Ο κρυφός στόχος

Ο πόλεμος στη Συρία έχει προ πολλού χαρακτηρι­στεί «πόλεμος (των μεγάλων δυνάμεων) δι’ αντι­προσώπων». Όσο κι αν ακόμη δεν είναι σαφές ποιοι ακριβώς είναι οι «μαχητές της ελευθερίας» που πολεμούν το καθεστώς Άσαντ, είναι απόλυτα ξεκάθαρο ποιοι τους στηρίζουν, με όπλα, εκπαίδευση, πληροφορί­ες, «ειδικούς», δημόσιες σχέσεις. Από την άλλη πλευρά, σαφές είναι επίσης ότι το καθε­στώς Άσαντ θα είχε τελειώσει χωρίς τη στρατιωτική υπο­στήριξη της Ρωσίας, την αμέριστη οικονομική ενίσχυση της Κίνας και την ουσιαστική συμπαράσταση του Ιράν.
απ’ όλα αυτά είναι φανερό ότι το παιχνίδι των Αμερι­κανών (και των υπόλοιπων Δυτικών, Αράβων και λοιπών συμμάχων τους) δεν περιορίζεται απλώς και μόνο στην προσπάθεια αλλαγής του καθεστώτος. αυτό σε γενικές γραμμές έχει προεξοφληθεί. Στόχος είναι η αλλαγή του χάρτη με τρόπο που να εξυπηρετεί τους Αμερικανούς, να στραγγαλίζει το Ιράν και να περιορίζει ασφυκτικά τις δυνατότητες παρέμβασης στην πετρελαιοφόρο περιοχή χωρών όπως η Ρωσία και η Κίνα.
Βασικό... επιτόπιο «εργαλείο» για την υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου είναι οι Κούρδοι και το Κουρδικό ζήτη­μα. Δηλαδή με απλά λόγια η εκμετάλλευση του βάσιμου και λογικού αιτήματος της εθνικής ολοκλήρωσης του κουρδικού έθνους, που μετά τις ρυθμίσεις του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου διαιρέθηκε σε πληθυσμούς που διαβίωσαν στην Τουρκία, τη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν.
Οι αμερικανικές πολεμικές επιχειρήσεις κατά του Ιράκ, με τους δύο πολέμους και την εκθρόνιση του Σαντάμ, προσέφεραν στους Κούρδους την πρώτη αυτόνο­μη εστία τους. το αμερικανικό προτεκτοράτο στο βόρειο Ιράκ, το ιρακινό Κουρδιστάν, από τη στιγμή που δημιουρ­γήθηκε ήταν προορισμένο να παίξει τον ρόλο του κατα­λύτη στην επαναδιαμόρφωση του χάρτη στην περιοχή.
Με τον εμφύλιο στη Συρία ήδη συντελείται το δεύτερο βήμα προς την κατεύθυνση της κουρδικής εθνικής ολο­κλήρωσης, καθώς οι κουρδικές περιοχές της Συρίας, εξ αιτίας των πολεμικών συγκρούσεων, είναι de facto «αυ­τόνομες», καθώς το καθεστώς Άσαντ έχει αποσύρει από εκεί τις δυνάμεις του. Ένα τρίτο βήμα πραγματοποιείται ταυτόχρονα με την κλιμάκωση του πολέμου των δολιο­φθορών που αναλαμβάνει το ΡΚΚ στα κουρδικά εδάφη της Τουρκίας.
Το διακύβευμα
Καθώς, λοιπόν, ο πόλεμος στη Συρία κλιμακώνεται, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κάποιος τον τρόπο με τον οποίο τα μεγάλα αμερικανικά ΜΜε (τα οποία θα πρέπει να σημειώσουμε ότι βρίσκονται μέσα στο προεκλογικό αμερικανικό κλίμα) αντιμετωπίζουν τα γεγονότα στην περιοχή. εκτός, λοιπόν, από τη σταθερή πολεμική υπέρ του αιμοσταγούς καθεστώτος του Άσαντ και τους επαίνους για τους αγωνιστές κατά της τυραννί­ας, τα αμερικανικά media αρχίζουν σιγά - σιγά να περιγράφουν το πραγματικό διακύβευμα.
Οι «New York Times», για παράδειγμα, σε δημοσίευ­μά τους στις 28.9 σημειώνουν ότι οι Κούρδοι πιέζουν για περισσότερη αυτονομία στη Συρία και παρουσιάζουν τον χάρτη με τα ευρύτερα κουρδι­κά αιτήματα. είναι χαρακτηριστική στο εν λόγω ρεπορτάζ των «New York Times» η περιγραφή μιας ομάδας Κούρδων ανδρών, πολλοί από τους οποίους λιποτάκτη­σαν από τον συριακό στρα­τό, να εκπαιδεύεται στα εδά­φη του Ιράκ, όχι για να πάρει μέρος στον πόλεμο κατά του καθεστώτος του Άσαντ, αλλά για να αντιμετωπίσει τον πό­λεμο που θα προκύψει μετά την πτώση του καθεστώτος. Για να αντιληφθεί κανείς για ποιον επικείμενο νέο πόλε­μο μιλούν (ή προετοιμάζουν;) ήδη οι Αμερικανοί αρκεί μια ματιά στον χάρτη των κουρδι­κών εθνικών διεκδικήσεων οι οποίες αρχίζουν να διατυπώ­νονται συστηματικά.

Ο χάρτης του Κουρδιστάν
Το «Eurominority» και το Κουρδικό Ινστιτούτο του Παρισιού έχουν δημιουργήσει έναν νέο χάρτη του Κουρδιστάν. Ο χάρτης περιέχει τις κύριες πόλεις, βουνά, ποτάμια και λίμνες από το ιστορικό Κουρδιστάν και δίνει τα σημεία των κουρδικών επαρχιών που υπάρχουν μεταξύ της Τουρκίας, της Συρίας, του Ιράν και του Ιράκ. Στον χάρτη εμπεριέχονται και οι κουρδικές διάλεκτοι συνθέτοντας έτσι έναν πολυσύνθετο ιστορικό χάρτη του Κουρδιστάν. Χαρακτηριστικό είναι ότι η μία άκρη του Κουρδιστάν βρέχεται από τη Μεσόγειο Θάλασσα, ενώ το άλλο άκρο χάνεται στα βάθη της Ανατολίας - φθάνει στις περιοχές Maras, Elbistan, Kocgiri, Erzincan, Erzurum, Kars, Igdir και ανεβαίνει μέχρι την επαρχία Agri. Στο κουρδικό κράτος περιέχονται επίσης και οι πετρελαιοφόρες περιοχές Μοσούλη και Κιρκούκ...

Το Ποντίκι