της Ελληνικής γλώσσας στην ΕΣΣΔ κάτω απ΄το άγρυπνο μάτι της KGB στα τέλη της δεκαετίας του '60, παρουσίασε η εφημερίδα"Καθημερινή" μέσα από συνέντευξη ενός εκ των επιζώντων πρωτεργατών της προσπάθειας.
Η αφήγηση του κ.Αχιλλέα Τσεπίδη είναι συναρπαστική:
.
"Μάρτιος 1980, πλατεία Σταράγια Πλόσιατ, στο κέντρο της Μόσχας. Εξι άντρες με Καυκασιανή κοψιά, γούνινα καπέλα «Σάπκα» και βαριά πανωφόρια, περνούν την πύλη του μεγάρου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ενωσης (ΚΚΣΕ).
Κρατούν από μια βαλίτσα στο κάθε χέρι και μετά σύντομη συνομιλία με τον φρουρό, περνούν στο εσωτερικό του κτιρίου, απ’ όπου βγαίνουν μισή ώρα αργότερα χωρίς τις βαλίτσες.
Δεν ήταν στελέχη του ΚΚΣΕ, ούτε μέλη ξένης υψηλής αντιπροσωπείας αδελφού κόμματος από κάποια χώρα του εξωτερικού. Επρόκειτο για «συνωμότες» μιας παράνομης οργάνωσης Ελλήνων της Σοβιετικής Ένωσης, που δρούσε στα «σπλάχνα» του μπρεζνιεφικού καθεστώτος, κάτω από τη μύτη της KGB.
Την είχαν ιδρύσει έξι ομογενείς στη Γεωργία, λειτουργούσε στα πρότυπα της «Φιλικής Εταιρείας», και είχε σκοπό να προωθήσει την επαναφορά της διδασκαλίας των ελληνικών στα σχολεία που είχε καταργήσει ο Στάλιν το 1937.
Τι περιείχαν οι βαλίτσες; Τετράδια γεμάτα με υπογραφές -γύρω στις τριάντα χιλιάδες - που είχε συγκεντρώσει με άκρα μυστικότητα η οργάνωση με την επωνυμία «Παιδαγωγική Εταιρεία» κάτω από ένα...
κείμενο προς την ανώτατη κομματική ηγεσία, στο οποίο διατύπωναν την επιθυμία τους να διδάσκεται η ελληνική γλώσσα όπου υπήρχαν συμπαγείς ελληνικοί πληθυσμοί. Ένα χρόνο μετά, στο 26ο συνέδριο του ΚΚΣΕ, αποφασίστηκε να επιτραπεί στην Γεωργία και την Ουκρανία η διδασκαλία των ελληνικών. Ο πρωτεργάτης της κίνησης, Αχιλλέας Τσεπίδης, που ζει σήμερα στη Θεσσαλονίκη, ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων.
Μοναδικός στόχος:
«Η οργάνωση φτιάχτηκε το 1968 στο Ρουστάβι της Γεωργίας με μοναδικό στόχο να επανέλθουν τα ελληνικά στα σχολεία. Στην αρχή ήμασταν έξι ομογενείς. Λειτουργούσαμε σε συνθήκες παρανομίας κατά τα πρότυπα της Φιλικής Εταιρείας. Ο κάθε ένας από εμάς έπρεπε να στρατολογήσει συγγενείς και φίλους χωρίς όμως ο ένας να ξέρει για τον άλλο. Έτσι σε διάστημα έξι χρόνων γίναμε δύο χιλιάδες. Κάποιοι ομογενείς με οικονομική επιφάνεια, όπως ο Νίκος Αραιόπουλος, Λεωνίδας Παπουνίδης και Γιάννης Σοφιανίδης μας βοηθούσαν οικονομικά, ενώ και στο Σοχούμι εκινείτο ένας άλλος δραστήριος Έλληνας, ο Χαράλαμπος Πολιτίδης».
Με την πάροδο του χρόνου η οργάνωση ξανοίχτηκε και μάλιστα στη δικτατορία συγκέντρωσε χρήματα και τα έστειλε στην Ελλάδα για οικονομική ενίσχυση των οικογενειών των πολιτικών κρατουμένων. Δεν θα μπορούσε, επομένως, να ξεφύγει από το άγρυπνο μάτι της KGB.
«Μια μέρα μας φώναξε ο διευθυντής ενός σχολείου και μας είπε: “Παιδιά, σταματήστε γιατί σας έχει πάρει χαμπάρι η KGB και θα ’χετε κακά ξεμπερδέματα”. Ήταν σαφές ότι η KGB μας έστελνε μήνυμα και για ένα διάστημα σιωπήσαμε. Όμως το πάθος μας ήταν ασίγαστο και σιγά σιγά αρχίσαμε να κάνουμε εκδηλώσεις για την 25η Μαρτίου και το ΟΧΙ, με την μορφή πικ νικ και γλεντιών με ελληνικά τραγούδια».
«Πήγαμε στην Τασκένδη και μαζέψαμε ό,τι βιβλία βρήκαμε από τους εκεί Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες, τα οποία μεταφέραμε στην Γεωργία και τα μοιράσαμε κρυφά στους ομογενείς». Τίποτα όμως δεν θα μπορούσε να προχωρήσει στον Καύκασο και την Ουκρανία, όπου συγκεντρωνόταν το ελληνικό στοιχείο μετά την επιστροφή του το 1956 από τις στέπες του Καζακστάν και της Σιβηρίας όπου το έχει εκτοπίσει ο Στάλιν αν δεν υπήρχε το «οκέι» της κεντρικής εξουσίας στη Μόσχα.
Η οργάνωση έψαξε και βρήκε εκεί τον κατάλληλο άνθρωπο που δεν ήταν άλλος από την πρώην διερμηνέα του σοβιετικού ηγέτη Νικήτα Χρουστσόφ, καθηγήτρια των ελληνικών, Μαρίνα Ρίτοβα, η οποία, με δεδομένο τον φιλελληνισμό της, μυήθηκε πολύ εύκολα.
Αυτή μεσολάβησε στο ΚΚΣΕ και έγιναν δεκτές οι υπογραφές, ο ρόλος της ήταν καθοριστικός στη διαμόρφωση του κατάλληλου κλίματος στη Μόσχα. Έτσι στο 26ο συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1981 αποφασίστηκε να επιτραπεί η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας όπου υπήρχαν συγκεντρωμένοι ελληνικοί πληθυσμοί.
Δεν ήταν, παρά ταύτα, μια εύκολη υπόθεση. «Μας φώναξαν στην ΚΕ του ΚΚΣΕ και μας ρώτησαν πώς θα υλοποιηθεί η απόφαση, αφού δεν είχαμε ούτε βιβλία ούτε δασκάλους. Τους απαντήσαμε ότι θα τα βρούμε όλα αυτά. Σε χρόνο - ρεκόρ η Ρίτοβα έγραψε το πρώτο εγχειρίδιο, ενώ ψάξαμε και βρήκαμε δασκάλους που δεν ήταν άλλοι από τα ελληνόπουλα που το 36 -37 πήγαιναν στο σχολείο και ήξεραν ελληνικά. Αν και ήταν παππούδες πλέον τους επιστρατεύσαμε και μετά από κάποια σεμινάρια που τους έκανε η Ρίτοβα, η οποία εγκαταστάθηκε στην Τιφλίδα για τον σκοπό αυτό, ήταν έτοιμοι να διδάξουν».
Οι αγκυλώσεις των τοπικών ηγεσιών, παρά τα ανοίγματα του καθεστώτος, εμπόδιζαν την υλοποίηση των άνωθεν αποφάσεων. «Ευτυχώς στη Γεωργία ήταν πρώτος γραμματέας του ΚΚΣΕ ο Σεβαρντνάντζε, γνωστός φιλέλληνας, και έτσι δεν τόλμησαν κάποιοι αξιωματούχοι να ακυρώσουν την προσπάθειά μας».
Την 1η Σεπτεμβρίου του 1981 άρχισαν στην Γεωργία τα πρώτα μαθήματα ελληνικής γλώσσας σε σαράντα έξι σχολεία, στην Τιφλίδα, Ρουστάβι, Τσάλκα, Σοχούμι και αργότερα επεκτάθηκαν και στην Ουκρανία.
Στο Ρουστάβι:
Η ημέρα ήταν ιστορική για τον ελληνισμό του Καυκάσου. Με πρωτοβουλία της οργάνωσης συγκεντρώθηκαν όλοι οι ομογενείς στις αυλές των σχολείων και ο Αχιλλέας Τσεπίδης, από τους πρώτους δασκάλους, θυμάται τι έγινε στο δικό του σχολείο αριθμός 19, στο Ρουστάβι: «Ξεκίνησα ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο. Μετά διάβασα το αλφαβητάρι στα παιδιά και συνέχισα δείχνοντάς τους τον ελληνικό χάρτη».
Έκτοτε η διδασκαλία των ελληνικών γινόταν κανονικά και συνεχίστηκε και μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Η ειρωνεία είναι ότι τώρα που δεν υπάρχουν εμπόδια για την γλώσσα, ο ελληνισμός της πρώην Σοβιετικής Ένωσης στη μεγάλη του πλειοψηφία έχει εγκαταλείψει την περιοχή..."
Αναρτήθηκε από The acrobats
ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΥΠΑΝΘΡΩΠΩΝ,ΟΠΩΣ ΤΗ ΒΙΩΝΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΣ ΓΑΖΑΣ...
Η Σαμιρα Σεντ Μπαλουσα ειναι μια 36χρονη νοικοκυρα,παντρεμενη με 9 παιδια,που μενει στον προσφυγικο καταυλισμο της Τζαμπαλιγια,στη λωριδα της Γαζας.Η διηγηση της για τα τραγικα γεγονοτα που συνεβησαν στην οικογενεια της,δοθηκε στις 30 Δεκεμβριου τηλεφωνικα στον Μοχαμεντ Σαμπα της ανθρωπιστικης οργανωσης B'Tselem:
"Ο αντρας μου και τα 9 μας παιδια,ζουσαμε σ'ενα τρικλινο διαμερισμα στο στρατοπεδο προσφυγων στη Τζαμπαλιγια,διπλα απ'το τζαμι Ιμαντ Ακελ.Το προηγουμενο Σαββατο (27/12),επειδη εξαιτιας των βομβαρδισμων αρχισαν να πεφτουν οι σοβαδες στο σπιτι μας,μεταφερθηκαμε στον πατερα μου.Εκει μειναμε για μια μερα και κατοπιν επιστρεψαμε στο δικο μας,οπου συνεχισαμε να ζουμε φυσιολογικα:εγω ασχοληθηκα με τα οικιακα και τα παιδια μου με τα διαγωνισματα που θα εδιναν μεσοβδομαδα.
Τη Δευτερα (29/12),γυρω στις 11.50 το βραδυ,ξυπνησα ακουγοντας τον αντρα μου να φωναζει:"Σαμιρα,Σαμιρα,βομβαρδισαν το τζαμι,δες!Και πες την Shahada (μουσουλμανικη επιθανατια προσευχη)."
Ηταν σκοτεινα και δε μπορουσα να δω τιποτα.Εκανα την προσευχη.Ενιωσα κατι βαρυ να πιεζει το σωμα μου:ημουν θαμμενη κατω απο ενα βαρυ επιτραπεζιο ρολοι,πετρες και αμμο και με το ζορι μπορουσα να μετακινηθω.Καταφερα παντως να ελευθερωσω το χερι μου και να βγαλω τα πραγματα που ηταν πανω μου.Σηκωθηκα και πηγα αμεσως να κοιταξω για τα παιδια μου.
Βρηκα τη Μπαρα,τη διχρονη κορη μου.Ηταν ζωντανη,αν και το κρεβατι της ηταν καταπλακωμενο απο τα ερειπια.Ο αντρας μου την πηρε μαζι του.
Επειτα,κοιταξα για το γιο μου Μοχαμεντ,που κοιμοταν διπλα μου.Στην αρχη δεν τον εβρισκα,ομως κατοπιν τον ειδα ζωντανο διπλα στα συντριμμια.Τον ελευθερωσα και τον εδωσα σ'εναν απο τους ανθρωπους των σωστικων συνεργειων που ειχαν ηδη καταφθασει.
Στο μεταξυ,συνεχιζα να ψαχνω για τα υπολοιπα παιδια μου.Το δωματιο που εμεναν 5 απο τις κορες μου,ηταν καλυμμενο με σκονη,πετρες και αμμο.Με βοηθουσαν και αλλοι να τις βρω.Ημουν πολυ αδυναμη,αφου ειχα τραυματιστει στο κεφαλι κι ετσι με μετεφεραν στο Νοσοκομειο Καμαλ Ανταν.
ΕΚΕΙ,ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ 5 ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΡΕΣ ΜΟΥ-ΟΙ ΤΑΧΙΡ,ΙΚΜΑΡ,ΣΑΜΑΡ,ΝΤΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΝΤΟΥΧΑΡ-ΕΙΧΑΝ ΣΚΟΤΩΘΕΙ!Ο ΜΟΧΑΜΕΝΤ ΕΙΧΕ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΤΕΙ Σ΄ΟΛΟ ΤΟΥ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ 3 ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΕΙΧΑΝ ΕΛΑΦΡΥΤΕΡΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ!!!
Το Ισραηλ βομβαρδισε το τζαμι χωρις να σκεφτει οτι υπαρχουν σπιτια διπλα και χωρις να προειδοποιησει κανεναν.Εκτος απο το δικο μας,πολλα ακομα σπιτια στην περιοχη ισοπεδωθηκαν".
Εδω καπου τελειωνει η διηγηση της Σαμιρα.Ας φανταστουν τη μαρτυρικη αυτη μανα οσοι συνεχιζουν να αδιαφορουν για τη γενοκτονια που συντελειται στη Γαζα,με την ανοχη του υπολοιπου κοσμου.Ειμαστε σιγουροι οτι παρομοιες ιστοριες,αν οχι χειροτερες,εκτιλισσονται απειρες αυτες τις μερες σ'αυτη την αιματοβαμμενη λωριδα.
ΑΣ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΟΙ "ΙΣΧΥΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ".ΚΙ ΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.ΔΩΣΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΣΦΑΓΗ!Τ'ΑΚΟΥΤΕ;;ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΤΟ ΖΗΤΑΝΕ!
Δημοσίευση σχολίου