Εδώ και μια εβδομάδα, η Γαλλία συγκλονίζεται από τεράστιες διαδηλώσεις, γενικές απεργίες και συγκρούσεις σε όλες τις πόλεις, ενάντια στο νέο νομοσχέδιο της κυβέρνησης Σαρκοζί για τις συντάξεις (με αιχμή την αύξηση του ορίου ηλικίας για τη συνταξιοδότηση, από τα 60 στα 62 χρόνια). Πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι διαδήλωσαν και αυτή την Τρίτη (19/10), για δεύτερη φορά μέσα σε μια εβδομάδα, ενώ οι συγκρούσεις συνεχίζουν να μαίνονται σε όλη τη χώρα. Οι συλλήψεις, κυρίως νέων, φοιτητών και μαθητών, έχουν ήδη ξεπεράσει τις 1.400 και οι κρατούμενοι τους 1.000. Η αφίσα που μεταφράζουμε εδώ συνοψίζει πολύ καλά το κλίμα...
Ανακοίνωση ανυποταξίας προς τον πληθυσμό:
Στα διυλιστήρια, όπως και αλλού…
Στα μέρη όπου ζούμε, δουλεύουμε και σπουδάζουμε. Στο δρόμο, στο μετρό, στους αυτοκινητόδρομους, κ.α. ...
Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010
Ολικό μπλοκάρισμα της οικονομίας
Παντού στην Ευρώπη, οι ταξικές συγκρούσεις παίρνουν διαστάσεις ιστορικές. Όλος ο κόσμος το λέει, έφτασε: «σκάει». Στην Ελλάδα, τα κοινωνικά κινήματα έγιναν απεργίες διαρκείας και οι συνδικαλιστικές διαδηλώσεις γιγάντιες ταραχές. Και επί δύο χρόνια τα πράγματα δεν έχουν ηρεμήσει καθόλου, παρόλο που η τηλεόραση μιλάει λιγότερο γι’ αυτό. Στην Πορτογαλία και στην Ισπανία το ίδιο, όπου από τις 29 Σεπτεμβρίου («29S»), κι εκεί επίσης, η πλειοψηφία των εργαζομένων εξαπέλυσαν μια τεράστια γενική απεργία, με συμμετοχή 70% στα μεταλλεία και 100% στα ορυχεία… Επιτέλους και στα δικά μας: ανακαλύπτουμε ξανά το νόημα της λέξης «απεργία». Αυτής της απεργίας που «πλέον δεν τη βλέπαμε καν στη Γαλλία»…
Αλλά και στους άλλους τομείς, κι αν ακόμα η απεργία δεν είναι καθολική, γίνονται καταλήψεις εργοστασίων, γραφείων, χώρων εργασίας και, για τους νεότερους, σχολείων, λυκείων, πανεπιστημίων. Κι εδώ λοιπόν, όπου επί μια εβδομάδα οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ξεπεράστηκαν σε όλα τα επίπεδα και, επιτέλους, η ταξική πάλη έπαψε ν’ αρνείται τον εαυτό της. Και στη Μασσαλία, η Εθνική Ένωση Επιχειρήσεων (MEDEF) μιλά για το ενδεχόμενο επέμβασης του στρατού για να σπαστεί η απεργία των λιμενεργατών. Εδώ λοιπόν, όπου οι μαθητές των λυκείων μοιάζουν όλες και όλοι λυσσασμένοι. Αλλά τι τους έχει πιάσει τους νέους; Δεν τους ταΐσανε αρκετά ριάλιτι; Αρκετές ψεύτικες υποσχέσεις; Αρκετές ροπαλιές;
Ξανά, άγριες διαδηλώσεις και δράσεις, πέρα κι από την απεργία, παρά τις εκκλήσεις για τήρηση της τάξης και τις σπασμωδικές κινήσεις των ΜΜΕ που μοιάζουν να διστάζουν ανάμεσα στο «να μιλήσουν για ό,τι συμβαίνει για να προσπαθήσουν ν’ αποτρέψουν τον κόσμο απ’ το να βγει στο δρόμου» και το «να θάψουν την είδηση για να μην τον παροτρύνουν να βγει στο δρόμο»: σιγά-σιγά, η κοινωνική ειρήνη διαρρηγνύεται…
Και ξανά, αρχίζουμε και πάλι να σκεφτόμαστε ότι ίσως αυτή η κοινωνία δεν αξίζει να μεταρρυθμιστεί, ότι ο κόσμος μπορεί και πρέπει ν’ αλλάξει. Και ότι, για να ξεκινήσουμε απ’ την αρχή και να γυρίσουμε στα μούτρα των αστών και του κράτους τη μεταρρύθμισή τους και τα σχέδιά τους για την κοινωνία…
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ 36.000 ΛΥΣΕΙΣ:
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Επιθετική, Αυτοοργανωμένη, Απαλλοτριωτική!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου