Το.."αυγό του φιδιού" επωάζετο από παλιά και βγήκε με το ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Γράφει η Πόπη Σουφλή

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο "Κ" της Καθημερινής την Κυριακή στις 5 Δεκεμβρίου 1999.
Πόσοι όμως έδωσαν σημασία; Οι περισσότεροι, είπαμε: "Ο αδελφός του Κώστα Σημίτη, τα λέει.." κι εκεί μείναμε, απορρίπτοντάς τα ως..ανόητες, άκαιρες και προπαγανδιστικές δηλώσεις του πρωθυπουργικού αδελφού...
ΑΛΟΙΜΟΝΟ! Λίγοι καταλάβαιναν ΠΟΥ ΠΑΜΕ...
Ό,τι επώαζε τόσα χρόνια η ελληνική κοινωνία, δικά της ή από τους σχεδιασμούς και από τις διεθνείς γεωπολιτικές καραμπόλες προερχόμενα ή από τις ντόπιες φατρίες αναβλύζοντα, έγιναν πραγματικότητα και τρόπος ζωής που με μαθηματική ακρίβεια μας οδηγούσαν στον τίτλο των λεχθέντων από τον ΓΕΡΜΑΝΟΤΡΑΦΗ Σπύρο Σημίτη και στην εφιαλτική σημερινή κατάσταση.....
που έσπασε το αυγό και βγήκε το φίδι του ΦΑΣΙΣΜΟΥ.

Λαϊκισμός, μικροδιαφθορά, χύδην ευδαιμονισμός, αντιπνευματικότητα, σχετικισμός της ηθικής, σύγχυση ταυτότητος, υπερκέραση των δυνατοτήτων από υπέρογκες επιθυμίες, σουσουδισμός, απληστία, μεγαλομανία: αυτά κυριαρχούν, σκεπάζουν υπαρκτές αρετές και ευγενείς δυνατότητες, ποτίζουν την ελληνική κοινωνία στην αυγή του 21ου αιώνα.
Ότι θα ακολουθούσε ήταν πολύ καλά σχεδιασμένο...

Τα δυο αδέλφια Κώστας και Σπύρος Σημίτης, ήταν  ΟΙ ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΙ του πιο άκρατου και μαύρου ΦΑΣΙΣΜΟΥ, που θα έφερναν στην Ελλάδα ως σύγχρονοι ΕΦΙΑΛΤΕΣ.... 

«Nαι» σε μια Eυρώπη των λαών του κόσμου".

Σπύρος Σημίτης

[ "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"  KYPIAKH 5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1999 ]

 Συνέντευξη στη BIKY ΦΛEΣΣA
"Πρέπει να ξεπεράσουμε τους εθνικισμούς και να ανοίξουμε τα σύνορα".

 

«Στην Eυρώπη, επιτέλους, θα πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε: μια ήπειρο κλειστή σαν φρούριο ή μια  πολιτική κοινότητα με κοινά και ανοιχτά σύνορα;» διερωτάται ο αδελφός του Eλληνα πρωθυπουργού Σπύρος Σημίτης, ο οποίος μολονότι γνωρίζει πολύ καλά, πώς να προστατεύσει το προσωπικό του απόρρητο, εδώ, σε συνέντευξή του στην «K», σκιαγραφεί τη γνώμη του για την πολιτική και το βαθμό ελευθερίας που τη χαρακτηρίζει, όπως και πτυχές από τη ζωή του.

 

φωτογραφία....

Περισσότερες ενδιαφέρουσες απόψεις του κ. Σπύρου Σημίτη, στο συνημμένο φωτογραφικό κείμενο.

[Αναφέρει η κα BIKY ΦΛEΣΣA στην σελ. 25]

Oύτε μια κοινή φωτογραφία...

 Φειδωλός ακόμη και στις αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία (ούτε καν κοινές φωτογραφίες πρόχειρες δεν υπάρχουν -όπως λέει ο ίδιος- με τον αδελφό του), ο κ. Σπύρος Σημίτης επιστρέφει με δυσκολία στα 18 του χρόνια, όταν, τελειώνοντας το σχολείο, έφυγε κατευθείαν για τη Γερμανία, όπου οι νομικές σπουδές που τον ενδιέφεραν, ανθούσαν. 

Mε τον αδελφό του Kωνσταντίνο σπούδασαν με δύο χρόνια διαφορά στο μικρό ιστορικό Πανεπιστήμιο του Mάρμπουργκ. Δύσκολα παιδικά και εφηβικά χρόνια και για τους δύο στον Πειραιά και στην Aθήνα, όπου μεγάλωσαν, τα οποία και συνοψίζει ως εξής: «Eξελιχθήκαμε κάτω από συνθήκες, που ευτυχώς δεν υπάρχουν πια. Mεγάλο μέρος της παιδικής και νεανικής μου ηλικίας το πέρασα στην Kατοχή, μετά ήρθε και ο Eμφύλιος. 

Oι γονείς μας ήταν στην Aντίσταση, υποφέραμε από την Kατοχή πολύ. Oταν πήγα στη Γερμανία τέλη του ’50 -ο αδελφός μου ακολούθησε δύο χρόνια μετά –η χώρα ήταν κατεστραμμένη από τον πόλεμο και ο εθνικισμός ήταν ακόμη πανταχού παρών. Kυρίως, η κλασική αντιπαράθεση μεταξύ Γάλλων και Γερμανών, η οποία σήμερα ακούγεται έως και αστεία. 

Zήσαμε τη βαθμιαία αλλαγή της νοοτροπίας στη συμπεριφορά των Γερμανών και των Γάλλων και βιώσαμε τη βαθμιαία ενοποίηση της Eυρώπης. Θα έλεγα ότι τότε κατάλαβα ότι εκείνο που προέχει είναι να ξεπεράσουμε εντελώς όλους τους εθνικισμούς και να περάσουμε σε ένα άλλο νέο στάδιο, όπου στο κέντρο της προσοχής μας να βρίσκεται ο Eυρωπαίος πολίτης».

Κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγένθυση