Ποιος φοβάται τη ρύθμιση ενήμερων οφειλών;

Σε λίγες ημέρες αρχίζει η συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής του πολυσυζητημένου σχεδίου για τη ρύθμιση οφειλών των επιχειρήσεων, ενώ νωρίτερα θα έχει φθάσει στα γραφεία του υπουργείου Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας η εξίσου πολυσυζητημένη γνωμοδότηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τη νομοθετική ρύθμιση.

Το νομοσχέδιο έφερε στα… χαρακώματα της μάχης τα στελέχη του υπουργείου και τους τραπεζίτες, οι οποίοι για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια «εξεγέρθηκαν» ανοικτά και με ορμή εναντίον μιας κυβερνητικής πρωτοβουλίας, διεκτραγωδώντας τις πιθανές αρνητικές επιπτώσεις του στη σταθερότητα του πιστωτικού συστήματος, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να ζητήσει τη «διαιτησία» που προβλέπει σε τέτοιες περιπτώσεις η Ευρωπαϊκή Συνθήκη.

Καθώς το «δράμα» φθάνει στην τελευταία του κορύφωση, έχουν μείνει πολλά αναπάντητα ερωτηματικά, όχι μόνο για τη στάση των εμπορικών τραπεζιτών, αλλά και της Τράπεζας της Ελλάδος:

Οι τραπεζίτες, παρότι εμφανίζονταν σίγουροι για τη δικαίωσή τους από την ΕΚΤ, περιέργως εξακολουθούν να επιδιώκουν διαβούλευση με την κυβέρνηση, προτείνοντας τροποποιήσεις του νομοσχεδίου στο αρμόδιο υπουργείο. Σοβαρότερη από τις προτάσεις τους, σύμφωνα με τις πληροφορίες του «Β», είναι η πρόταση εξαίρεσης των ενήμερων οφειλών που έχουν τιτλοποιηθεί από το πεδίο της ευνοϊκής για τους δανειολήπτες ρύθμισης. Και το ερώτημα που ανακύπτει είναι απλό: πώς είναι δυνατόν, την ώρα που αναμένεται η γνωμοδότηση του κορυφαίου τραπεζικού οργανισμού της Ευρώπης, να επιχειρείται παράλληλη διαπραγμάτευση με την κυβέρνηση για τις ρυθμίσεις που ήδη κρίνονται από την ΕΚΤ;

Η Τράπεζα της Ελλάδος φαίνεται να χάνει την αξιοπιστία της ως σοβαρός συνομιλητής της κυβέρνησης, όπως ακριβώς συμβαίνει και με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών: σε κανένα στάδιο του διαλόγου, ούτε η ΤτΕ, ούτε η ΕΕΤ, παρότι έχουν μεγάλες δυνατότητες ανάλυσης των σχετικών στοιχείων και πρόσβαση σε μοναδικό πλούτο πληροφοριών, έχουν καταφέρει να εμφανίσουν έστω και έναν αριθμό, για να προσμετρήσουν με σοβαρότητα τις πιθανές επιπτώσεις των ρυθμίσεων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Με απλά λόγια, οι τραπεζίτες μιλούν για δυσβάστακτες επιβαρύνσεις των τραπεζών, αλλά δεν έχουν κατορθώσει ως τώρα ούτε κατά προσέγγιση να τις υπολογίσουν! Και αν αυτό για την ΕΕΤ είναι μια απλή αδυναμία, που μπορεί να υπαγορεύεται και από σκοπιμότητες, για την Τράπεζα της Ελλάδος δημιουργεί ζωηρές αμφιβολίες για τη σοβαρότητα με την οποία αντιλαμβάνεται τον εποπτικό της ρόλο.

Το μεγαλύτερο αναπάντητο ερώτημα είναι, τελικά, «ποιος φοβάται τη ρύθμιση οφειλών»; Αν το πρόβλημα είναι όντως η επιχειρούμενη ρύθμιση ενήμερων επιχειρηματικών δανείων, στελέχη της αγοράς επισημαίνουν ότι τη μεγαλύτερη ανησυχία δικαιολογείται να έχει ισχυρή ιδιωτική τράπεζα, που προχώρησε σχετικά πρόσφατα σε μαζικές τιτλοποιήσεις επιχειρηματικών δανείων για να αντλήσει ρευστότητα και έχει λόγους να φοβάται ότι η ρύθμιση θα οδηγήσει σε υποβάθμιση αξιολογήσεων των τίτλων, με συνέπεια να χάσουν την αξία τους ως εγγυήσεις για δανεισμό από την ΕΚΤ.

Ακόμη και αυτή η υπόθεση, όμως, γεννά άλλα σοβαρά ερωτηματικά: αν μια απλή ρύθμιση οφειλών, που θα στερούσε ένα μικρό μέρος της ρευστότητας μιας τράπεζας, είναι αρκετή για να προκαλέσει τέτοιες ανησυχίες και αντιδράσεις των τραπεζιτών, μήπως τελικά η εικόνα που εμφανίζεται για την υγεία και τη σταθερότητα του πιστωτικού συστήματος είναι εξωραϊσμένη σε πολύ μεγάλο βαθμό; Μήπως, τελικά, κάποια μεγάλη ελληνική τράπεζα βρίσκεται σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτή που θέλει να εμφανίζει; Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα δεν είναι απλή και, όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, θα δοθεί μόνο στους κύκλους των «μυημένων»…

banksnews