Τα golden boys της Goldman Sachs

Στον αριθμό 133 της οδού Φλίτ στο Λονδίνο, άντρες με σκουρόχρωμα κοστούμια και γυναίκες με ακριβά ταγέρ και ακόμη πιο ακριβές γόβες, περνούν την γυάλινη περιστρεφόμενη πόρτα και χάνονται στο εσωτερικό του κτηρίου.
Είναι ένα πέτρινο κτήριο με δωρικούς κίονες και ένα ρολόι στην πρόσοψη.
Δεν υπάρχουν πινακίδες, δεν υπάρχουν διακριτικά. Είναι ένα από τα πολλά κτήρια (το κεντρικό) της Goldman Sachs στο Λονδίνο Στέκομαι απέναντι και παρατηρώ, αυτούς που μπαινοβγαίνουν στο κτήριο.
Καλοσιδερωμένοι γιάπηδες, με υπεροπτικό βλέμμα που κάλλιστα θα μπορούσες να μπερδέψεις με εκείνους τους ιεραπόστολους των νέων θρησκειών που κυκλοφορούν στο δρόμο με κοστούμι και ένα ταμπελάκι που λέει το όνομα και την θέση τους στην πεφωτισμένη κλίμακα της φιλεύσπλαχνης αλλά πάντα τιμωρητικής θρησκείας. Η ομοιότητα δεν είναι τυχαία. Είναι και οι ίδιοι, ιεραπόστολοι του χρήματος. Προφήτες των αγορών
Έχουν γραφτεί πάρα πολλά για αυτούς τους ταλιμπάν του εξτρεμιστικού καπιταλισμού. Για τους εκπροσώπους της αγοραίας σωτηρίας. Και το «αγοραίας» δεν προκύπτει από το αγορές αλλά από το αγορασμένος. Δουλεύουν ασταμάτητα, η συλλογική τους συνείδηση είναι απλωμένη πάνω στο αόρατο δίκτυο της εταιρείας, καθοδηγούν υπουργούς και οικονομίες, και όταν μετά από μερικά χρόνια φεύγουν από την Goldman Sachs προωθούνται σε κυβερνήσεις και κρατικούς μηχανισμούς.
Μια κανονική σκοτεινή σέχτα που φωτίζεται μόνο από τη λάμψη του χρήματος. ...

Μέχρι πριν από τριάντα χρόνια, τα κέρδη από τις επενδύσεις, επενδύονταν και πάλι για να δημιουργήσουν νέο κέρδος. Αυτή ήταν η βασική λειτουργία του καπιταλισμού. Ξαφνικά οι επένδυση του χρήματος έπαψε να είναι παραγωγική. Έγινε αεριτζίδικη. Τράπεζες όπως η Goldman, δημιούργησαν προϊόντα τα οποία προσέφεραν κέρδος, χωρίς καμιά παραγωγική επένδυση. Μπορούσες να αγοράσεις ένα τραπεζικό προϊόν , το οποίο μπορούσε να είναι απλώς ένα στοίχημα για το αν θα χρεοκοπήσει μια χώρα και να κερδίσεις απ αυτό. Η οικονομία έγινε από παραγωγική, ιπποδρομιακή. Και ονομάστηκε αγορά (βλέπετε οι όροι «ιππόδρομος» και «στοίχημα» ήταν πιασμένες από τον ΟΠΑΠ)
Τα καλοντυμένα κοράκια τραπεζών όπως η Goldman, άρχισαν να πουλούν αέρα, -ευνοϊκούς ανέμους τους παρουσίαζαν- που κάποια στιγμή θα γινόταν θύελλες. Το σύστημα λειτουργεί απλά. Οι «τραπεζίτες» της Goldman, είναι σύμβουλοι κυβερνήσεων και επιχειρήσεων. Αυτοί που αποφασίζουν να αγοραστούν τα προϊόντα και οι συμβουλές τους, είναι πρώην στελέχη της Goldman Sachs και νυν υπουργοί. Όταν ολοκληρωθεί η «παροχή υπηρεσιών», ένας οίκος αξιολόγησης αφού πληρωθεί πάλι από τις κυβερνήσεις, συμπεραίνει πως όλα είναι καλά. Η μικρή λεπτομέρεια είναι πως οι μέτοχοι αυτού του νταβατζή της αγοράς που λέγεται αξιολογητής, είναι και μέτοχοι της Goldman Sachs. Οπότε αν πληρώσεις όλα θα πάνε καλά. Ταυτόχρονα όμως η Τράπεζα, έχοντας όλες τις πληροφορίες για ένα κράτος, την κυβέρνηση και την οικονομία της, μπορεί να δημιουργήσει ένα προϊόν (ένα στοίχημα δηλαδή) το οποίο θα διαθέσει στην αγορά. Θα κερδίσει και απ αυτό, και αν θέλει μπορεί να χειραγωγήσει την οικονομία της χώρας. Ακούγεται τρομακτικό, αλλά είναι ακόμη χειρότερο
Το 2001, η κυρία Αντιγόνη Λουδιάδη, ένα στέλεχος της Goldman στο Λονδίνο, πρότεινε στα αφεντικά της, να πλησιάσουν την ελληνική κυβέρνηση και να της προτείνουν να αποκρύψουν το ελληνικό χρέος για να καταφέρει να μπει στην ΟΝΕ. Η κυβέρνηση Σημίτη δέχτηκε. Tμήμα των δαπανών Άμυνας, μετατράπηκαν σε ένα swap και μέσω της Εθνικής Τράπεζας, πουλήθηκαν και αγοράστηκαν. Με έναν πολύπλοκο τρόπο το χρέος εμφανίστηκε μικρότερο.Μπήκαμε στην ΟΝΕ με όλες τις ψεύτικες προυποθέσεις και τους ούριους ανέμους της Goldman Sachs και σήμερα θερίζουμε θύελλες. Η Goldman πήρε 330 εκατομμύρια αμοιβή. Κανένας δεν γνωρίζει όμως τι υποθήκες μπήκαν για τα swaps. Τι ξεπουλήσαμε δηλαδή προκειμένου να «εξυπηρετηθούμε». Η Goldman από την άλλη,όταν ξεκίνησε η κρίση, δημιούργησε στο Λονδίνο τον πρώτο λογαριασμό όπου κάποιος μπορούσε να ποντάρει υπέρ της χρεωκοπίας της Ελλάδας. Τρελά κέρδη. Και το μήνυμα σαφές: «ο πρώην πελάτης καταρρέει, εμείς ξέρουμε καλύτερα»
Τον Νοέμβριο του 2009, η Goldman , έστειλε ένα από τα πιο ισχυρά στελέχη της ,να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό και να προτείνει την αγορά ενός νέου προιόντος για να βοηθηθούμε στην κρίση. Ο Παπανδρέου αρνήθηκε και μετά από μέρες το βασικότερο στέλεχος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας με συνέντευξή του παρουσίασε την οικονομία της Ελλάδας υπό κατάρρευση. Το στέλεχος αυτό της Ευρωπαϊκής Τράπεζας ήταν βέβαια πρώην στέλεχος της Goldman Sachs, απ αυτά που προωθούνται στις κυβερνήσεις και τους μηχανισμούς εξουσίας. Οι οίκοι αξιολόγησης, με πρώτο την Moodys, του οποίοι οι μέτοχοι είναι και μέτοχοι της Goldman, άρχισαν στη συνέχεια,την υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας.
Τα υπόλοιπα μάλλον είναι γνωστά. Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι πως ο χρηματιστής της Goldman, Πέτρος Χριστοδούλου, στέλεχος της Εθνικής την εποχή που έγινε η απόκρυψη χρέους με τα swaps, είναι σήμερα διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους.
Η Goldman Sachs βεβαίως είναι μία από τις τράπεζες που διαμορφώνουν την αγοραία αντίληψη για τις αγορές. Και ο κύριος Χριστοδούλου δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο μοναδικός , που σχετιζόμενος με αυτές τις ομάδες βρέθηκε σε καίρια θέση στην Ελλάδα.
ΥΓ: Ενδεικτικά και μόνο, ο Χένρυ Πόλσον, υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ όταν ξεκίνησε η κρίση, -ο οποίος «έσωσε» τις τράπεζες εκτός από τον βασικό αντίπαλο της Goldman Sachs,- ήταν πρόεδρος της Goldman. Επίσης στελέχη της ήταν ο Ρομάνο Πρόντι πρωθυπουργός της Ιταλίας και επικεφαλής της Κομισιόν, ο Ότμαρ Ίσινγκ νούμερο 2 στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα,ο διοικητής της Τράπεζας του Καναδά και άλλοι πολλοί που χαράσσουν πολιτική, εμφανίζοντάς την ως ανάπτυξη,αναγκαία πολιτική, νόμο των αγορών και άλλα εύηχα. Τους αντίστοιχους έλληνες δεν είναι δύσκολο να τους βρείτε. Αρκεί να παρακολουθήσετε στην τηλεόραση αναλύσεις για την κρίση.

koutipandoras