Ο "ΣΩΤΗΡΑΣ" ΣΑΜΑΡΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ Η ΑΛΗΤΕΙΑ ΜΕ ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΕΡΙΒΟΛΗ

Σαμαράς: Συμφώνησε διαφωνώντας
 Μας πάνε σε αδιαφανές ξεπούλημα με τους χειρότερους όρους και τιμές

Η Νέα Δημοκρατία συμφωνεί με τις ιδιωτικοποιήσεις, άρα δίνει και τη ζητούμενη συναίνεση. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος για τον οποίο ζητείται η συναίνεση. Για να γίνουν τεράστιες πωλήσεις ελληνικής περιουσίας και να εισπραχθούν 50 δις ευρώ. Αυτά τα δύο, συναίνεση και πωλήσεις 50 δις ευρώ, είναι τα βασικά αιτήματα των δανειστών, ώστε να εξοφληθούν τα ομόλογα και να γίνει αυτό με συναίνεση και διευρυμένη πλειοψηφία τουλάχιστον 180 βουλευτών, για να μην υπάρχει Συνταγματικό κώλυμα για την πώληση της χώρας…
Το βασικό αίτημα των δανειστών είναι οι ιδιωτικοποιήσεις, γιατί αλλιώς δύσκολα θα καλυφθούν σοβαρά ποσά για την εξόφληση των ομολογιούχων και των παλαιών δανείων της χώρας. Αυτό είναι ευρύτατα γνωστό. Ήδη από τις 11 Φεβρουαρίου, το πρώην στέλεχος της τρόϊκας, ο εκπρόσωπος της Ε.Ε. Σερβάς Ντερούς, προανήγγειλε ιδιωτικοποιήσεις ύψους 50 δις ευρώ μέχρι το έτος 2015 και ανέτρεψε τον (επικοινωνιακό) σχεδιασμό της κυβέρνησης, προκαλώντας σοκ στους Έλληνες πολίτες.
Στις 11 Φεβρουαρίου ο Ντερούς και η τρόϊκα, ανακοίνωσαν την εκταμίευση της τέταρτης δόσης του δανείου, προαναγγέλοντας τους «όρους» για την επόμενη 5η δόση που αναμένεται τώρα. Οι δανειστές ζητούσαν πωλήσεις γιατί η κυβέρνηση είχε αποτύχει, το έλλειμμα είχε ξεφύγει αλλά και γιατί οποιαδήποτε κυβέρνηση τελικά, θα αποτύγχανε στο στόχο με αυτό το πρόγραμμα διόγκωσης της ύφεσης.
Ο μοναδικός τρόπος να βρεθούν κεφάλαια για να μειωθεί το χρέος, ήταν να πουληθούν περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου, πράγμα που ήταν κοινό μυστικό από το 2009 και πριν ακόμα μπει η χώρα στο πρόγραμμα του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Οι αγορές και οι άνθρωποί τους το γνώριζαν ασφαλώς, ενώ όλοι, ήξεραν τις επιπτώσεις των υφεσιακών μέτρων.
Πολλοί αφελείς μάλιστα, επιχειρηματίες και στελέχη σε επιχειρήσεις φοβήθηκαν ότι λόγω της ανάγκης της χώρας, ίσως βρεθεί πράγματι μία κυβέρνηση που να βάλει φόρους και έσπευσαν να βγάλουν εκτός Ελλάδος τα χρήματά τους. Βοήθησαν και οι δηλώσεις Παπακωνσταντίνου ο οποίος «γαύγισε» προειδοποιώντας τότε με «πόθεν έσχες», αλλά δεν δάγκωσε… Τα χρήματα βγήκαν έξω μαζικά τότε και άντε βρες τα μετά, για να βάλεις φόρους…
Έτσι στις 11 Φεβρουαρίου 2011, η εκτεθειμένη κυβέρνηση έσπευδε ασθμαίνουσα να παρουσιάσει το πρόγραμμα των 50 δις ευρώ, ως δικό της ως προς τον στόχο, αλλά όχι έτσι ακριβώς. Όχι ως υπαγόρευση μέτρων δηλαδή, γιατί θα πήγαινε περίπατο η προσπάθεια Συνταγματικής νομιμοποίησης των μαζικών πωλήσεων.
Non Paper που είχαν ετοιμαστεί για να δοθούν στους δημοσιογράφους ανακλήθηκαν και άλλαξαν μπήκε νεφελωδώς ο στόχος των 50 δις ευρώ αλλά αυτό που η κυβέρνηση επιχειρούσε να «επικοινωνήσει» ως το πρόγραμμα αξιοποίησης της ελληνικής περιουσίας, αποδείχθηκε ότι ήταν ένα μαζικό ξεπούλημα, στο κατώτερο σημείο του οικονομικού κύκλου. Αλλά φυσικά, κανείς δεν την πίστευε.
Έτσι στις 15 Φεβρουαρίου με τον σάλο να συνεχίζεται, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε ότι θα φέρει «νόμο με τον οποίο θα απαγορεύεται η πώληση δημόσιας ελληνικής γης».
Αλλά την ίδια στιγμή ανέτρεπε τα λεγόμενά του με την επόμενη δήλωσή του, λέγοντας ότι «θα προχωρήσει σε αναθεώρηση του Συντάγματος, ώστε να δίνεται η δυνατότητα μόνο στη Βουλή να αποφασίζει για θέματα που άπτονται της δημόσιας περιουσίας». Με άλλα λόγια οι πωλήσεις θα μπορούσαν να γίνουν αλλά με ψήφο των βουλευτών... Από πότε υπάρχει το θέμα της συναίνεσης λοιπόν; Γιατί υπήρχε η αναγκαιότητα ενός νόμου και γιατί αυτό διατυπωνόταν έτσι;
Μετά βγήκαν οι ξένοι που είπαν ότι έχουμε περιουσία και ζητούσαν πωλήσεις και στη συνέχεια κλήθηκε στο Λουξεμβούργο ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωσταντίνου. Ακολούθησαν τα ήξεις- αφίξεις Λοβέρδου για τους 180 και τη συναίνεση και πάραυτα ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ έσπευσε να τη δώσει, «στηρίζοντας» τον Λοβέρδο.
Και φθάσαμε στην πανηγυριώτικη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, όπου η Νέα Δημοκρατία, συμφώνησε στο βασικότερο θέμα των αποκρατικοποιήσεων και απλώς διαφώνησε στα «ψιλά» για τους φόρους. Άρα οι πωλήσεις θα γίνουν και η Νέα Δημοκρατία έχει συμφωνήσει, αλλά διαφωνεί «για τα μάτια του κόσμου».
Τι λέει η Νέα Δημοκρατία; Ότι είναι πιο ορθόδοξη οικονομικά και πιο φιλελεύθερη; Όχι φόρους, περισσότερο ρευστό, ναι στις ιδιωτικοποιήσεις. Μία κλασική φιλελεύθερη συνταγή Φρίντμαν και σχολής του Σικάγου.
Εξαρτά δηλαδή, την αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου (που ασφαλώς και θα γίνει αν το πρόγραμμα επεκταθεί από το 2013 στο 2015 με αυξημένες ιδιωτικοποιήσεις από 15 δις στα 50 δις ευρώ), από τους φόρους; Αυτή είναι η αναδιαπραγμάτευση και ουχί η αναδιάρθρωση; Ποια η θέση της παράταξης τελικά; Ναι ή όχι στην μείωση του χρέους, με αναδιάρθρωση;
Αλλά στις πωλήσεις που είναι τελικά και ο λόγος που ζητείται συναίνεση, λέει «ναι». Με ποιο τρόπο; Ιδού: Ο εξ απορρήτων του προέδρου της Ν.Δ., Χρύσανθος Λαζαρίδης, παραδέχθηκε ότι «στα περισσότερα που έχουμε πει, για να είμαστε δίκαιοι, η κυβέρνηση έχει φανεί ότι είτε τα αποδέχεται είτε τα συζητάει σοβαρά». «Το αγκάθι είναι οι φορολογικοί συντελεστές», τόνισε στον «Φλας». «Αν ο πρωθυπουργός πει: "θα δούμε εάν μπορούμε να πετύχουμε συμφωνία μεταξύ μας για να πάμε μαζί για επαναδιαπραγμάτευση" ε, αυτό είναι πια επαναδιαπραγμάτευση και εμείς το θέλουμε αυτό».
Στην κυβέρνηση είδαν χθες θετικά τις δηλώσεις αυτές του κ. Λαζαρίδη και έλεγαν ότι ο εξ απορρήτων σύμβουλος του κ. Σαμαρά προϊδεάζει για μια διαφορετική στάση της Ν.Δ. Στο μεταξύ σε ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας σήμερα, αναφέρεται ότι: «Στο πλαίσιο αυτό στη Ν.Δ. δεν λένε «όχι» σε μια νέα συνάντηση Παπανδρέου - Σαμαρά. “Αν τον καλέσει ο πρωθυπουργός, φυσικά και θα πάει”, είπε στην εφημερίδα στενός συνεργάτης του Αντ. Σαμαρά.
Ήδη χθες είδαν το φως της δημοσιότητας πληροφορίες, που δεν διαψεύσθηκαν, ότι ο κ. Παπανδρέου θα ξανακαλέσει άμεσα σε συνάντηση τον κ. Σαμαρά για να εξειδικεύσουν τα κοινά σημεία της πολιτικής τους. “Ο πρωθυπουργός εμμένει στη συναίνεση και θα εξαντλήσει κάθε πρόσφορο τρόπο• είναι ανοιχτός σε ό, τι χρειαστεί” έλεγαν συνεργάτες του». Και το ερώτημα παραμένει: Ας υποθέσουμε ότι πρέπει να γίνει αξιοποίηση της ελληνικής περιουσίας. Πρέπει να γίνει καθ’ υπαγόρευση στο κατώτερο σημείο του οικονομικού κύκλου και με αυτούς τους αδιαφανείς όρους; Με ξένη εταιρία και «σπεσιαλίστες» διοικητές, να πωλούν ότι θέλουν και όσο θέλουν;