Εθνοκτόνος ή λεξηφοβικός;;

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

Με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη γέννηση του Γιάννη Ρίτσου, το Υπουργείο Πολιτισμού ανακήρυξε το 2009 «Έτος Ρίτσου» και ανέθεσε στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) τον επιτελικό σχεδιασμό καθώς και το συντονισμό των επετειακών δράσεων και εκδηλώσεων για τον εορτασμό του. Με την ίδια αφορμή, ο απολύτου σεβασμού κ. Βασίλης Βασιλικός αφιέρωσε μία εκπομπή τού «Άξιον Εστί» στο μεγάλο έλληνα ποιητή. Ένας από τους καλεσμένους, ο τηλεοπτικός παραγωγός και υπεύθυνος παραγωγής της ταινίας «Γιάννης Ρίτσος-Αυτοβιογραφία» (με πρωταγωνιστή τον ίδιο το Ρίτσο), κ Γιώργος Σγουράκης, μιλώντας για τον «Ποιητή της Ρωμιοσύνης» τον χαρακτήρισε «πανεθνικό». Χαρακτηρισμός απολύτως δικαιολογημένος, ειδικά αν συνυπολογίσει κανείς την εξομολόγηση της κόρης του ποιητή στην ίδια εκπομπή. «Ο πατέρας μου ποτέ δεν προσπάθησε να με κατηχήσει στα ιδεολογικά του πιστεύω και να με επηρεάσει». Πράγματι, ο Γιάννης Ρίτσος είναι «Εθνικός Ποιητής», γιατί έδωσε κοινωνικό περιεχόμενο στη ποίηση και στον τόπο αυτό συνέχεια.

Αντιθέτως, ο Γιώργος Παπανδρέου οδηγεί τη χώρα σε ασυνέχεια, στερώντας της την εθνική ταυτότητα. Με αφορμή λοιπόν τη μέτρηση των εκατό πρώτων ημερών της νέας Κυβέρνησης (διανύσαμε και την 92^η ημέρα, μετρώντας αντίστροφα), δε θα σταθώ στη κατάργηση των Υπουργείων, Μακεδονίας-Θράκης και Αιγαίου-Νησιωτικής Πολιτικής, γιατί θεωρώ ήταν μια απόφαση επιβεβλημένη και ορθή. Τα συγκεκριμένα υπουργεία εντάσσονταν σε ένα σύνηθες πλαίσιο του «βαθέως κράτους» και ο μόνος λόγος ύπαρξής τους ήταν η παροχή κομματικών θέσεων και η υπουργοποίηση πολιτικών αμφιβόλου ικανοτήτων, που εκλάμβαναν το θώκο λόγω εντοπιότητας και ανάγκης πλήρωσης γεωγραφικών και κομματικών ισορροπιών. Δε μπορώ όμως να δικαιολογήσω, όσο συμπαθητικά και αν δω τον νέο Πρωθυπουργό, την κατάργηση του όρου «εθνικός» και των παραγώγων του από τους τίτλους των υπουργείων Παιδείας και Οικονομίας. (Λόγω Βενιζέλου και ένστολης φιλοσοφίας, διεσώθη το Άμυνας, αλλά δε στοιχηματίζω ότι θα παραμείνει τοιουτοτρόπως τιτλοφορούμενο ως το τέλος των νεοπαπανδρεϊκών χρόνων).

Μπορεί ο κ. Παπανδρέου προσωπικά να πιστεύει στο τέλος του «έθνους-κράτους». Μπορεί η επιστήμη των Διεθνών Σχέσεων να μην έχει καταφέρει να κατασκευάσει το «αντίδοτο» του «έθνους-κράτους» στο διεθνές σύστημα. Δε μπορεί όμως ο νέος Πρωθυπουργός να μην δηλώσει ξεκάθαρα που το πάει και που μας οδηγεί.

ΥΓ Δέχομαι τις όποιες «κατηγορίες» για άνισο παραλληλισμό του Ρίτσου με τον κ. Παπανδρέου και για χρήση ενός «σκληρού» τίτλου. Θα είναι όμως βεβιασμένη η καταδίκη σας, διότι η κίνηση αφαίρεσης των όρων «εθνικής»-«εθνικού»-«εθνικά» δε δικαιολογήθηκε. Επιπρόσθετα, θα πρέπει να λάβετε υπόψιν τον έντονο πατριωτισμό του γράφοντος και τα «δείγματα πορείας» του αναφερόμενου..