«Εγώ είμαι το αφεντικό»!

Σταύρος Χριστακόπουλος
Η υποδοχή της Μέρκελ από τον Σαμαρά γίνεται σήμερα με τη χώρα να θυμίζει περίοδο πολέμου (θα ηχήσουν οι πολεμικές σειρήνες λόγω της στρατιωτικής άσκησης άνευ στρατευμάτων «Αλέξανδρος 2012»). Θυμίζει όμως και τη χούντα, αφού, πρώτη φορά μετά την πτώση της, απαγορεύτηκαν, με χουντικό νόμο του 1971, οι δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και πορείες στην Αθήνα. Επιτροπή υποδοχής οι 7.000 αστυνομικοί, οι βατραχάνθρωποι και οι ελεύθεροι σκοπευτές. Θα συμμετέχουν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός.
Όλο το σκηνικό είναι φτιαγμένο με τρόπο που θυμίζει την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Αθήνα στις 27 Απριλίου 1941: ερήμην τών, κλεισμένων στα σπίτια τους, Αθηναίων. Αρκεί βεβαίως και αυτοί σήμερα να... πειθαρχήσουν.
Είναι όμως έτσι δομημένο το σκηνικό της επίσκεψης Μέρκελ ώστε να εξυπηρετεί τις λήψεις εικόνας από τα διεθνή πρακτορεία και κανάλια. Η καγκελάριος επισκέπτεται την Μπανανία της, τον αδύναμο κρίκο της ευρωζώνης, και τίποτε δεν μπορεί να διαταράξει την εικόνα ισχύος που πρέπει να εκπέμψει.
Όμως στα χείλη όλων, εντός και εκτός Ελλάδος, υπάρχει η ίδια ερώτηση: Γιατί έρχεται η Μέρκελ; Τι γυρεύει η ισχυρότερη γυναίκα του κόσμου, το αφεντικό της Γερμανίας και του ευρώ, στη χώρα της οποίας το κατάντημα αποτελεί πλέον παράδειγμα προς αποφυγήν σε παγκόσμιο επίπεδο; Όλες οι επιμέρους απαντήσεις εμπεριέχουν αυτήν ακριβώς τη λέξη – και τη σκοπιμότητα: να δείξει ότι πράγματι είναι «το αφεντικό».

Αφεντικό της ευρωζώνης
Μπορεί όλα όσα η χώρα της καθοδήγησε να γίνουν στην Ελλάδα να έχουν οδηγήσει ένα βήμα πριν από το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό χάος, μπορεί τον δρόμο της Ελλάδας να ακολουθούν πλέον και άλλες χώρες, μπορεί το μοντέλο αντιμετώπισης να επιδεινώνει την κρίση του ευρώ, αλλά η Μέρκελ πρέπει να το στηρίξει.
Ήδη η πιθανότητα απόσχισης της Καταλωνίας από την Ισπανία δημιουργεί εφιάλτες στην Ευρώπη ακόμη και για αλλαγή του χάρτη της Ευρώπης, λόγω των ιστορικών εκκρεμοτήτων και των αποσχιστικών τάσεων στη Μεγάλη Βρετανία, το Βέλγιο και την Ιταλία.
Όμως, δεν υπάρχει πρόβλημα. Η καγκελάριος του ευρώ, από το έδαφος του πρώτου προτεκτοράτου της ευρωζώνης, όπως έχει ήδη αποκληθεί η χώρα μας, θα διακηρύξει ότι η ηγεσία της δεν αμφισβητείται και ότι η τιμωρητική οικονομική πολιτική της είναι ο όρος ύπαρξης της ευρωζώνης.
● Το πρόβλημα: Οι δηλώσεις ισχύος, με όποιο περιτύλιγμα, δεν σημαίνουν πραγματική ισχύ. Ακόμη περισσότερο δεν αναστέλλουν την καταστροφή, δεν μειώνουν την οργή και την απόγνωση και, τέλος, δεν νομιμοποιούν κοινωνικά και πολιτικά τις οικονομικές δολοφονίες.

Αφεντικό της Γερμανίας
Καθώς ήδη άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τις γερμανικές εκλογές του επόμενου φθινοπώρου, η πρωτοκαθεδρία της Μέρκελ μοιάζει έως τώρα δύσκολο να αμφισβητηθεί από τους – μέχρι στιγμής νερόβραστους και ολίγιστους – Σοσιαλδημοκράτες. Το κρίσιμο σημείο για την Άνγκελα είναι να αποδείξει ότι, στο όνομα της γερμανικής κυριαρχίας, μπορεί να κρατήσει καθυποταγμένη την υπόλοιπη Ευρώπη. Κάνει την αρχή από τον «αδύναμο κρίκο»: την Ελλάδα.
Σε επίπεδο γεωστρατηγικής ισχύος πολλοί, κυρίως διπλωμάτες, της υποδεικνύουν ότι η Ελλάδα είναι πολύτιμη λόγω της θέσης της εγγύς της Μέσης Ανατολής, ως μεγάλης αδελφής της Κύπρου και ως ανταγωνίστριας ή αναχώματος ή δυνάμει αντιπάλου της Τουρκίας και επομένως θα πρέπει να επιβιώσει. Η Μέρκελ δεν διαφωνεί, απλώς αντιλαμβάνεται την επιβίωση αυτή με όρους αποικίας και οικονομικού - πολιτικού προτεκτοράτου.
Απέναντί της δεν βρήκε καν τις ΗΠΑ, οι οποίες ελάχιστο δυναμισμό κατάφεραν να δείξουν κάθε φορά που επιχείρησαν, αποτυχημένα πάντα, να διεκδικήσουν λόγο στην αντιμετώπιση της κρίσης του ευρώ. Και οι οποίες δεν είναι βέβαιο ότι βλέπουν την Ελλάδα ως κάτι διαφορετικό από προτεκτοράτο.
● Το πρόβλημα: Οι ΗΠΑ μπορεί να μην έχουν παρέμβει, αλλά ποτέ δεν έπαψαν, παρά την αμηχανία τους και την υποχώρησή τους έναντι της Κίνας, να αποτελούν τον κρίσιμο παράγοντα και την ηγεσία της Δύσης. Επιπλέον η Κίνα προειδοποιεί ότι, αν δεν επιλυθεί η κρίση του ευρώ και δεν μπει σε βιώσιμη τροχιά η Ελλάδα, δεν θα συνεχίσουν να επενδύουν τα πολύτιμα δισεκατομμύριά τους στην Ευρώπη.
Το ίδιο και οι μεγάλες χώρες του πλανήτη με ρευστότητα, οι οποίες αποτελούν βασικότατους χρηματοδότες τού – υπό αμερικανικό πολιτικό έλεγχο – ΔΝΤ. Η Γερμανία, παρά την ψευδή αίσθηση παντοδυναμίας, δεν είναι όσο ισχυρή ενδεχομένως νομίζει...

Αφεντικό της τρόικας
Οι καντρίλιες του ΔΝΤ, οι απαιτήσεις του για επώδυνα «κουρέματα» των δανείων της ευρωζώνης, αλλά και για κάλυψη πολλών ακόμη δισ. ευρώ προς την Ελλάδα σε μορφή ρευστού δεν αρέσουν στη Γερμανία. Το μοντέλο της διαρκούς και αιώνιας λιτότητας, άλλωστε, δεν αμφισβητείται. Και όσο για τις απειλές του ΔΝΤ ότι θα κρίνει το χρέος μη βιώσιμο, ότι θα αποχωρήσει από την περαιτέρω δανειοδότηση της Ελλάδας κ.λπ., η απάντηση της Μέρκελ είναι σαφής:
– Από τη μια έχει ήδη ρυμουλκήσει τον Σαμαρά και τους άλλους εταίρους της κυβέρνησής του στο στρατόπεδό της. Η τρόικα εσωτερικού ταυτίζεται απολύτως με τη Γερμανία και την Κομισιόν – ήδη ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ματίας Μορς αποθεώνεται από τα «συμβεβλημένα» ΜΜΕ ως το «καλό» αντίβαρο του «κακού» Τόμσεν.
– Από την άλλη, σε ανταπόδοση για την καθαρή επιλογή του πρωθυπουργού της Ελλάδας, έρχεται να τον στηρίξει. Όλο και κάποια γλυκόλογα, όλο και κάποιες υποσχέσεις θα βρει για να συνοδεύσει τη ρητή εντολή περί πλήρους συμμόρφωσης της Ελλάδας στις γερμανικές απαιτήσεις – ακόμη και τις πιο παράλογες και καταστροφικές.
Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ελεγχόμενες διαρροές προ ημερών, εκ μέρους της γερμανικής κυβέρνησης, που έλεγαν ότι η τρόικα είναι ένα σχήμα που δεν θα λείψει σε κανέναν ακόμη και αν διαλυθεί, αφού τα μέλη της – δηλαδή το... ΔΝΤ – υπηρετούν ιδιοτελείς σκοπούς. Έρχεται λοιπόν η Μέρκελ να διακηρύξει πως, ανεξάρτητα από όλα τα προβλήματα, έχει τον πλήρη έλεγχο και της τρόικας.
● Το πρόβλημα:Το ΔΝΤ, έτσι ή αλλιώς, κρίνει το ελληνικό χρέος μη βιώσιμο – και, ανεξάρτητα από την πολιτική και τις επιλογές του, έχει δίκιο. Ίσως, παρά ταύτα, να συνεχίσει τη δανειοδότηση. Δεν θα πάψει όμως να διαφοροποιείται και να ζητάει, για λογαριασμό των μεγάλων οικονομιών του πλανήτη, από τη Μέρκελ να πληρώσουν τον λογαριασμό όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για ολόκληρη την ευρωζώνη. Η πίεση προς τη Γερμανία λοιπόν θα παραμείνει και συνεχώς θα εντείνεται.

Αφεντικό της Ελλάδας
Ένα από τα πιο διαδεδομένα αστειάκια στο Twitter αυτές τις μέρες έλεγε περίπου ότι, όταν κάποιος παίρνει ένα οικόπεδο, ακόμη και αν του το χαρίζουν, περνάει μια βόλτα να το δει για να ξέρει τι παραλαμβάνει.
Όχι και τόσο άσχετο με την ατζέντα Μέρκελ, καθώς ήδη το ξεπούλημα (τα είπαμε από πέρυσι: «Δεν πουλάμε, χαρίζουμε») άρχισε και μάλιστα με όρους που υπό φυσιολογικές συνθήκες, σε μια ευνομούμενη πολιτεία, στην οποία θα ίσχυαν και θα εφαρμόζονταν οι νόμοι, κάποιοι θα κάθονταν στο σκαμνί για απιστία, ζημία εις βάρος του Δημοσίου και παράβαση καθήκοντος.
Όμως αυτά ελάχιστη σημασία έχουν τόσο για τη Μέρκελ όσο και για τους συνοδούς της στις επαφές της στην Ελλάδα Χ. Ράιχενμπαχ (που αναμορφώνει το Ελληνικό Δημόσιο χαρίζοντας τα τιμαλφή του) και Γ. Φούχτελ (που ετοιμάζεται να μετατρέψει τη Θράκη σε Ειδική Οικονομική Ζώνη χαρίζοντάς τη σε Τούρκους τραπεζίτες και Έλληνες χρυσωρύχους).
Το σημαντικό είναι να παρασχεθεί κάθε δυνατή στήριξη στους εδώ υποτελείς της Γερμανίας – όπως και αν εννοεί κάποιος αυτήν τη στήριξη. Έστω και αν δεν έχει τίποτε χειροπιαστό να τους προσφέρει ως υπόσχεση διεξόδου. Έστω και αν έχει ήδη λάβει ως δώρο όλα τα σκληρά μέτρα και ό,τι άλλο απαιτήσει, χωρίς να δώσει τίποτε πέρα από αόριστες υποσχέσεις, χαμόγελα και... γκάζια για ακόμη μεγαλύτερη συμμόρφωση προς το Βερολίνο.
Εξ άλλου οι εγχώριοι υποτελείς – και οι τηλεοπτικοί κολαούζοι τους – θα είναι ικανοποιημένοι με ένα... νεύμα της, όπως δεν ντρέπονται να λένε στα δελτία των οκτώ.
● Το πρόβλημα: Ό,τι και αν υπολογίζουν οι γονυπετείς «ηγέτες» της χώρας ενώπιον της Μέρκελ, ό,τι και αν πει σήμερα η καγκελάριος της ευρωζώνης και της Ελλάδας, η αντιστροφή της καταστροφικής πορείας της Ελλάδας δεν είναι εφικτή χωρίς μεγάλες και γενναίες αποφάσεις, τις οποίες ούτε η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να διεκδικήσει ούτε η Γερμανία προτίθεται να λάβει.
Ο εγκλωβισμός στον φαύλο κύκλο ελλειμμάτων, χρέους, μέτρων, ύφεσης, νέων ελλειμμάτων, νέας αύξησης του χρέους και νέων μέτρων είναι σχεδόν απόλυτος. Εξ ίσου απόλυτα όμως είναι η απόγνωση και το αδιέξοδο των Ελλήνων, οι οποίοι βλέπουν τη χώρα και τις ζωές τους να καταστρέφονται. Όμως οι... τόκοι της συνειδητής καταστροφής προς τις μνημονιακές κυβερνήσεις και τους δανειστές θα πληρωθούν πολύ σύντομα.
Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα γίνει πρώτον με πολιτικό, συγκροτημένο και όχι αυτοκαταστροφικό τρόπο και δεύτερον ότι θα γίνει πριν η χώρα καταρρεύσει πλήρως ελέω των μνημονίων και των στυγερών εκτελεστών τους...

---

Το Ποντικι