Έχει χαθεί το "μέτρον"... (κυριαρχεί η ένοχη υποκρισία και η αλαζονεία της αμετροέπειας)

Το σημερινό πολιτικό σύστημα καταρρέει κάτω από τα δικά του λάθη... Η ρήση του Κ. Καραμανλή (του πρώτου) είναι σήμερα επίκαιρη παρά ποτέ: "Είμαστε ένα απέραντο φρενοκομείο".

Έχουν γραφτεί πολλά για την Ελλάδα του 2010, αυτό που μένει είναι ότι έχουμε φτάσει σε ένα τεχνικοοικονομικό πολιτικό τέλμα με πολλές εθνικές διαστάσεις και χαμηλή αυτοεκτίμηση του νεοέλληνα. Η πολιτική των πολιτικών αδυνατεί να δώσει αυτό που χρειάζεται σήμερα ο πολίτης, την ελπίδα, ο οποίος συνεχίζει να νομίζει ότι βιώνει ένα κακό όνειρο, έναν εφιάλτη στον ύπνο του, και αρνείται να αποδεχθεί τις πραγματικές διαστάσεις της πραγματικότητας.

...και ενώ γίνονται αλλεπάλληλα λάθη τακτικής, τον λογαριασμό καλείται να πληρώσει ο λαός.

Τα αναπάντητα ερωτήματα που οι πολιτικοί μας δεν απαντούν ή αποφεύγουν να τοποθετηθούν:

1. Για την αναίμακτη παράδοση (μάλλον συμφωνία) της εξουσίας από την χούντα των συνταγματαρχών, εάν εξαιρέσουμε τις συνταγματικές ελεγχόμενες ελευθερίες, ποιους δείκτες (οικονομικούς, ανάπτυξης κλπ) βελτίωσε;

2. Όσοι εξαργύρωσαν, τους όποιους αγώνες αντίστασης, στην περίοδο εκείνη της χούντας, μπορεί να αιτιολογήσουν την σημερινή τους οικονομική κατάσταση;

3. Τα κριτήρια με τα οποία οι επόμενοι κατέλαβαν "κληρονομικώ δικαίω "πολιτικές, πανεπιστημιακές ή άλλες θέσεις που φωτογραφίζουν οικογενειακή ή άλλη συγγενική σχέση;

4. Την κακή διαχείριση των οικονομικών των ταμείων και το αποτέλεσμα της σημερινής αδιέξοδης κατάστασης;

5. Για τους αντισυνταγματικούς νόμους που ψηφίστηκαν για την ατιμωρησία των πολιτικών;

6. Την ισοπέδωση των αξιών, με την οποία ο Έλληνας είχε κτίσει το μοναδικό προτέρημα σε όλον το κόσμο, το "φιλότιμο";

7. Τι περιμένουν όλοι αυτοί σήμερα, που μας έφεραν στα πρόθυρα της πτώχευσης, να μας αντιπροτείνουν τα ίδια αδιέξοδα, ως λύσεις, που 36 χρόνια δημοκρατίας δεν μπόρεσαν υλοποιήσουν;

8. Πολλά μπορούν να καταγραφούν ως αδιέξοδα και πολλά επίσης ερωτήματα να τεθούν στα "γαιτί", όπως για τη διαπλοκή, αντί διάκρισης εξουσιών, για τα νέα τζάκια που διαπλέκονται με την εξουσία... και για έναν λαό που έχει χάσει την ελπίδα του και το χαμόγελό του να ατενίσει με αξιοπρέπεια έναν καλύτερο αύριο.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά;

Γιατί αισθάνομαι προδομένος από μία παράταξη που τον λαό τον αντικατέστησε με το ΛΑ.Ο.Σ και συγκυβερνάει...

Νάσος

ΥΣ: Ένα δημοσίευμα στο "Έθνος" με τίτλο: "Πυρ ομαδόν κατά Δασκαλόπουλου", εάν διαβαστεί με στοχαστική ματιά θα επιβεβαιώσει όλα τα παραπάνω.

Διότι όταν ΔΕΝ υπάρχει η διακριτική εφαρμογή των νόμων (των υπαρχόντων έστω), τότε ποιος θα "μετριάσει" την φιλοδοξία (του ζευγά να γίνει και παπάς), στον οποιονδήποτε κρατικοδίαιτο επιχειρηματία, διαπλεκόμενο ή αλληλοεξαρτώμενο από το πολιτικό κατεστημένο να επιδιώξει να γίνει ένας νέο είδους Έλληνα "Μπερλουσκόνι"...

Κάνω λάθος;
Στοχασμος Πολιτικη