Οργή και θρήνος
Του Δρα Βάσου Λυσσαρίδη
Τα τραγούδια, όποιο και νάναι το μοτίβο, όποια και νάναι η μελωδία είναι γεμάτα οργή και θρήνο.
Οργή και θρήνο για το 8χρονο αγόρι πούχασε χέρια και πόδια και συντηρεί τη δική του οργή και τη δική του επανάσταση, τα δικά του όνειρα για μια πατρίδα λεύτερη και μια αυλή γεμάτη φίλους στο παιγνίδι και το όραμα.
Οργή και θρήνο για τη χαροκαμένη μάνα, για τον παππού που έθαψε τα εγγόνια του και για την ανθρωπότητα που έθαψε την αξιοπρέπεια της.
Οργή και θρήνο για τους χαμένους. Οργή για τους ηγέτες μιας χώρας που διδάσκουν τους έφηβους να δολοφονούν αθώους και αξίες ως προστάδιο της αυριανής τυφλής θηριωδίας και τυφλής αντικοινωνικής βίας.
Κανείς δεν θα το πίστευε πως τα Νταχάου θα εξέθρεφαν τη σημερινή ηγετική γενιά στο Ισραήλ που επαναλαμβάνει με τον ίδιο και χειρότερο αποτρόπαιο τρόπο τις ναζιστικές κτηνωδίες.
Η άμετρη κρατική τρομοκρατία δεν θεραπεύει. Αντίθετα, εκτρέφει την τρομοκρατία και ο φαύλος κύκλος δολοφονεί αθώους στο όνομα δήθεν ασφάλειας που επίσης δολοφονείται.
Η πολιτική των Ισραηλινών κυβερνώντων ισοδυναμεί με γενοκτονία και έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Οι υπεύθυνοι ανάλογων εγκλημάτων στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αντιμετώπισαν τη Νυρεμβέργη.
Πού καταχωνιάσθηκαν οι αξίες για τις οποίες έδωσαν τη ζωή τους δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι;
Ποιος ο ρόλος του Ο.Η.Ε. του οποίου τα γραφεία βομβαρδίζονται και οι αποθήκες πυρπολούνται;
H Αμερική συγκατανεύει.
Η Ευρώπη δειλά διαμαρτύρεται και συμβουλεύει και μια ανθρωπότητα των απλών ανθρώπων κατάπληκτη παρακολουθεί έναν ολόκληρο λαό να ξεκληρίζεται, συνοικίες να καταρρέουν συμπαρασύροντας και κάθε έννοια ανθρωπιάς. Και εξεγείρεται. Δεν είναι μόνο η σιωπή που ισοδυναμεί με συνενοχή. Είναι και η απραξία.
Δηλώνω ακουσίως ένοχος γιατί εξαντλούμαι σε διαμαρτυρίες με το Παλαιστινιακό περιλαίμιο ανίκανος να δώσω μια σταγόνα προστασίας σ' ένα λαό που το έγκλημά του είναι ότι αγωνίζεται για μια ανεξάρτητη πατρίδα, έστω και κολοβωμένη.
Χρόνια πριν άφησα ένα κομμάτι απ' την καρδιά μου στη Σιατίλα κι ένα κομμάτι από το είναι μου στη Ραμάλα με τον Αραφάτ.
Και τώρα ζητάω να ενώσω τα κομμάτια και να τραγουδήσω με φωνή και αίμα μαζί σας τραγούδια για την αξιοπρέπεια, τραγούδια για τη λευτεριά.
Και ξέρετε. Όσοι αγωνιζόμαστε για τον Παλαιστίνιο αγωνιζόμαστε και για τον Ισραηλινό που ένα φασιστικό καθεστώς τον οδηγεί στο φόνο αλλά και στη δική του ηθική αυτοκτονία. Γιατί εμείς θέλουμε λευτεριά για όλους.
Θρηνώ για την κατάντια του Ο.Η.Ε. Θρηνώ για την απραξία της Ευρώπης. Και ευγνωμονώ τους λαούς που ξεσηκώνονται σε κάθε γωνιά της γης, ευγνωμονώ κι όλους εσάς.
* Γιατρέ, πόσο μας λείπει αυτές τις ώρες ο σύντροφος και φίλος σου Ανδρέας Παπανδρέου...
Κράτα ψηλά στο μετερίζι τη σημαία του σοσιαλισμού και να ξέρεις ότι ακόμη υπάρχουν αγωνιστές που αγωνίζονται στα χνάρια του Δώρου!
"Πάντως εμείς θα τους αντισταθούμε.
Όποιοι κι αν είναι.
Όσο δυνατοί κι αν είναι"
Οργή και θρήνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου