Φυντανίδης: MEGA-γλείψιμο VS Blogger-φτύσιμο

«Αιχμηρό ποίημα» (ο Θεός να το κάνει): Πού πας ορέ blogger της «ψευδώνυμης αναξιοπιστίας», χωρίς γραβάτα και κοστούμι; Να μπεις στα διαδικτυακά «σαλόνια» της «επώνυμης αξιοπιστίας»; Πήγες να κρίνεις τους πάπες της «δημοσιογραφίας»;… Να, που έφαγες πόρτα: Πόρτα λογοκρισίας.


Τι σημαίνει αυτό; Στέρηση αντίλογου! Διαβάστε την άποψη της κ. Βόζαμπεργκ, στο σχόλιό της: κλικ εδώ. (Η οποία, βέβαια, για άλλους τα λέει (δηλ. για τους blogger), όμως, όπως καταλαβαίνετε, άλλοι θα τα λουστούν…)

 (κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)

Ακολουθεί ο λογοκριμένος αντίλογος – κριτική, που συγγράψαμε ως σχόλιο, στη δημοσιογραφική ιστοσελίδα που φιλοξενεί το κείμενο του κ. Φυντανίδη με τίτλο: «Το “δικαίωμα” της ανωνυμίας» (Για να τη διαβάσετε τώρα, κάντε κλικ εδώ). Γιατί λογοκρίθηκε το σχόλιο;


Κύριε Φυντανίδη,

Ήθελα να γράψω κάτι έξυπνο ως απάντηση σε αυτό το άρθρο, αλλά το μετάνιωσα, όταν διάβασα την κατάληξή του.

Κρυμμένος πίσω από την επωνυμίας, χαραμίσατε τον πολύτιμο χρόνο σας για να ειρωνευτείτε (με λεπτότητα ομολογουμένως) και να συκοφαντήσετε τους «ανώνυμους» bloggers. Μόνο και μόνο για να καταλήξετε στο γλείψιμο του MEGA και του απαράδεκτου δελτίου του. Έχοντας ως ταπεινό κίνητρό, ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΗΣ ΤΗΛΕΘΕΑΣΗΣ των «επώνυμων» φίλων σας…

Φαντάζομαι, η υποτιμητική άποψή σας για την ανωνυμία ή την ψευδωνυμία στην ελεύθερη έκφραση (την οποία αναγνωρίζει και προστατεύει ο νόμος), να μην περιλαμβάνει και τους χιλιάδες καλλιτέχνες: λογοτέχνες, ζωγράφους, σκιτσογράφους, αγιογράφους κτλ. που επέλεξαν να εκφραστούν ανωνύμως ή ψευδωνύμως στο παρελθόν και τώρα. Την ποιότητα του λόγου τους ή του έργου τους δεν νομίζω ότι  την επηρέασε η ανωνυμία. (Και για να το ελαφρύνουμε…) Ελπίζω να είστε από αυτούς που διαβάζουν «Αρκά», χωρίς να ενδιαφέρονται αν ο δημιουργός του είναι: άντρας, γυναίκα, ψηλός, κοντός, άσπρος, μαύρος, γύφτος ή τσιγγάνος (από το Ζεφείρι ή από το Κολονάκι) κτλ.

Μιας που αναφερθήκατε «στην εκδίκηση της γυφτιάς»: των ανώνυμων bloggers. Θα ήθελα να σημειώσω ότι όλοι οι bloggers δεν είμαστε το ίδιο. Παράδειγμα, για ορισμένους εκ των συναδέλφων σας, που έχουν μεταφέρει τις κακές συνήθειες του επαγγέλματός σας στο blogging (νομίζοντας ότι είναι bloggers), ισχύει: «Γύφτος παπάς δεν γίνεται, κι αν γίνει δεν βλογάει». Επίσης, για τους καβγάδες του σιναφιού σας, οι οποίοι δεν αγγίζουν στο ελάχιστο την πλειονότητα των blogs: «Οι Γύφτοι τα μαλώματα για πανηγύρια τα ‘χουν». Και για να αποκαταστήσω –ομολογουμένως χωρίς να το έχει ανάγκη– την τιμή και την μαχητικότητα της ελληνικής μπογκόσφαιρας, που δεν συγκρίνεται με την κατάντια της ελληνώνυμης  «δημοσιογραφίας» (ειδικά του «μεγάλου» καναλιού), θα χρησιμοποιήσω άλλη μια παροιμιώδη έκφραση : «Εκεί που κρεμούσαν οι κλέφτες τ’ άρματα, κρεμούν οι Γύφτοι τα νταούλια».

Τέλος Σχολίου.-
----------------
Υ.Γ.
Ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη από τις φυλές, που σίγουρα θα αισθάνονται θιγμένες, που τις παρομοίασα με «δημοσιογράφους».

Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο του κ. Φυντανίδη (από το aixmi.gr):

 (κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)

Ακολουθεί ένα χαρακτηριστικό σχόλιο, από αυτά που δεν λογοκρίνουν οι κύριοι του aixmi.gr, της κ. Βόζεμπεργκ (περί λογοκρισία και χούντας ο λόγος...):

 (κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)

massmedia