Ο ΚΑΘΕΙΣ ΕΦ Ω ΕΤΑΧΘΗ

Αθήνα 02 Ιανουαρίου 2009

O «αυθόρμητος αγώνας των μαθητών» που αναπτύχθηκε σχεδόν σε όλη την επικράτεια και ως γεγονός συγκλονίζει την Ελλάδα, με «τα οργισμένα ποτάμια» που έπνιξαν την χώρα με τις βόμβες μολότοφ που εμπεριείχαν θειϊκό οξύ [βιτριόλι], για να έχουν τα πλέον καταστροφικά αποτελέσματα στα σώματα των «μπάτσων», όχι μόνο μας οδηγεί σε θλιβερά συμπεράσματα για «τις κινητοποιήσεις των μαθητών», αλλά μας υποχρεώνει να δώσουμε και μια απάντηση, χωρίς περιστροφές, σε κάποιους καιροσκόπους, δημιουργούς και δράστες ίσως, που επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση συνδέοντάς την με το τραγικό γεγονός του εξοστρακισμού μιάς μοιραίας σφαίρας που έκοψε το νήμα της ζωής του 15χρονου ελληνόπουλου και να την εμφανίσουν ως «λαϊκή οργή».

Η «λαϊκή οργή», οπωσδήποτε, δεν προήρθε από παρθενογένεση αλλά έχει ρίζες βαθιές που βρίσκονται στην σύγκρουση συμφερόντων του κράτους με το κεφάλαιο, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τις πολυεθνικές που επιδιώκουν να εμπορευτούν την παιδεία, τους διάφορους διαχειριστές που παίζουν στο χρηματιστήριο τα αποθεματικά των ταμείων και άλλες δυνάμεις που διαβιούν, δρουν στο σκοτάδι και μεγεθύνονται εν μέσω σκανδάλων, διαφθοράς, κρίσης και γενικευμένης φτώχειας.

Υπάρχει όμως κάτι που ενοχλεί την αντίληψή μας. Που γαργαλάει επικίνδυνα το πολιτικό και πνευματικό μας αισθητήριο. Το περίεργο της υποθέσεως είναι ότι αντί, «το μαθητικό κίνημα», να βρεθεί πιό οργανωμένο με ποιοτικά χαρακτηριστικά διεκδίκησης και αγώνα, και μαζικότητα, επιχειρήθηκε η μεταφορά του τηλεοπτικού σκηνικού, από τους τυχοδιωκτικούς ρεπόρτερς της Αλήθειας, των νταβατζίδικων των ΜΜΕ, των κουκουλοφόρων και των βανδαλισμών προς κάθε κατεύθυνση που πρόθυμα θα τα αναπαρήγαγε προς ίδιον όφελος υπό τα «ακομμάτιστα» συντονισμένα συνθήματα των Εξαρχείων, που υιοθέτησαν οι οπορτουνιστές «καθοδηγητές» του ΣΥΡΙΖΑ…και παρασύροντας ανυποψίαστους μαθητές, τους εκμεταλλεύτηκαν και τους κατέστησαν όργανά τους άδοντας εν χορώ τα διανοητικά τους ιδεολογικά «μαργαριτάρια», «μπάτσοι κουφάλες έρχονται κρεμάλες», «οι μπάτσοι είναι αδέλφια μας και εμείς αδελφοκτόνοι, μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», « έσπασε η καπότα του καπιταλισμού και βγήκαν οι μπάτσοι του Κώστα του χοντρού», και άλλα τινά περικαλλή με σαφή εκφυλιστικά χαρακτηριστικά της κοινωνίας που επιδιώκουν να εγκαθιδρύσουν οι αυτόκλητοι σωτήρες της που παίζουν τους προσκόπους, εκσφενδονίζοντας μπομπάκια και ωθώντας 15χρονα να φωνάζουν έξω από τα αστυνομικά τμήματα: «Γαμιέται το σπίτι του κάθε Ασφαλίτη» και « μπάτσοι, ρουφιάνοι, κοτόπουλα με κράνη»!!!!

Ποιά είναι αυτή η κοινωνία; Ποιές δυνάμεις την εκφράζουν; Ποιά είναι η θέση του Έλληνα μέσα σ’ αυτή τη κοινωνία; Και το χειρότερο είναι πως οι υπεύθυνοι γι’ αυτόν τον πολιτικό, ηθικό και πολιτισμικό εξανδραποδισμό της ελληνικής κοινωνίας δεν μπορούν να εντοπιστούν. Και είναι διαχρονικοί.

Και ενώ οι πάντες διαπίστωναν ότι ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός των «δημοκρατικών δυνάμεων» δεν έχει όρια και κάποιοι έστηναν σκηνικό σύγκρουσης- προβοκάτσιας για να παίζουν οι κάμερες…τους θρασύδειλους κουκουλοφόρους με τις μολότοφ και τους λοστούς, δεν είδαμε την επιβεβλημένη παρέμβαση κανενός Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, ούτε ακούσαμε μιά οποιαδήποτε διαμαρτυρία εκ μέρους κάποιας ομοσπονδίας διδασκάλων, καθηγητών ή αυτών των ανωτέρων και ανωτάτων πνευματικών ιδρυμάτων που δυστυχώς πάσχουν από αγιάτρευτο πολιτικό αλληθωρισμό.

Πού κρύβεται άραγε ο «σκεπτόμενος κόσμος», ο «κόσμος της διανόησης», ο πολιτικά σκεπτόμενος και ΟΧΙ κομματικά σκεπτόμενος κόσμος;

Δυστυχώς κύριοι σας οφείλεται μια συγκεκριμένη απάντησης στην αφωνία σας αυτή!

ΟΥΔΕΙΣ εξ υμών δικαιούται να αναγορεύσει τους βανδαλισμούς και τα συνθήματα των Εξαρχείων σε μπροστάρη οιουδήποτε «κινήματος» και ΟΥΔΕΙΣ εξ υμών δικαιούται να υιοθετεί τις μεθόδους των κουκουλοφόρων και τους χουλιγκανισμούς των «αντιεξουσιαστών» και να παρέχετε πέπλο κάλυψης σε όσους άπλωσαν το χέρι τους και κατέστρεψαν, λεηλάτησαν ή βεβήλωσαν ξένες προς αυτούς περιουσίες.

Α. Κουκουλοφόρους είχαμε μόνο την περίοδο της κατοχής με τους γνωστούς δοσίλογους που πρόδιδαν τους πατριώτες, στους Γερμανούς.

Β. Σας θυμίζω τα λόγια του ΤΣΕ «οι πραγματικοί επαναστάτες δεν κυκλοφορούν με κουκούλες για ένα ακόμα λόγο: γιατί τον καιρό της Επανάστασης, ο λαός θα πρέπει να γνωρίζει τα πρόσωπα των επαναστατών…».

Η εξέγερση είναι όντως, ένα κοινωνικό φαινόμενο. Μια εξέγερση έχει δύναμη, ψυχή, πυγμή, σθένος. Η εξέγερση είναι η λαίλαπα που σαρώνει το παλιό, που φέρνει την αλλαγή, που εξαρθρώνει το σαθρό, που δίνει την ώθηση της εξέλιξης, της μετεξέλιξης, της μεταμόρφωσης στην κοινωνία για να αναγεννήσει αυτή και να αναγεννηθεί.

Σε καμία περίπτωση όμως δε μιλάμε για τη πυρπόληση του κέντρου μιας πρωτεύουσας και των καταστημάτων δεκάδων ευυπόληπτων ανθρώπων, του μόχθου, που προκειμένου να ανταπεξέλθουν στον αχαλίνωτο και ανήλεο ανταγωνισμό του κάθε Mall προσπαθούν δουλεύοντας μέρα, νύχτα να κρατήσουν τη ζωή τους, το βιός τους. Μιλάμε για όλες αυτές τις οικογένειες που έχασαν μέσα σε μία νύχτα τη ζωή τους. Μιλάμε για τα καταστήματα που απασχολούσαν τον πατέρα και τη μητέρα, τον γυιό και τη νύφη, που έχουν ένα ή δυό παιδιά να θρέψουν. Μιλάμε για τον βιοπαλαιστή που δεν έχει καν όπλα επιβίωσης πέραν των δικών του δυνάμεων. Μιλάμε για τον βιοπαλαιστή του καθημερινού βραχνά της είσπραξης και του εφιάλτη του χρέους, της επιταγής, των φόρων, του ενοικίου και των εισφορών. Μιλάμε για τον βιοπαλαιστή που στην πλάτη του παίζει το παιχνίδι του ο κάθε κομπογιαννίτης «Τσάρος».

Δεν γνωρίζουμε βέβαια αν θα ήσαν πολλοί οι εθελότυφλοι, που θα θεωρούσαν υπερβολική την κρίση πως η σημερινή Ελλάδα ζει υπό καθεστώς άτυπης δικτατορίας!

Μιάς δικτατορίας η οποία, εκ του γεγονότος ότι εγκαθιδρύθηκε σταδιακά, αθόρυβα και ανεπαίσθητα, «χωρίς κρότον κτιστών ή ήχον», δεν παύει να είναι -η οδυνηρή- πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα.

Φορείς της, ο στρατός των κρατικοδίαιτων και οι δημοσιοϋπαλληλικές συντεχνίες των, οι κάθε λογής καταληψίες δημοσίων χώρων, οι κάθε λογής διαμορφωτές της κοινής γνώμης και οι κάθε λογής «τετραεξουσιαστές», οι από τηλεοράσεως διακινητές κάθε χυδαίου και ευτελούς, οι κατ’ εξακολούθηση βιαστές της γλώσσας, οι επαγγελματίες τραμπούκοι-αιώνιοι «φοιτητές», οι έμποροι του φανατισμού, του αγοραίου εθνικισμού και της «ελληνοφροσύνης». Και πολλοί ακόμη και είναι διάσπαρτοι.

Θύματά τους, όσοι θέλουν να εργαστούν, να μορφωθούν, να αντισταθούν στην ισοπέδωση, να συμπορευτούν με το σήμερα, να σχεδιάσουν το μέλλον τους και να ζήσουν.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση της έντονης κρίσης, σ’ αυτή την υπέροχη «δημοκρατική» χώρα που «βασιλεύουν η διαφθορά και η παρακμή, την χώρα της σύγχυσης και της εγκληματικότητας, διαβλέπουμε και διαισθανόμαστε ότι θα ακολουθήσει η με δόλια, βίαια και ανήκουστης σκληρότητας αιματηρά μέσα καθυπόταξης του Ελληνισμού, δικαιώνοντας την κοινοβουλευτική Πυθία τέως Πρόεδρο της Βουλής κυρία Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα και την ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ προσφώνησή της προς τον –τότε- μόλις εκλεγέντα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την 08 Φεβρουαρίου 2005.

Κι εμείς, αφουγκραζόμενοι το παρόν, μελετάμε το παρελθόν παρακολουθώντας τις σπειροειδείς κινήσεις της ζωής και αναλογιζόμαστε με πόνο τα λόγια του Στρατηγού Μακρυγιάννη: «Αλλοίμονο σ’ εκείνους οπού χύσανε το αίμα τους και θυσιάσανε το δικόν τους να ιδούνε την πατρίδα τους να είναι το γέλασμα όλου του κόσμου και να καταφρονιώνται τ’ αθώα αίματα οπού χύθηκαν!»

Οδυσσέας Τηλιγάδας

elas@acsmi.gr