Σκοπιανό: Η βλακεία κινεί κυβερνήσεις

Οι μεγάλοι άντρες εμπιστεύονται μόνο την κρίση τους, το ίδιο όμως κάνουν και οι ηλίθιοι.
Paul Valery,1871-1945, Γάλλος ποιητής

Είναι τόσα πολλά αυτά που έχουν γραφεί και ειπωθεί πάνω στη ιστορία του σκοπιανού, κυρίως από την διάλυση της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας και μετά, που δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα ουσιαστικό σε μας να προσθέσουμε. Πράγματι διεθνούς εμβέλειας ιστορικοί έχουν περιγράψει πολύ καλά το ιστορικό πλαίσιο των γεγονότων, εξαιρετικοί ερευνητές έχουν ανακαλύψει πολλά μυστικά των σκοπιανών διεκδικήσεων, ενώ διεθνολόγοι μας έχουν δώσει μια ακριβή εικόνα του διεθνούς πλαισίου μέσα στο οποίο εξελίσσονται, εδώ και καιρό, τα γεγονότα. Καλά όλα αυτά αλλά η υπόθεση μακεδονικό έχει φτάσει σε αδιέξοδο. Κάτι φαίνεται όμως ότι έχουμε παραλείψει η ξεχάσει στις αναλύσεις μας ή ακόμα δεν άρχουμε εκτιμήσει σωστά της σημασία τους στην υπόθεση και χαλά την εικόνα που έχουμε σχηματίσει γι’ αυτούς. Όλο και πιο συχνά αναρωτιόμαστε τελευταία τι είναι αυτό που κινεί τα νήματα πίσω από τις ενέργειες των γειτόνων μας και κρύβεται καλά στην εικόνα;

Οι διάφορες απόψεις που έχουν διατυπωθεί δημοσίως περιγράφουν τις διεκδικήσεις είτε σαν προσωπικές επιδιώξεις, ή απόρροιες πολιτικού σχεδιασμού του ψυχρού πολέμου, στρατιωτικό-οικονομικά συμφέροντα στα Βαλκάνια, σκόπιμες ιστορικές διαστρεβλώσεις πλάνο οικονομικών διεκδικήσεων αλλά σχεδόν καμία ανάλυση δεν έχει συμπεριλάβει την ψυχολογική παράμετρο των ενεργειών τους. Στα περίεργα που ακούμε από τους σκοπιανούς οι έλληνες αντιδρούν με την απαξιωτική φράση "βλακείες των σκοπιανών". O βαθμός όμως της βλακείας, που ευρίσκεται πίσω από τις ενέργειες τους και κρύβεται καλά μέσα στην εικόνα που έχει δημιουργηθεί γι’ αυτούς, είναι κάτι που δεν έχει εξεταστεί ποτέ.

Η βλακεία περιγράφεται συχνά σαν η πιο επικίνδυνη δύναμη του κόσμου. Εν αφθονία ευρισκόμενη στο κόσμο μας έχει αντικαταστήσει τη λογική στα μετακομουνιστικα βαλκάνια. Πολλές από τις ενέργειες στο πολυτάραχο «σκοπιανό» περιβάλλον έχουν καταγραφεί απλώς σαν κρατικές διεκδικήσεις. Διεκδικήσεις ναι αλλά κατά πόσο όμως είναι αυτές ΚΑΙ βλακώδεις και φέρουν την σφραγίδα της βλακείας είναι το ζητούμενο. Αυτό μας ώθησε να αναλύσουμε τις ενέργειες των σκοπιανών από τη στιγμή που το εθνικό πρόβλημα άρχισε να παίρνει διαστάσεις και να αναλύσουμε τις ενέργειες εκείνες που έχουν έντονη την οσμή βλακείας.

Ο μεγάλος Αϊνστάιν έλεγε χαρακτηριστικά «Δύο πράγματα είναι ατελείωτα: το σύμπαν και η βλακεία του ανθρώπου, όμως για το σύμπαν δεν είμαι ακόμα σίγουρος», ενώ ο αμερικανός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Spider Robinson έλεγε συχνά «Μη θεωρείται σα κακία αυτό που εξηγείται πλήρως από τη βλακεία».

Τι είναι βλακεία όμως στο σκοπιανό; Σκοπεύουμε να ασχοληθούμε με τη βλακεία στο Σκοπιανό αλλά τι εννοούμε όμως με τη ιδία τη λέξη «βλακεία»; Αν και η έννοια αυτή, σε ένα κόσμο που οι βλάκες είναι οι περισσότεροι από τους ανθρώπους όπως έλεγε ο γερμανός Heinrich Heine είναι λίγο πολύ κατανοητή σχεδόν από σε όλους, δεν μπορούμε να της δώσουμε ένα ακριβή ορισμό. Τον βλάκα έλεγε ο Πλάτωνας μπορούμε να τον καταλάβουμε από δυο πράγματα πρώτο μιλά για άχρηστα γι αυτόν πράγματα και δεύτερο εκφράζει τη γνώμη του εκεί που κανείς δεν του την έχει ζητήσει. Σύμφωνα με τον πρίγκιπα Κάρολο Ιωσήφ υπάρχουν δύο είδη βλάκων: εκείνοι που δεν αμφιβάλλουν για τίποτε και εκείνοι που αμφιβάλλουν για όλα.

Δεν αποδεχόμαστε την αρχή ή γενικό αφορισμό του Dilbert ότι οι άνθρωποι είναι ηλίθιοι ούτε αυτό του Bertrand Russell ότι οι άνθρωποι γεννιούνται αμόρφωτοι, όχι ηλίθιοι. Γίνονται ηλίθιοι με την εκπαίδευση. Ίσως ο ιστορικός και οικονομολόγος Κάρλο Τσιπόλα πλησίασε περισσότερο τον ορισμό του. Κατ αυτόν «βλάκας είναι αυτός που προκαλεί ζημιά σε κάποιον άλλο αλλά παράλληλα δεν πετυχαίνει κάποιο πλεονέκτημα για τον εαυτό του ή ακόμα και υφίσταται ζημιά και ο ίδιος. Το σκοπιανό λέμε είναι μια υπόθεση γεμάτη από απώλειες ευκαιριών διεκδικήσεων και άσχημων επιχειρημάτων, λόγω των ανεκδιήγητων πράξεων κάποιου βλακώδους σκοπιανού παράγοντα που τυχαίνει όταν τα πράγματα πλησιάζουν σε κάποια λύση αυτός ξαφνικά τινάζει τα πάντα στο αέρα και κυρίως χωρίς να έχει κερδίσει τίποτα σημαντικό για τη χώρα του κερδίσει από τις πράξεις του.

Γραφικοί και περίγελοι
Έχουμε καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για πάνω από μια δεκαπενταετία. Με ποιους συνομιλούσαμε όμως δεν είχαμε καταλάβει αλλά τώρα μόνο συνειδητοποιούμε αυτό που έλεγαν οι δάσκαλοι πολιτικής, ότι δηλαδή οι όποιες διαπραγματεύσεις με βλάκες μοιάζουν σαν να ανάβεις δάδα σε τυφλούς. Τα έξυπνα άτομα έχουν την τάση να υποτιμούν τους κινδύνους που συνδέονται με τη βλακεία. Συνομιλίες με βλάκα είναι πιο επικίνδυνες από αυτές με ένα κακό, γιατί ενώ η κακία διαθέτει τουλάχιστον μια μετρήσιμη λογική, ο βλάκας δεν αντιλαμβάνεται τι του γίνεται και δεν μπορεί να προτείνει τίποτα ουσιαστικό.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη γελιοποίηση από όλες τις προσπάθειες των Σκοπιανών από αυτήν με την οποίαν θέλησαν να εκπαιδεύσουν το δικό τους ακροατήριο αλλά και τη παγκόσμια κοινότητα πάνω στην δική τους έκδοση της μακεδονικής ιστορίας, έτσι όπως αυτοί την έχουν προσαρμόσει προκειμένου να εξυπηρετεί τα σχέδια τους. Πλήρωσαν έτσι μια ομάδα ακαδημαϊκών με διεθνές περίβλημα, οι όποιοι προσπαθούν χρόνια τώρα να πείσουν την παγκόσμια κοινότητα πάνω στα ιστορικά επιχειρήματα τους. Έτσι μέσα σε πανεπιστήμια του εξωτερικού άρχισαν δίνονται διαλέξεις και να γράφονται βιβλία περί «μακεδονικής αφυπνίσεως. Τα έκαναν όλα αυτά χωρίς όμως να γνωρίζουν τη ρήση του Μολιέρου ότι ένας μορφωμένος ηλίθιος είναι πιο ηλίθιος από ένα αμόρφωτο ηλίθιο και συνέχιζαν να περιδιαβαίνουν τις ακαδημαϊκές αίθουσες σαν να έχουν ανακαλύψει τη Θεωρία της Σχετικότητας.

Και σα να μην έφταναν αυτοί οι κωμικοί διανοούμενοι είχαμε και τη κυβέρνηση Μπους να διαδίδει τα περί ορθότητας των «Μακεδονικών» απόψεων προφανώς βασιζόμενος σε κάποιες εισηγήσεις του επιτελείου του. Ο Ματθαίος με το Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματα ότι αυτών εστί η βασιλεία των Ουρανών δίνει μόνος του την απάντηση.

Όπως στο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ένας (βλάκας) ηγεμόνας πείστηκε από έναν απατεώνα ράφτη ότι φορούσε μοναδικά και αόρατα ρούχο, που θα είναι αόρατο στους βλάκες έτσι κι αυτοί πείστηκαν από «φίλους» ότι σαν απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων ότι θα τους έλυναν κάθε πρόβλημα στη διαμάχη με την Ελλάδα. Στο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ένας η απάτη «συνειδητοποιήθηκε» όταν ένα παιδάκι αποκάλυψε φωναχτά τη γύμνια, έτσι και το χαστούκι από την σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι απεκάλυψε τη παραίσθηση στην οποία οι Σκοπιανοί ζούσαν. Οι εξελίξεις στη συνέχεια ήταν καταιγιστικές με τη κατάσταση στο σκοπιανό να αλλάζει άρδην, όλους να το σημειώνουν πλέον φωναχτά, αλλά παραδόξως μονό ηγέτες της πΓΔΜ έδειχναν να μην συγκινούνται δικαιώνοντας έτσι την Jean Kerr, Αμερικανίδα συγγραφέα που έλεγε ότι αν μπορεί κάποιος να κρατά την ψυχραιμία του, όταν όλοι γύρω σου τα 'χουν χάσει, τότε πιθανότατα δεν έχει αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης επισημαίνοντας το δυσδιάκριτο της διαφοράς μεταξύ βλακείας και αναισθησίας.

Πώς λειτουργεί;
Όταν όμως γελάμε με τη βλακεία των σκοπιανών, μπορούμε άθελα μας να τους κάνουμε «συμπαθητικους» και συνεπώς να υποτιμήσουμε το κίνδυνο που αντιπροσωπεύει. Είναι πολύ σπουδαίο να συνειδητοποιήσουμε περί τίνος πρόκειται, με τι έχουμε ακριβώς να κάνουμε, προκειμένου να ελέγξουμε καλύτερα τις εξελίξεις. Δε θα μπορέσουμε ποτέ να πείσουμε για τα δίκαια μας εάν δεν σοβαρευτούμε και τα δε αποτελέσματά της μπορούν να είναι επώδυνα εάν δεν καταλάβουμε πώς ακριβώς λειτουργούν. Οι σκοπιανοί παραείναι ανθεκτικοί, αυτό είναι το πρόβλημα. Είναι σε θέση να κάνουν υπερβολικά πολλά σε βάρος του αυτού τους, αντέχουν υπερβολικά πολύ. Η ελληνικές ενέργειες λέμε συχνά διακρίνονται από διστακτικότητα απέναντι στους σκοπιανούς αλλά τώρα καταλαβαίνουμε τη συμβουλή που μας έδιναν οι παλιοί: μόνο οι βλάκες είναι πολύ σίγουροι, οι έξυπνοι απλά διστακτικοί!
Για να αναλύσουμε το μέγεθος της βλακείας πρέπει να ξέρουμε ότι η κάθε είδους βλακεία έχει τρία χαρακτηριστικά,

Είναι Παντοτινή
Η σκοπιανή βλακεία είναι ασυναίσθητη και υποτροπιάζει. «Υπάρχουν δύο είδη βλάκων, έλεγε ένας Αυστριακός στρατάρχης, εκείνοι που δεν αμφιβάλλουν για τίποτε και εκείνοι που αμφιβάλλουν για όλα.» Αν και οι δυο βλάκες έχουν διαφορετικής προέλευσης βλακεία αμφότερα τα δυο είδη βλακείας έχουν αποτελεσματικά καταστρεπτική δράση. Ο βλακεία δεν έχει όρια ο δε βλάκας δεν ξέρει που να σταματήσει, παραμένει προσκολλημένος στα πιστεύω του, γι' αυτό ο σκοπιανός επαναλαμβάνει συνέχεια τα ίδια λάθη με το πρωθυπουργός τους να θεωρείται από πολλούς ο πιο κατάλληλος και χρήσιμος στο πόστο του πρωθυπουργού. Όσο αφορά όμως τη χρησιμότητα του ο Κάρολος Β', ένας Άγγλος βασιλιάς του 17ου αιώνα έλεγε Απορώ πώς ένας τόσο ηλίθιος άνθρωπος καταφέρνει να θεωρείται τόσο χρήσιμος. Το ότι χρησιμότητα του τραβά εις μάκρος να μην μας ξενίζει γιατί βλακεία είναι ασθένεια αθεράπευτη. Ο διάρκεια του είναι παντοτινή.

Κολλά βλακιτιδα οποίος τους πλησιάζει
Η βλακεία τους είναι μεταδοτική. Μια ομάδα σκοπιανών έχει δημιουργήσει, λήγω της μετάδοσης αυτής, ένα σύνολο ατόμων με βλακώδη ιδιότητες με τους δε περισσότερους από αυτούς να παρουσιάζουν σοβαρή επιδείνωση. Αυτό εξηγεί γιατί ολόκληρο ο λαός αυτός μπόρεσε εύκολα να χειραγωγηθεί ώστε να αφήνεται ελεύθερη η ηγεσία του στους λυτρωτικούς και παράλογους σκοπούς της. Αυτό δεν είναι παράξενο γιατί το φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα γνωστό στην ψυχολογία. Αν σκεφτεί δε κανείς το πόσο ηλίθιος είναι ο μέσος άνθρωπος τότε μόνο μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι οι μισοί από αυτούς είναι πιο ηλίθιοι από αυτόν (μέσο άνθρωπο).

Τα Μπράβο και τα Γιούχα
Εκτός από το συγκεκριμένο βλακώδες πλήθος ή ομάδα που συνοδεύει την σκοπιανή εξουσία, ο κυριότερος παράγοντας που γιγαντώνει τη βλακεία είναι η παραμονή στην ιδία την εξουσία. Ένας βλάκας και στενόμυαλος ηγέτης δεν έχει άλλο τρόπο να δείξει ότι είναι άξιος, από το να προσπαθεί να περνάει πάντα τη δική του πολιτική όσο άσχημη και να είναι αυτή. Αυτό γίνεται με τη σκοπιανή ηγεσία που παρά τα τελευταία χτυπήματα μετά το Βουκουρέστι συνεχίζει να προσπαθεί να περάσει τα δικά της Τα άτομα αυτα στη σκοπιανή κυβέρνηση τείνουν να πιστεύουν ότι, ακριβώς επειδή έχουν εξουσία, είναι οι καλύτεροι, οι πιο ικανοί, οι πιο έξυπνοι, οι πιο σοφοί από όλα τα βαλκάνια. Σαράντα πέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση απαντά ο λαός μας σε όλους αυτούς. Εξάλλου, περιστοιχίζονται από κερδοσκόπους ειδικούς , που ενισχύουν στην σκοπιανή ηγεσία διαρκώς την ψευδαίσθηση αυτή.

Γι' αυτό κατάντησαν ο σκοπιανοί που βρίσκονται στην εξουσία να κάνουν κατά γενική ομολογία τις μεγαλύτερες ανοησίες. Ας μη ξεχνάμε τη περίπτωση της Μαρία Αντουανέτα η οποία αντιδρώντας στην πληροφορία ότι ο λαός δεν είχε να φάει ψωμί ΕΙΠΕ το αμίμητο «και γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι; Εστί και ο λαός της πΓΔΜ ας μη ξεχνάει ότι με αλυτρωτικές βλέψεις της ηγεσίας του δεν θα γεμίσει το στομάχι του. Η ιστορία βρίθει περιστατικών με συγκλονιστικά βλάκες. Βλάκας είναι ο πρωθυπουργός τους; Δεν θα το πούμε εμείς τώρα εδώ, αλλά είναι συμπαθής σε πολλούς. Ο Ντοστογιέφσκι στον "Ηλίθιο" όμως μας λέει ότι ένας άνθρωπος τέτοιος είναι μεν συμπαθής, αλλά χωρίς μέλλον.

Και αν είμαστε εμείς οι Βλάκες;
Πολλές φόρες αναλογιστήκαμε δημόσια μάλιστα εάν εμείς κάναμε λάθη στη πορεία ρου Σκοπιανού η για να το πω διαφορετικά εάν είμαστε εμείς οι βλάκες. Δεδομένου ότι το χαρακτηριστικό του βλάκα είναι ότι δε γνωρίζει πως είναι βλάκας, αν κάποιος πιστεύει για τον εαυτό του ότι δεν είναι βλάκας, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι δεν είναι πράγματα βλάκες. Έχουμε την τάση να χαρακτηρίζουμε βλακώδεις όλες τις σκοπιανές συμπεριφορές οι οποίες δεν εντάσσονται στα δικά μας νοητικά πρότυπα και πλαίσια. Είναι φυσιολογικό να υποθέσουμε ότι υπάρχει μια δόση βλακείας στη συμπεριφορά μας αλλά η διαφορά σκορ βλακείας υπέρ των σκοπιανών είναι τόσο μεγάλο που ας τους ανακηρύξουμε από τώρα νικητές στον διεθνή αγώνα βλακείας που παίζεται στα πλαίσια του Ηνωμένων Εθνών.

Είναι σημάδι σοβαρότητας και υπευθυνότητας η συνειδητοποιήσει της σοβαρότητας της καταστάσεως αλλά επίσης αντένδειξη βλακείας είναι η φράση για «γιαδουρινη υπομονή» στην εξέλιξη του σκοπιανού που επιτέλους έκανε έλληνας ανώτατος παράγοντας ξέροντας ότι η υπομονή δεν είναι χαρακτηριστικό ενός ξερόλα βλάκα.

Λέμε συχνά ότι οι σκοπιανοί είναι κλέφτες της Ελληνικής ιστορίας, οπότε φυσιολογικά αναρωτούμαστε: τις κλέφτες μας τύχανε! Κλεφτές και ηλίθιοι αυτοί μας τύχανε είναι η απάντηση με το Γκαιτε να συμπληρώνει «απ' όλους τους κλέφτες, οι ηλίθιοι είναι χειρότεροι επειδή σου κλέβουν το χρόνο και το κέφι»

Αν οι σκοπιανοί δεν έχουν καταλάβει το βλακώδες των ενεργειών τους και νομίζουν εμάς ηλίθιους τότε φίλοι μου το μόνο που μπορούμε να τους πούμε είναι ότι το να φαίνεται κανείς ηλίθιος στα μάτια ενός βλάκα, είναι μια ηδονή υψηλής αισθητικής που την απολαμβάνουμε με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση.

Τα καταφέρνει όμως καλά ο πρωθυπουργός τους στη κυβέρνηση του λένε πολλοί. Στις τελευταίες εκλογές κατάφερε να πάρει μαζί του το αλβανικό κόμμα. Εδώ όμως λένε οι αντίπαλοι του ότι δεν ξέρει να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχυρο και θα μοιράσει τις κυβερνητικές ευθύνες ανάμεσα στους Σλάβους και Αλβανούς;

Το κρεσέντο βλακείας των σκοπιανών συνεχίζεται αμείωτο με το τελευταίο αμίμητο να προκαλεί πολύ γέλιο «Θα απελευθερώσουμε τη Θεσσαλονίκη από του Έλληνες». Τα μυαλά σου και μια λίρα και του μπογιατζή ο κόπανος απαντά ο λαός μας που την απύθμενη θρασοβλακεια τους την έχει καταλάβει πια πλήρως.

Μα εάν ο πρωθυπουργός τους κάνει τόσες βλακείες τότε τι του βρίσκουν αναρωτούνται πολλοί. Να μην σας ξεγελώ η επιφάνεια των γεγονότων Ο θυμόσοφος λαός μας έχει ‘ισως τη απάντηση. Την μα….αν πολλοί αγάπησαν, τον μα…α όμως ουδείς.
http://nrdisaster.blogspot.com