ΤΟ ΛΗΜΕΡΙ: Επιστολή του Παναγιώτη Κρητικού στον Γιώργο Παπανδρέου

Την άσκηση μιας εντελώς διαφορετικής πολιτικής από εκείνης που υποσχέθηκε αρχικά και που είναι...

ταυτόχρονα αρνητική για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του έθνους και επώδυνη για το βιοτικό επίπεδο του λαού, επισήμανε στον πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου με ανοιχτή επιστολή του, ο πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής και ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, κ. Παναγιώτης Κρητικός.
Ο κ. Κρητικός κάνει λόγο, μεταξύ άλλων, για κρίση στην παραταξιακή συνείδηση, αλλά και για το γεγονός ότι «δε διαφεύγει της προσοχής του λαού ότι στο εποικοδόμημα του ΠΑΣΟΚ και κατ’ επέκταση σε κυβερνητικούς θυλάκους έχει αναπτυχτεί ένας ιδιότυπος ελιτισμός και, ως εκ τούτου, δε βιώνει τις ανησυχίες του λαού, δεν συμμερίζεται τις ανάγκες του και δεν συνειδητοποιεί τους προβληματισμούς του».

Ολόκληρη η επιστολή

18 Οκτωβρίου 2011
ΑΝΟΙΚΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Κύριε Πρόεδρε,

Ηγείστε από το 2004 της Δημοκρατικής Παράταξης. Το ΠΑΣΟΚ σας ανέδειξε, με ευρύτατες δημοκρατικές διαδικασίες αρχηγό του και ο Ελληνικός Λαός με την ελεύθερη βούλησή του, στις 4.10.2009 Πρωθυπουργό του.

Η εκφρασθείσα, τότε, εμπιστοσύνη του λαού είχε την έννοια της πληρεξουσιότητας και της εντολής να κυβερνήσετε τη χώρα σύμφωνα με το πρόγραμμα το οποίο εξαγγείλατε προεκλογικά και το οποίο επαναλάβατε και με τις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης ενώπιον της Βουλής την 16.10.2009, της οποίας εξασφαλίσατε την εμπιστοσύνη.

Έκτοτε, αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων ότι, με δική σας πρωτοβουλία ή τη συμμετοχή σας σε πρωτοβουλίες άλλων, ασκείται μια άλλη πολιτική, εντελώς διαφορετική από εκείνη την οποία υποσχεθήκατε, αρνητική για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του έθνους και επώδυνη για το βιοτικό επίπεδο του λαού.

Ήρκεσαν μόνο δύο χρόνια διακυβέρνησης για να υπερβούν ευρύτερα στρώματα του λαού τα όρια της φτώχιας και της εξαθλίωσης, με ελοχεύοντα τον κίνδυνο της κοινωνικής έκρηξης, μιας έκρηξης ανεξέλεγκτης και ιδεολογικά τυφλής.

Πέραν τούτου, η ασκούμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική είναι έξω, πέρα και μακράν από την ιδεολογία του Κινήματος, τις παραδόσεις του και τη φιλοσοφία του, μια πολιτική η οποία έχει προκαλέσει κρίση στηνπαραταξιακή συνείδηση.

Μια συνείδηση που έχει διαμορφωθεί μέσα από κοινωνικούς, πολιτικούς, ιδεολογικούς και εθνικούς αγώνες της παράταξης έναν ολόκληρο αιώνα. Από το 1910 μέχρι σήμερα.

Δεν διαφεύγει της προσοχής του λαού ότι στο εποικοδόμημα του ΠΑΣΟΚ, και κατ’ επέκταση σε κυβερνητικούς θυλάκους έχει εδραιωθεί μια ελίτ, έχει αναπτυχθεί ένας ιδιότυπος ελιτισμός ο οποίος ως προϊόν διαπροσωπικών επιλογών, λειτουργεί με πολιτική ιδιοτέλεια, δηλαδή δι’ ίδιον συμφέρον και είναι μακριά από τη ψυχή του λαού. Ως εκ τούτου, δεν βιώνει τις ανησυχίες του, δεν συμμερίζεται τις ανάγκες του και δεν συνειδητοποιεί τους προβληματισμούς του.

Όμως διαφεύγει, φαίνεται, της προσοχής ορισμένων ότι παράταξη σημαίνει Λαός. Δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση μηχανισμός. Και το ιδεολογικό και κοινωνικό περιεχόμενο της Παράταξης – Λαός δεν εκφράζεται, δυστυχώς, από τον μηχανισμό και την ηγετική του ομάδα. Πολύ περισσότερο από τον ελιτισμό.

Με δεδομένη αυτήν την κοινωνική και ιδεολογική διάσταση, ο λαός του ΠΑΣΟΚ αισθάνεται εγκλωβισμένος. Και όταν έχει την αίσθηση ότι ο μηχανισμός αυτός τελεί υπό την καθοδήγηση και τον έλεγχο εξωθεσμικών (τρόικας και όχι μόνο) δυνάμεων, αισθάνεται λαός κηδεμονευόμενος. Αυτή η εξέλιξη δεν ήταν ούτε στη μοίρα του ούτε στη θέλησή του. Όταν έδινε την εντολή του, δεν υποψιαζόταν μία τέτοια παγίδευση.

Ισχυρίζεται η Κυβέρνηση ότι τα σκληρά και επώδυνα μέτρα αποβλέπουν στη διάσωση της πατρίδας. Όμως, η διάσωση της πατρίδας περνάει μέσα από τη διάσωση του λαού της, η οποία διάσωση έχει ως προϋπόθεση τουλάχιστον την ικανοποίηση στοιχειωδών βιοτικών αναγκών και την εξασφάλιση προοπτικής για τη νεολαία η οποία αποτελεί το μέλλον της πατρίδας.

Πατρίδα δεν είναι απλά μια γεωγραφική έννοια. Πατρίδα σημαίνει λαός. Πατρίδα χωρίς λαό είναι αφηρημένη έννοια. Πατρίδα χωρίς ελεύθερο λαό είναι ατελής ή μάλλον υποτελής έννοια. Και, τέλος, πατρίδα χωρίς ευημερούντα εν ομοψυχία και συνοχή λαό είναι θλιβερή έννοια.

Κύριε Πρόεδρε,

Έχουν παρέλθει 37 ολόκληρα χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Όμως, το κορυφαίο τρίπτυχο της Διακήρυξης της 3^ης Σεπτέμβρη, Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Εθνική Απελευθέρωση, έχει και σήμερα απόλυτη επικαιρότητα.

Κανείς δεν είναι οπαδός της στατικότητας γιατί όλοι δεχόμαστε ότι την ιστορία στην ομαλή της πορεία την κινεί ο νόμος της εξέλιξης. Είναι ο δρόμος προς την πρόοδο.

Ως οπαδοί της αρχής της εξελικτικής πορείας, κατανοούμε την ανάγκη προσαρμογής του Κινήματος στα εκάστοτε διεθνή δεδομένα, όμως, προς εξυπηρέτηση και μόνο των συμφερόντων του λαού και του έθνους. Και, φυσικά, χωρίςτην έκπτωση βασικών πολιτικών και ιδεολογικών αξιών οι οποίες παραμένουν σταθερές.

Συμβαίνει όμως, σήμερα, να μην έχουμε μόνο την αναγκαία προσαρμογή του Κινήματος στα σημερινά δεδομένα, πράγμα το οποίο θα ήταν κατανοητό. Έχουμε, δυστυχώς, πλήρη μετάλλαξη της φυσιογνωμίας του, αλλοίωση των χαρακτηριστικών του, ανατροπή του κοινωνικού τουρόλου και εκτροπή από τον πατριωτικό τουπροορισμό. Και βιώνουμε την τραγική και σχιζοειδή αντίφαση ότι αυτή η μετάλλαξη συντελείται με κυβερνητικές πράξεις οι οποίες συγκρούονται με τη ρητορική της. Έτσι, βαυκαλίζεται ο λαός με φωνή Ιακώβ και δυναστεύεται με χείρες Ησαύ.

Κύριε Πρόεδρε,

Το ΠΑΣΟΚ το οποίο ο Ανδρέας Παπανδρέου με τη συμμετοχή πολλών εξ ημών ίδρυσε την 3^η Σεπτέμβρη 1974 συμπλήρωσε 37 χρόνια ζωής. Τριάντα εφτά χρόνια δράσης, δημιουργίας και προσφοράς στον τόπο. Συνδέεται η ιστορική του πορεία με σημαντικά επιτεύγματα για τη χώρα, τα οποία αντιστοιχούν στην ηγεσία του ιδρυτή και ηγέτη του Α. Παπανδρέου, καθώς και την ηγεσία του Κώστα Σημίτη σε ό,τι αφορά το σκέλος της ευρωπαϊκής προοπτικής.

Αυτή η μεγάλη Παράταξη, παρά τα όποια λάθη της, που είναι φυσικό να υπάρχουν, μπορεί και πρέπει να παίξει, με όρους πατριωτικούς και κοινωνικούς, πρωταγωνιστικό ρόλο και στη νέα εποχή.

Εξάλλου, οι μεγάλοι στρατηγικοί στόχοι του έθνους, πρέπει να είναι στις φιλοδοξίες της Παράταξης και επίσης πρέπει να αποτελέσουν στόχους δικής της ευθύνης.

Κύριε Πρόεδρε,

Επικεντρώνοντας κανείς την παρατήρησή του στην παρούσα συγκυρία μπορεί να διακρίνει για πρώτη φορά συνθήκες εξαιρετικά αρνητικές. Οι συνθήκες αυτές μπορεί όχι μόνο να ανατραπούν, αλλά και να μετατραπούν σε θετικές με μια μεγάλη και θαρραλέα υπέρβαση, η οποία πρέπει να γίνει μόνο με πρωτοβουλία κορυφής.

Έχει διαπιστωθεί ότι στην ιστορία οι μεγάλοι ηγέτες δημιούργησαν τα μεγάλα γεγονότα και όχι τα γεγονότα τους μεγάλους ηγέτες. Στο όνομα αυτού του ιστορικού αξιώματος επιβάλλεται η μεγάλη υπέρβαση. Μια υπέρβαση μέσα από την οποία με όρους Ενότητας, Συσπείρωσης και Συλλογικότητας, θα προκύψει η τρίτη μεγάλη εποχή του ΠΑΣΟΚ.

Η Δημοκρατική Παράταξη είναι μεγάλη. Την έκαναν μεγάλη ο Ελ. Βενιζέλος, ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Και την εμπλούτισαν και οι τρεις μαζί με τον Νικόλαο Πλαστήρα και τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου με βαθύτατο κοινωνικό περιεχόμενο. Ένα περιεχόμενο το οποίο σήμερα έχει αναιρεθεί από το Μνημόνιο και όλα τα επακολουθήσαντα επώδυνα μεταμνημονιακά μέτρα.

Η Παράταξή μας, κύριε Πρόεδρε, αγκαλιάζει, κλείνει στους κόλπους της τις ευρύτερες και δημιουργικότερες δυνάμεις του λαού και για να μπορεί να τις εκφράσει επάξια, αλλά και να αισθάνονται περήφανες γι’ αυτή πρέπει η πολιτική της ηγεσία να αποκαταστήσει τις σχέσεις της μέσα από μία πραγματική φιλολαϊκή πολιτική. Έτσι, η Παράταξη θα παραμείνει ενωμένη πολιτικά και στην ιδεολογική και κοινωνική της διάσταση, ανόθευτη!

Κύριε Πρόεδρε,

Ευτυχήσατε να ηγείστε αυτής τα Παράταξης. Το πόσο επιτύχατε ή όχι ανήκει στην κρίση της ιστορίας. Όλα τα στελέχή της και εκείνα που σας στήριξαν διακριτά και εκείνα που διαφώνησαν, σας ευχαριστούν. Η Παράταξη σας συμπαραστάθηκε και σας διευκόλυνε στους προσωπικούς σας στόχους, τους οποίους στήριξε με ενότητα.

Σήμερα, στο όνομα της Αναγέννησης του ΠΑΣΟΚ, είναι η ιστορική ώρα της μεγάλης πρωτοβουλίας, για τις εξελίξεις εκείνες που θα ανακόψουν αφενός μεν την φθίνουσα πορεία του ΠΑΣΟΚ, αλλά και θα διασφαλίσουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο του και στη νέα εποχή.

Κύριε Πρόεδρε,

Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, η οργανωμένη βάση του ΠΑΣΟΚ, ιστορικά και ιδεολογικά έχει αυτοκαθοριστεί με τις καταστατικές διακηρύξεις του. Αυτές οι διακηρύξεις δεν ετεροκαθορίζονται ούτε παραμορφώνονται. Συνεπώς, αυτό το λαογέννητο Κίνημα δεν θα ανεχθεί καμία «αλλαγή φρουράς» με εκπροσώπους του μεταλλαγμένου μηχανισμού και του μεταμοσχευμένου και ασύμβατου ελιτισμού. Μια τέτοια λύση θα διαιώνιζε την κακοδαιμονία, με αποτέλεσμα τον περαιτέρω εκφυλισμό του.

Απαιτείται, συνεπώς, η ιδεολογική και οργανωτική του ανασυγκρότηση στη βάση των ιδρυτικών του αρχών. Αυτό θα γίνει μέσα από ένα ακηδεμόνευτο και απατρονάριστο Συνέδριο, το οποίο πρέπει να δρομολογηθεί αμέσως και το οποίο θα πάρει τις αποφάσεις του ανεπηρέαστο από την ηγετική ομάδα.

Στο Συνέδριο αυτό πρέπει να μιλήσει μόνο ο οργανωμένος λαός του. Αυτός θα κάνει τις προτάσεις του, θα διαμορφώσει τις θέσεις του, θα καθορίσει τους πολιτικούς στόχους ελεύθερα και αβίαστα, όπως ελεύθερα και αβίαστα θα εκλέξει τα καθοδηγητικά του όργανα για μια άλλη πορεία στη σύγχρονη εποχή, όμως στην τροχιά που σηματοδοτούν οι βασικές του αρχές: Εθνική Ανεξαρτησία (στην πράξη), Λαϊκή Κυριαρχία (στην ουσία της), Κοινωνική Δικαιοσύνη (στην πλήρη εφαρμογή της). Και βέβαια στο πλαίσιο του πολιτικού ρεαλισμού που οι νέες συνθήκες έχουν διαμορφώσει.

Εξάλλου, οι θέσεις αυτές εναρμονίζονται απόλυτα με την στοιχειώδη άσκηση των δικαιωμάτων της χώρας, η οποία άσκηση οφείλει να τελεί σε ισότιμη σχέση με την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της, τόσο στο ευρωπαϊκό όσο και στο συμμαχικό πλαίσιο.

Κύριε Πρόεδρε,

Το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, πρέπει να προηγηθεί από την όποια πρόωρη ετυμηγορία του λαού.

Έτσι, ο κυρίαρχος Λαός, ως καταλύτης των αδιεξόδων, θα εκφράσει την ετυμηγορία του σταθμίζοντας τα νέα δεδομένα. Η κρισιμότητα των περιστάσεων υπαγορεύει την πρωτοβουλία των μεγάλων αποφάσεων εθνικής διάστασης. Και αν οι ηγεσίες είναι κατώτερες των περιστάσεων, τότε για τις αποφάσεις αυτές να δοθεί η ευκαιρία στο λαό.

Η Ελλάδα είναι ελεύθερη και Δημοκρατική χώρα. Και ως ελεύθερη χώρα θα πορευθεί στο ευρωπαϊκό και διεθνές γίγνεσθαι.

Με την προσήκουσα τιμή,