Αποκρατικοποιήσεις με αντισταθμιστικά οφέλη.

Το Συμπέρασμα που καταλήγουν οι μνημονιακοί τον τελευταίο καιρό είναι φαιδρό. Ζητούν αποκρατικοποιήσεις και εννοούν εκποιήσεις.  Κινούνται στην γραμμή: «Το κράτος χρεοκόπησε  και ταλαιπωρεί τον καημένο τον ιδιωτικό τον τομέα  και τις τράπεζες με τα τοξικά ομόλογα του. Για αυτό κόψτε από τις χρεοκοπημένες δαπάνες του κράτους και κόψτε το χρεοκοπημένο κολοκράτος σας σε τεμάχια και πουλήστε τα όσο όσο. Δώστε τα στο ιδιωτικό τομέα. Καλυτέρα βεβαία θα ήταν σε ρευστό  ή σε εγγυήσεις του Δημοσίου, αλλά φευ…».

Πρόκειται απλά για κοντόφθαλμη φαιδρότητα ή για πλιάτσικο διάθεση; Ότι και να είναι  το γεγονός είναι ότι η αγελάδα που τρέφει επί 2 αιώνες τον ελληνικό καπιταλισμό ψυχορραγεί ή πέθανε, και κάποιοι επί δεκαετίες κρατικοδίαιτοι, αφήνιασαν τους γύρισαν τα μάτια και θέλουν να την κόψουν σε κομμάτια και να την διαμελίσουν.

Και τι θα γίνει αύριο όταν όλα θα έχουν τελειώσει; Που θα βρούμε πατρίδα; Ποιος θα τρέφει την ελληνική επαρχία; Ποιος θα κάνει επενδύσεις και που; Πως θα υπάρξει εδώ καπιταλισμός χωρίς κράτος; Τι ακριβώς στοχάζεστε;

Σε ένα σοβαρό κράτος με λίγο νιονιό και ψυχραιμία, τα πράγματα θα ήταν απλά. Θα τραβούσαμε μια κόκκινη γραμμή. Δεν θα βάζαμε απλώς την ταμπέλα πωλείται. Δεν θα μοιράζαμε απλώς τεμάχια μα θα ζητούσαμε και αντισταθμιστικά οφέλη.

Όποιος θέλει την ΔΕΗ ας πούμε, για να την πάρει θα πρέπει να υποσχεθεί Χ άμεσες επενδύσεις. Δεν θελουμε απλώς ρευστό που θα πάει στους ξένους βάσει της τροπολογίας Σαχινίδη.

Όποιος θέλει τον ΟΤΕ το ίδιο, και οποίος θέλει γη λιμάνια μαρίνες να υποσχεθεί Χ άμεσες τουριστικές επενδύσεις εκεί που αγοράζει.

Όποιος θέλει δημόσια περιουσία γενικά να υποσχεθεί ανάλογες άμεσες επενδύσεις στο τομέα του.

Κάτι σαν αντισταθμιστικά οφέλη. Με συμβόλαια και κοντράτα. Και με ένα σμπάρο θα πετύχουμε δύο τρυγώνια. Αποκρατικοποιήσεις και  δημιουργία ΑΕΠ-ανάπτυξης.

Δεν του λέμε τ κανενός να μας χαρίσει τα ωραία του λεφτά, αλλά να στήσει μια νέα μεγάλη επιχείρηση, να κάνει μια νέα επένδυση να βγάζει το παντεσπάνι του, και έμμεσα να ενισχυθούμε όλοι.

και αν αυτός είναι Έλληνας καπιταλιστής ακόμη καλύτερα.

Γιάννης Παπαϊωάννου