Η χώρα -πρωτεύουσα των φυλακών και ο συναγωνιστής Murad Akincilar

1. Οι φυλακές και τα λευκά κελιά

Φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια συνεχών δολοφονιών, αγνοουμένων, καταπίεσης, τυραννίας, και λευκών κελιών στην Τουρκία. Σύμφωνα με την Επιτροπή ενάντια στα λευκά κελιά, έχουν αναφερθεί 14.500 θύματα βασανιστηρίων τα τελευταία 10 χρόνια και μόνο 7.500 έχουν αναρρώσει. 518 άνθρωποι δολοφονήθηκαν κατά την διάρκεια της κράτησής τους σε διάφορα τμήματα και 216 άνθρωποι αγνοούνται. Το 75% των γυναικών που βασανίστηκαν έχουν βιασθεί, 1261 άτομα εκτελέστηκαν στους δρόμους χωρίς δίκη, 3688 χωριά εκκενώθηκαν και πάνω από 3.000.000 άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να τα εγκαταλείψουν. Πάνω από 3.000 διανοούμενοι καταδικάστηκαν σε περισσότερα από 10.000 χρόνια φυλακή και σε χρηματικές ποινές, επειδή εξέφρασαν τις ιδέες τους. 448 άτομα που κατέθεσαν σε διάφορες υπηρεσίες αιτήσεις στην κουρδική γλώσσα, κατηγορούνται για αδικήματα που επισύρουν συνολική φυλάκιση 2.747 ετών και 3 μηνών.

67 παιδιά βασανίστηκαν σε τμήματα της αστυνομίας και της χωροφυλακής, κατά τα τελευταία δυο χρόνια. 50.000 άνθρωποι βρίσκονται συνολικά στις φυλακές, 8.000 είναι πολιτικοί κρατούμενοι, 4.000 είναι ανήλικα παιδιά.

Η Τουρκία κατατάσσεται μεταξύ των πρώτων χωρών, με κριτήριο τον αριθμό των φυλακών της. Διαθέτει 19 διαφορετικούς τύπους φυλακών, πάνω από 650 φυλακές και δεκάδες φυλακές τύπου F (λευκά κελιά).

Συνολικά ο πληθυσμός των φυλακών της Τουρκίας ξεπερνάει τον πληθυσμό δέκα μεγάλων πόλεων!

Ξεχωριστή θέση στη χώρα- πρωτεύουσα των φυλακών έχουν τα λευκά κελιά.

Το κίνημα για τα λευκά κελιά στις τουρκικές φυλακές έχει ενεργοποιήσει εδώ και χρόνια πολίτες από όλο τον κόσμο καθώς και την Ελλάδα, οι οποίοι συμπαραστάθηκαν στους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές, που με τίμημα την ίδια τους τη ζωή αντιστάθηκαν στον φασισμό, ενώ μία μεγάλη κινητοποίηση αλληλεγγύης στους φυλακισμένους- απεργούς πείνας γίνεται και στην ίδια την Τουρκία.

Ιατροί στην περίπτωση που αρνούνται να υποβάλλουν τους απεργούς σε βασανιστήρια, φακελώνονται και εκδιώκονται από τους χώρους εργασίας τους. Πολλοί είναι οι γιατροί που κατεβαίνουν σε απεργίες συμπαράστασης στους αγωνιστές κατά των λευκών κελιών με τα ασθενοφόρα τους έχοντας σαν προορισμό τα δικαστήρια. Επίσης δικηγόροι δείχνουν έμπρακτα τη συμπαράστασή τους, ενώ αρκετοί από αυτούς, έχουν πραγματοποιήσει απεργίες διότι το καθεστώς τους απαγορεύει να βλέπουν τους κρατουμένους. Ακόμη αρκετοί φίλοι, συναγωνιστές, συγγενείς των πολιτικών κρατουμένων έχουν αυτοπυρποληθεί, ενώ επί τέσσερα χρόνια οι γονείς των κρατουμένων, μέρα και νύχτα πραγματοποιούν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας σε κεντρική πλατεία της Άγκυρας
Από την άλλη ενώ οι μηχανισμοί του καθεστώτος εκφοβίζουν τους συγγενείς των αγωνιστών. Οι επιθέσεις από τις δυνάμεις ασφαλείας και τους Γκρίζους Λύκους είναι καθημερινές, ενώ πολλές φορές ο στρατός μπήκε στις φυλακές όπου ήταν φυλακισμένοι πολιτικοί κρατούμενοι, τις γκρέμισαν, δολοφόνησαν και έκαψαν 28 από αυτούς. Επίσης η απαγόρευση της οργάνωσης TAYAD (Σύλλογος των οικογενειών των πολιτικών κρατουμένων για τη συμπαράσταση και αλληλοβοήθεια), έδωσε τη χαριστική βολή στα ψήγματα «αλλαγών» που προωθούνται από την Τουρκία.

Η ικανοποίηση του αιτήματος της συνεύρεσης και μίας σειράς άλλων αιτημάτων, τα οποία μπορεί να ακούγονται μικρά και ασήμαντα, αλλά για την παύση της ύπαρξης των λευκών κελιών, της ανάγκης συνεύρεσης με άλλους πολιτικούς κρατούμενους και άλλα ζητήματα, χρειάστηκε να δώσουν τη ζωή τους 122 συνάνθρωποί μας στην Τουρκία, 600 έμειναν ανάπηροι και πολλοί άλλοι πεθαίνουν στα νοσοκομεία. Ο δικηγόρος Μπεχίτς Αστσί, η Γκιουρτζάν Γκιορούρογλου, μητέρα δύο παιδιών, και η κρατούμενη στην φυλακή του Ουσάκ, η Σεβγκί Σαϊμάζ, που ακολούθησαν τους 122 μάρτυρες

Μάλιστα ειδικά γι΄ αυτό το ζήτημα στο διευθυντή των φυλακών, σ' αυτόν που έχει υπογράψει τον θάνατο των κρατουμένων, απονεμήθηκε το ανώτατο μετάλλιο προσφοράς υπηρεσιών προς το κράτος! Στο πακέτο του «εκδημοκρατισμού», και «εναρμόνισης» με την ΕΕ, περιλαμβάνεται το «Πρόγραμμα Επιστροφής στο Σπίτι», προελεύσεως ΗΠΑ. Είναι ο νόμος που επιβραβεύει όποιον αρνείται τις ιδέες του, καταδίδει ομοϊδεάτες του στις τουρκικές αρχές. Στο ίδιο πλαίσιο και οι μαζικές φυλακίσεις Τούρκων πολιτών. Μόνο τα τελευταία 6 χρόνια, ο επίσημος αριθμός των προφυλακισμένων έφτασε τα έξη εκατομμύρια (!), και πολλοί εξ΄αυτών βασανίστηκαν μέχρι θανάτου.

2. O Murad Akincilar

O Τούρκος Murad Akincilar είναι ένας ακόμη αγωνιστής που διώκεται για τις ιδέες και τους αγώνες του. Ο Murad Akincilar, οικονομολόγος με σπουδές στο London School of Economics (LSE), γραμματέας της ένωσης για τους βιομηχανικούς εργάτες στην UNIA, την ελβετική εργατική συνδικαλιστική οργάνωση, ζούσε στη Γενεύη για οκτώ χρόνια, έχοντας εγκαταλείψει στην Τουρκία αναζητώντας καταφύγιο στην Ελβετία. Ο Murad επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη για να επισκεφθεί τους δικούς του ανθρώπους. Παρά το γεγονός ότι έλαβε τη διαβεβαίωση από το τουρκικού Υπουργείο Δικαιοσύνης, ο Murad συνελήφθη από την μυστική αστυνομία, μπροστά στη σύζυγό του.

Δεν δόθηκε καμία εξήγηση στην σύζυγό του η οποία παρότι προσπάθησε να έρθει σε επαφή με τις αρχές των φυλακών, εντούτοις δεν μπόρεσε να κάνει κάτι. Ο δικηγόρος του στην Κωνσταντινούπολη, δεν μπορούσε να μιλήσει με τον πελάτη του και ο Murad Akincilar δεν επιτρέπεται να επικοινωνήσει με την οικογένειά του.
Αν και οι ακριβείς λεπτομέρειες σχετικά με τις κατηγορίες εναντίον του παραμένουν αδιευκρίνιστες, ο Murad έχει κατηγορηθεί ότι συμμετέχει με μια παράνομη οργάνωση.

Ο Murad κρατείται σε λευκό κελί στην Αδριανούπολη και η υγεία του δοκιμάζεται καθημερινά.

Οι σύντροφοι και οι φίλοι του Murad ως εκ τούτου εκφράζουν τη βαθιά ανησυχία τους για την κράτησή του και, ειδικότερα, σχετικά με την υγεία του, αφού ήδη έχει χάσει ένα μέρος της όρασής του. Η εκστρατεία για την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση του Μουράτ υποστηρίζεται από συνδικαλιστικές και άλλες οργανώσεις σε όλη την Ευρώπη, ,συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς ομάδα εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ενώ έχει την υποστήριξη από τους φοιτητές του LSE, όπου ο Murad ήταν φοιτητής.

Με βάση τα ρεκόρ των εκτελέσεων και των βασανιστηρίων των πολιτικών αντιπάλων και των συνδικαλιστών στην Τουρκία, είναι σωστό να ανησυχούμε για την τύχη του Murad Akincilar. Η ανησυχία είναι ακόμη μεγαλύτερη, δεδομένου ότι η σύζυγός του είναι έγκυος και η κατάσταση του Murad θα μπορούσε να έχει τραγικές συνέπειες για την οικογένειά του.
Είμαστε πεπεισμένοι πλήρως από την αθωότητα και την ηθική ακεραιότητα του Murad και θα απαιτήσουμε την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωσή. Εν τω μεταξύ o Murad πρέπει να επωφελείται από τα πιο βασικά δικαιώματά του, δηλαδή την επαφή με την οικογένειά του και το δικηγόρο του, γνωρίζοντας τουλάχιστον τις κατηγορίες εναντίον του, και να έχει αξιοπρεπείς συνθήκες κράτησης, σύμφωνα με τις διεθνείς δεσμεύσεις της Τουρκίας.

Έσχατο αλλά όχι τελευταίο. Τον Murad τον γνώρισα πριν χρόνια στις κοινές μας προσπάθειες για δημοκρατία και ελευθερία στην Τουρκία, για όλους τους λαούς που κατοικούν εκεί. Επίσης συνεργαστήκαμε στην έκδοση του αγγλόφωνου βιβλίου Aspects of the Southeastern Europe and the Black Sea after the Cold War, (2006) του οποίου είχα την επιμέλεια όπου ο Murad είχε γράψει ένα κείμενο για την Τουρκία, την αναγκαιότητα εκδημοκρατισμού της και τους αγώνες των λαών της.

Η αποφυλάκιση του Murad από τα λευκά κελιά της Αδριανούπολης, αποτελεί μείζον θέμα πραγματικής αλληλεγγύης για τους δημοκράτες στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη. Αποτελεί είναι μία πράξη για την ελευθερία και τη δημοκρατία στην Τουρκία.

Για να ασκηθεί πίεση για την αποφυλάκιση του Murad στείλτε μήνυμα στον Alessandro Pelizzari – περιφερειακός γραμματέας της Unia Γενεύη: alessandro.pelizzari@unia.ch
Επίσης στον Beşir Atalay, Υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας besir.atalay@icisleri.gov.tr
και στο αρχηγείο αστυνομίας της Τουρκίας bphism@egm.gov.tr