Το χρεος τους το βαφτιζουν ...ηρωισμο!

Τι αλλο θα διαβασουμε...ο μυρμιγκακης ευεργετης!
Ναι μεγας ευεργετης να τον προτεινουμε και στους
100 μεγαλυτερους Ελληνες διπλα απο τον Κολοκοτρωνη...
Διαβαστε το αποσπασμα του Ε.Τ.
Ακόμα κι αν αποσυρόταν αύριο από τη δημόσια ζωή, ο Κωστής Χατζηδάκης θα είχε εξασφαλισμένη την υστεροφημία του. Θα έμενε στην Ιστορία ως ο άνθρωπος που πούλησε την Ολυμπιακή. Μπορεί οι όροι μεταβίβασης της εταιρίας να έγιναν αντικείμενο σκληρής κριτικής, μπορεί ορισμένοι να ολοφύρονταν για την αποεθνικοποίηση του εθνικού αερομεταφορέα, η κοινή γνώμη ωστόσο είχε προ πολλού πιστέψει πως τα φτερά της Ολυμπιακής είχαν καταντήσει δυσβάσταχτα βαρίδια για το μέσο Ελληνα. Ισχυσε έτσι –τηρουμένων των αναλογιών– η θρυλική φράση του Γιάννη Τσαρούχη: «Στο μέλλον δεν θα λέμε ότι κάποιο κομψοτέχνημα ανεγέρθη υπό του τάδε. Αλλά πως κάποιο τερατούργημα εγκρεμίσθη υπό του δείνα μεγάλου ευεργέτη…»
Ο Κωστής Χατζηδάκης είναι αρκετά ταπεινός μάλλον ώστε να μην αισθάνεται ευεργέτης. Επειθε ωστόσο από νεαρότατος τους γύρω του σχετικά με το φιλότιμο και τις αγαθές προθέσεις του. Φτωχό και ορφανό παιδί, γεννημένο σε ένα χωριό έξω από το Ρέθυμνο, ενεργοποιήθηκε πολιτικά σχεδόν ταυτόχρονα με την είσοδό του στη Νομική Σχολή. Τέσσερα χρόνια αργότερα ήταν γραμματέας της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και την οδηγούσε από νίκη σε θρίαμβο. Το 1987 η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας πρώτευσε στις φοιτητικές εκλογές και το 1989 ξεπέρασε το 40%. Το μυστικό της επιτυχίας ήταν η μετάλλαξη μιας παραδοσιακά δεξιάς Νεολαίας σε νεοφιλελεύθερη, η οποία επαγγέλλεται τον εκσυγχρονισμό των πανεπιστημίων και τη σύνδεσή τους με την αγορά. Η επιλογή του Κωστή Χατζηδάκη να κάνει μεταπτυχιακό στην Αγγλία στην Επικοινωνιολογία προδίδει την απόφασή του να σταδιοδρομήσει στην πολιτική. Το 1992 επιστρέφει στην Ελλάδα και εκλέγεται πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήδη φθίνει. Η Νεολαία της Νέας Δημοκρατίας, για να μην την ακολουθήσει στον κατήφορο, επιλέγει να αποστασιοποιηθεί κομψά από τα κυβερνητικά πεπραγμένα: «Πώς θα αλλάξει η Ελλάδα εάν δεν αλλάξουμε εμείς;» είναι το κεντρικό της σύνθημα, το οποίο παραπέμπει εμμέσως στο τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου.
mygreekblog