6 έως 10 Απριλίου 1941

Στις 0515 της 6ης Απριλίου 1941, χωρίς να τηρηθούν τα συνηθισμένα διπλωματικά έθιμα του τελεσιγράφου και της παροχής προθεσμίας για απάντηση, τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλαν ταυτόχρονα στο ελληνικό έδαφος και στη Νότια Γιουγκοσλαβία. Την ίδια μέρα, αλλά ένα τέταρτο αργότερα από την έναρξη της επίθεσης, ο Γερμανός Πρεσβευτής στην Αθήνα, έδωσε στον Αλέξανδρο Κορυζή τον τότε ‘Έλληνα Πρωθυπουργό, διακοίνωση στην οποία διατυπώνονταν αστήρικτοι ισχυρισμοί, περί παραβίασης της ουδετερότητας από την ελληνική πλευρά και αναγγελλόταν η γερμανική εισβολή.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός των Αθηνών, με την γνωστή του λιτότητα αλλά πλήρη μηνυμάτων γλώσσα, πληροφορούσε τον Ελληνικό λαό:
‘’…. Από της 0515 ο εν Βουλγαρία Γερμανικός Στρατός προσέβαλε όλως απροόπτως τα ημέτερα στρατεύματα επί της Ελληνοβουλγαρικής μεθορίου. Τα στρατεύματά μας αμύνονται του πατρίου εδάφους’’.

Ένδεκα ήταν οι Γερμανικές Μεραρχίες που έκαναν την επίθεση, εμπειροπόλεμες και
Πλούσια εξοπλισμένες.

Από την δική μας πλευρά, τρεις μόνο Μεραρχίες με μικρή επάνδρωση και με το καλλίτερο υλικό τους, να έχει προωθηθεί στο Αλβανικό μέτωπο, όπου συνεχιζόταν ο άνισος, αλλά νικηφόρος αγώνας κατά της Ιταλίας.

Η οχυρωμένη τοποθεσία που ξεκίναγε από το όρος ΜΠΕΛΕΣ και έφθανε μέχρι τον ποταμό ΝΕΣΤΟ, η Γραμμή Μεταξά όπως λέγεται, αποτελούσε ένα αντιστάθμισμα, στην ανισότητα των δυνάμεων, αλλά η Γερμανική υπεροχή δεν έπαυε να είναι καταθλιπτική.Η οχυρωμένη αυτή τοποθεσία, ξεκίναγε από την ανατολική όχθη του ΑΞΙΟΥ ποταμού και έφθανε, κατά μήκος της μεθορίου με Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία, μέχρι τις δυτικές όχθες του ΝΕΣΤΟΥ ποταμού.

Στο μήκος της γραμμής αυτής, είχαν κατασκευασθεί από το 1936 και μέχρι τις παραμονές της γερμανικής εισβολής, σειρά μονίμων οχυρών, είκοσι ένα στον αριθμό, που παρουσίαζαν αξιόλογη μαχητική ισχύ, με την προϋπόθεση να επανδρωθούν και με τις προβλεπόμενες δυνάμεις του Στρατού.

Κάθε ένα από τα 21 οχυρά ήταν στην πραγματικότητα ένα περίκλειστο οχυρωματικό έργο, με δυνατότητα ολόπλευρης άμυνας, κατασκευασμένο βαθειά μέσα στο έδαφος από μπετόν, με ολμοβολεία, πυροβολεία, παρατηρητήρια, στεγανές εξόδους για την έξοδο του προσωπικού για αντεπιθέσεις, με υπόγειες στοές και θαλάμους, νοσοκομεία, αποθήκες, συστήματα αερισμού και φωτισμού.

Εδώ αξίζει να πούμε ότι όταν μετά την κατάρρευση της γραμμής Μεταξά, τα επισκέφθηκε, στα τέλη Μαΐου 1941, Γερμανική επιτροπή ειδικών για τις οχυρώσεις, διαπίστωσε ότι το σύστημα αυτό των οχυρώσεων, αποτελούσε τον χρυσό κανόνα μεταξύ του Γαλλικού συστήματος της γραμμής ΜΑΖΙΝΟ και των συστημάτων άλλων χωρών (Βελγίου, Γερμανίας) και ήταν το καταλληλότερο για την μορφολογία του Ελληνικού εδάφους.

Η αντίσταση των ανδρών των Οχυρών δεν κράτησε για πολύ.

Τέσσερεις μέρες μόνο.

Αλλά η αυτοθυσία τους και ο ηρωισμός τους, στοιχεία του Έλληνα παραμελημένα σήμερα – όχι από την επίσημη ιστορία, αλλά από τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα που μας υποβάλλουν κατά όπως θέλουν τα θέματα επικαιρότητας – είχε αποτελέσματα.

Από Ελληνικής πλευράς: Νεκροί και τραυματίες 1.000

Από Γερμανικής πλευράς: 2.759 (νεκροί 555, τραυματίες 2.134, αγνοούμενοι 170).

Αντιγράφω από τις ‘’Αναμνήσεις του αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού Γεωργίου Αποστολοπούλου (1910-1995), από την ηρωική μάχη του οχυρού Ιστίμπεη της Γραμμής Μεταξά (6-7 Απριλίου 1941)’’, όπως εσώθησαν από τον υιό του, Ανδρέα και που μπορούμε να το διαβάσουμε όλοι στην ιστοσελίδα http://pheidias.antibaro.gr/1940.htm . (σ.σ Ήδη έχει πέσει το Οχυρό Ιστίμπεη και όσοι από τους άνδρες συνελήφθηκαν, οδηγήθηκαν σε Στρατόπεδο αιχμαλώτων μέσα στη Βουλγαρία).

«« Το απόγευμα της 9ης Απριλίου, έρχεται στο στρατόπεδό μας, ένας Βούλγαρος Στρατηγός με το πολυτελέστατο αυτοκίνητό του. Με ύφος αύθάδες και υπεροπτικόν, ζητεί να γνωρίση τον Διοικητήν του οχυρού. Παρουσιάζεται ο Ταγματάρχης κ. ΠΙΚΟΥΛΑΚΗΣ έχοντας δια διερμηνέα τον εκ Σιδηροκάστρου καταγόμενον Ανθυπασπιστήν κ. Χαντζήν Δημήτριον. Ερωτά «Σεις βρεθήκατε παλικάρια να κλείσετε το δρόμο στους Γερμανούς; Δεν ξεύρατε ότι θα σας εσάρωναν και θα περνούσαν; Ημείς γιατί τ’ ανοίξαμε και επέρασαν;» . Με ύφος υπερήφανον και σεμνόν ο κ. ΠΙΚΟΥΛΑΚΗΣ απαντά: «Αν είμεθα Βούλγαροι και ημείς θα επράτταμεν το ίδιο. Αλλά είμεθα Έλληνες. Η Ιστορία μας πουθενά δεν αναφέρει ότι Έλληνες παραδίδουν αμαχητί την Πατρίδα τους σε κανένα κατακτητή και δεν γίνονται εθελονταί σκλάβοι κανενός». Κατόπιν ο Βούλγαρος Στρατηγός ζητεί επιτακτικά ένα στέμμα από Ελληνικό Στρατιωτικό πηλήκιο δια ενθύμιον. Ο κ. ΠΙΚΟΥΛΑΚΗΣ απαντά: «Εγώ είμαι αιχμάλωτος των Γερμανών και όχι των Βουλγάρων. Στέμμα δεν σου δίδω. Αν θέλεις πάρε με την βία μόνος σου από ένα στρατιώτη στέμμα δια να δείξης εδώ την παληκαριά σου που δεν είχες το θάρρος να δείξης στο πεδίο της Μάχης» ! »»

Στις μέρες μας, που όλα τούτα φαίνονται μακρινά και ξεπερασμένα, αλλά και για ορισμένους ίσως ακούγονται και παράξενα, έως παρεξηγήσιμα……

…στις μέρες μας που δύσκολα θα βρίσκαμε τη δύναμη για το ΧΡΕΟΣ, το θάρρος, το κουράγιο, τη θέληση να κλειστούμε στα έγκατα της γης και να περιμένουμε να έρθουν οι μακελάρηδες (μήπως και αυτοί το δικό τους χρέος δεν έκαναν ;)…..

….στις μέρες μας που όλα τα βλέπουμε από την πλευρά την ωφελιμιστική – και για να μη μας πουν αναίσθητους το ρίχνουμε στην ευρωπαϊκή μας κουλτούρα, της διεθνοποίησης και του ατομικισμού,

….σ’ αυτές τις μέρες, και με την ευκαιρία των 68 χρόνων που πέρασαν από τότε, αισθάνομαι το ΧΡΕΟΣ - το ελάχιστο που μπορώ να κάνω – να γράψω τα ονόματα των Διοικητών καθενός Οχυρού, ξέροντας πως, ίσως κανένας τους (όσοι τουλάχιστον ζουν ακόμα), δεν θα μπορέσει να διαβάσει τούτο το σημείωμα ..

‘Έχουμε λοιπόν και λέμε (από Δυτικά προς τα Ανατολικά)

ΟΧΥΡΟ ΠΟΠΟΤΛΙΒΙΤΣΑ Λοχαγός Θελούνης.
ΟΧΥΡΟ ΙΣΤΙΜΠΕΗ Ταγματάρχης Πικουλάκης Ξανθός.

ΟΧΥΡΟ ΚΕΛΚΑΓΙΑ Λοχαγός Ζακυνθινός Τηλέμαχος.

ΟΧΥΡΟ ΑΡΠΑΛΟΥΚΙ Ταγματάρχης Καραθάνος Δημήτριος.

ΟΧΥΡΟ ΠΑΛΗΟΥΡΙΩΝΕΣ Ταγματάρχης Χατζηγεωργίου Αλέξανδρος.

ΟΧΥΡΟ ΡΟΥΠΕΛ Αντισυνταγματάρχης Δουράτσος Γεώργιος.

ΟΧΥΡΟ ΚΑΡΑΤΑΣ Ταγματάρχης Κοντογιάννης Αστέριος.

ΟΧΥΡΟ ΚΑΛΗ Ταγματάρχης Κωστόπουλος Κων/νος.

ΟΧΥΡΟ ΠΕΡΣΕΚ Λοχαγός Θύμης Σπυρίδων.

ΟΧΥΡΟ ΜΠΑΜΠΑΖΩΡΑ Ταγματάρχης Κώτσης Αναστάσιος.

ΟΧΥΡΟ ΜΑΛΙΑΓΚΑ Λοχαγός Θεωδορόπουλος Ευστάθιος.

ΟΧΥΡΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙ Λοχαγός Δαράτος Σπυρίδων.

ΟΧΥΡΟ ΠΑΡΤΑΛΟΥΣΚΑ Λοχαγός Δρακουλαράκος Σταύρος.

ΟΧΥΡΟ ΝΤΑΣΑΒΛΗ Υπολοχαγός Κόνιαρης Ιωάννης.

ΟΧΥΡΟ ΛΙΣΣΕ Ταγματάρχης Δετοράκης Γεώργιος.

ΟΧΥΡΟ ΠΥΡΑΜΟΕΙΔΕΣ Λοχαγός Ρογκάκος Παναγιώτης.

ΟΧΥΡΟ ΚΑΣΤΙΛΛΟ Λοχαγός Θεοδωράκης Γεώργιος.

ΟΧΥΡΟ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ Λοχαγός Χατζίκος Γεώργιος.
ΟΧΥΡΟ ΜΠΑΡΤΙΣΕΒΑ Λοχαγός Δημίδης Παναγιώτης.

ΟΧΥΡΟ ΕΧΙΝΟΥ Ταγματάρχης Δρακούσης Χρήστος.

ΟΧΥΡΟ ΝΥΜΦΑΙΑΣ Ταγματάρχης Αναγνωστός Αλέξανδρος.

Μακάρι να μπορούσα να γράψω, τα ονόματα των 10.069 Αξιωματικών και Οπλιτών, που επάνδρωναν, τα 21 οχυρά τότε, αλλά κυρίως τα ονόματα των 1000 νεκρών και τραυματισμένων, στον αγώνα τους.

Πιστεύω ότι στα 21 αυτά ονόματα των Διοικητών, τους περιέχονται ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ.

Πήγασος

syndesmos71