Από το Μαρικάκι
«Όχι», μισο- «όχι» και γιατί «όχι»;. Πάνω κάτω σε αυτά τα πλαίσια κυμάνθηκαν οι πρώτες αντιδράσεις της αριστεράς χτες στην αιφνιδιαστική απόφαση Παπανδρέου να πάει σε δημοψήφισμα για τη δανειακή σύμβαση χωρίς όμως να διατυπώνεται το ερώτημα – δίλημμα το οποίο θα θέσει στην κοινωνία.
Ουσιαστικά το δημοψήφισμα ερμηνεύεται από τις αριστερές δυνάμεις ως άλλος ένας εκβιασμός Παπανδρέου με απώτερο στόχο να ανακόψει την κυβερνητική και κυρίως προσωπική του πολιτική κατάρρευση και να παραμείνει στην εξουσία για όσο ακόμα χρειαστεί ή να διασφαλίσει ότι δεν θα πέσει με τους χειρότερους δυνατούς όρους για τον ίδιο, δηλαδή μία πρωτοφανή εκλογική ήττα ή την ενδεχόμενη ανατροπή του από το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.
Και βέβαια οι επιφυλάξεις για το αν ο Παπανδρέου, ακόμη και ιδοτελώς εννοεί το δημοψήφισμα ή το χρησιμοποιεί εν είδει εκβιασμού των βουλευτών του ενόψει της ψήφου εμπιστοσύνης στη Βουλή την Παρασκευή είναι ενισχυμένες όσο και βάσιμες.
Από εκεί και πέρα διαμορφώνονται δύο περίπου κυρίαρχες θέσεις μέσα στην Αριστερά. Η μία απορρίπτει το δημοψήφισμα περισσότερο ή λιγότερο απόλυτα, και ζητά εκλογές, η άλλη το απορρίπτει μεν αλλά είναι της άποψης ότι αν και εφόσον φτάσουμε εκεί δίνεται μια ευκαιρία να εκφραστεί ο λαός επί του πραγματικού διλήμματος που θα υπονοείται πίσω από το οποίο ερώτημα διατυπωθεί επισήμως, δηλαδή τον αν η χώρα θα παραμείνει στην ευρωζώνη υπό τους όρους εξαθλίωσης και αιώνιας λιτότητας της αποικιοκρατικής νέας δανειακής σύμβασης ή αν θα αποχωρήσει. Θεωρούν δηλαδή ότι ανεξάρτητα από τους λόγους που το χρησιμοποιεί ο Παπανδρέου είναι μια ευκαιρία που μπορεί να αξιοποιηθεί από τον ίδιο το λαό, «απευλευθερώνοντας» πολιτικές εξελίξεις προς όφελός του.
Ξεκάθαρα αρνητικό απέναντι στο δημοψήφισμα είναι το ΚΚΕ, ενώ με δήλωσή του το απέρριψε και ο Μίκης Θεοδωράκης. Το ΚΚΕ θεωρεί ότι «στήνεται ένας πελώριος μηχανισμός καταναγκασμού του λαού, όπου η κυβέρνηση και η ΕΕ θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα, τις απειλές, την προβοκάτσια για να γονατίσουν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, για να υφαρπάξουν το ναι στη νέα σύμβαση». Επίσης το ΚΚΕ θεωρεί ότι ο διλημματικός χαρακτήρας του δημοψηφίσματος αλλοιώνει τη θέση του: «Το δημοψήφισμα πρόκειται να διεξαχθεί με έναν αντιδραστικό νόμο και βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι τη θέση του ΚΚΕ με εκείνη της ΝΔ και των άλλων κομμάτων, παρότι αυτή είναι διαμετρικά αντίθετη, ενώ η στρατηγική της κυβέρνησης ταυτίζεται με της ΝΔ, του ΛΑΟΣ και των παρατρεχάμενών τους» σημειώνει και ζητάει «εκλογές τώρα».
«Το Δημοψήφισμα είναι τρόπος δημοκρατικής έκφρασης της θέλησης του Λαού, όταν αυτός είναι ελεύθερος να αποφασίσει και όχι όταν τον έχουν φέρει προ τετελεσμένων γεγονότων και κάτω από συνθήκες εκβιασμού» σημειώνει ο Μίκης Θεοδωράκης συμπληρώνοντας ότι επιχειρούν «πονηρά να νομιμοποιήσουν αναδρομικά ό,τι αντισυνταγματικό έχουν κάνει ως τώρα και εκβιάζοντάς μας ότι αν δεν συναινέσουμε, θα χάσουμε ό,τι έχουμε, ακόμα και μισθούς και συντάξεις». Και καταλήγει «όχι»στο δημοψήφισμα – απάτη.
Αναφανδόν υπέρ των εκλογών έχει τοποθετηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και μήνες και σε αυτό επιμένει και τώρα, ώστε η χώρα, η οποία αυτή τη στιγμή τελεί υπό την απειλή του χάους, να οδηγηθεί σε ομαλή πολιτική διέξοδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται κατά του δημοψηφίσματος υπό τις δεδομένες συνθήκες και προθέσεις δηλώνει όμως ότι αφενός αυτό οδηγεί αργά ή γρήγορα σε εκλογές, αφετέρου αν τελικά προηγηθεί των εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ θα «σηκώσει το γάντι» και θα καλέσει το λαό να τοποθετηθεί «κατά της πολιτικής της λιτότητας και της κοινωνικής χρεοκοπίας» όπως δήλωσε χθες ο Τσίπρας. Τώρα, αν το δίλημμα αναγκάζει σε τοποθέτηση που παρασύρει άμεσα ή έμμεσα και τη θέση απέναντι στο ευρώ, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αναγκαστεί – αν ερμηνεύουμε σωστά τα δεδομένα - σε μια θέση που θα έρχεται σε σύγκρουση με την επίσημη θέση του υπέρ της παραμονής στην ευρωζώνη. Όπως το έθεσε ο βουλευτής του σχήματος Δημήτρης Παπαδημούλης: «Εμείς θα σηκώσουμε το γάντι της δημοκρατικής πρόκλησης και θα πούμε στον κόσμο να πάει και να ψηφίσει και να εκφραστεί. Παρ’ ότι επιθυμούμε την Ελλάδα μέσα στο ευρώ, με τα στοιχεία που ξέρουμε σήμερα για τη συμφωνία, η θέση μας θα είναι «ΟΧΙ»».
Την ίδια ώρα, το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ απαντά πιο «τολμηρά» … «ναι» στο δημοψήφισμα. Υπό ποια έννοια; Αποδίδοντας πανικό και ιδιοτέλεια στην κίνηση Παπανδρέου, η οποία όμως ταυτόχρονα τρομάζει το πολιτικό σύστημα, η τάση του Λαφαζάνη, με σχετικό άρθρο στην ιστοσελίδα της Iskra σημειώνει ότι αν και δεν θεωρεί ότι οι εκλογές από μόνες τους και πολύ περισσότερο το δημοψήφισμα αποτελούν λύση, τώρα, «όταν ο Γ. Παπανδρέου προκαλεί με δημοψήφισμα (αν δεν το πάρει ευσχήμως πίσω), η Αριστερά καταγγέλοντας τις μεθοδεύσεις και απαιτώντας βουλευτικές εκλογές, δεν μπορεί τελικά να αναδιπλωθεί και να φυγομαχήσει. Και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να φοβηθεί τα πραγματικά διακυβεύματα ενός δημοψηφίσματος για την παραμονή ή όχι στο ευρώ, τα οποία η ίδια θα έπρεπε να τα έχει απαντήσει προ πολλού»!
Ως «ευκαιρία» αντιμετωπίζει και η πλευρά του Αλαβάνου (Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης) το δημοψήφισμα αλλά και τις εκλογές: Στην σχετική ανακοίνωση σημειώνεται ότι «Και το «δημοψήφισμα», που θέλει το ΠΑΣΟΚ και οι «εκλογές», που επιδιώκει η ΝΔ αντιμετωπίζονται από το σύστημα ως «κόλπα». Για την αριστερά πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ευκαιρίες συνάντησης και οργάνωσης της πάλης του λαού που θα ενισχύσει την εξεγερσιακή του πορεία μέσα στις πλατείες και τις απεργίες. Με την προϋπόθεση ότι θα δείξει εμπιστοσύνη στην κοινωνία, θα λειτουργήσει με έμπνευση, αυτοπεποίθηση, ενότητα και πνεύμα ρήξης». «Ο λαός θα σηκώσει το γάντι» καταλήγει.
Τώρα, ποια στάση θα αποδειχτεί πιο «σωστή» ή ποια θα κυριαρχήσει μένει να φανεί αν τελικά και το δημοψήφισμα δεν εγκαταλειφθεί ή δεν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις όπως επισημαίνουν σχεδόν όλοι, θα το δούμε…
Το Ποντικι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου