Αναξιοπιστία στο δημόσιο = Προσπάθεια απόκρυψης της αναξιοκρατίας;

Από σήμερα η χώρα μας μπαίνει σε αυστηρή επιτήρηση της οικονομίας της, ενώ η βαριά ύφεση και το τεράστιο δημόσιο χρέος μάς κάνουν ν’ αναρωτιόμαστε ποιο ρόλο έχουν παίξει τα οικονομικά σκάνδαλα και ο αντιπαραγωγικός δημόσιος τομέας.

Ενώ κι άλλες χώρες της ευρωζώνης έχουν μεγάλα ελλείμματα και χρέη, η αυστηρή επιτήρηση έχει αποδέκτη εμάς (προς το παρόν τουλάχιστον). Αφορμή της επιτήρησης (επίσημα ορίζεται ως «απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας») είναι η αναξιοπιστία που έχουμε επιδείξει προς τους εταίρους μας, για περισσότερο από μια δεκαετία.

Άραγε το εθνικό σπορ της πελατειακής σχέσης, (δηλαδή της υποκατάστασης των θεσμών), μεταξύ πολιτών και πολιτικών είναι υπεύθυνο μόνο για την οικονομική κατάρρευση; Μόνο στην οικονομία, αφού φερθούμε αλόγιστα, ανεύθυνα και εγκληματικά, στη συνέχεια νοθεύουμε τα τυπικά στοιχεία, πιστεύοντας ότι αυτό μπορεί να γίνεται επ’ άπειρον χωρίς συνέπειες;

Μόλις χθες ανακοινώθηκε επίσημα η σύσταση εξεταστικής επιτροπής στη Βουλή για την παραποίηση των στατιστικών στοιχείων και των οικονομικών δεδομένων. Θα αποδοθούν ευθύνες; Θα φτάσουμε στο τέλος αυτή τη φορά; Θα γίνει κάτι αντίστοιχο και στους άλλους τομείς του δημοσίου; Θα κλείσουμε άραγε κάποτε την τρύπα στο κάθε δημόσιο καράβι που μπάζει νερά, ή θα συνεχίσουμε να αδειάζουμε από το αμπάρι το νερό με κουβάδες και αντλίες, υποκρινόμενοι στο κατάστρωμα ότι όλα βρίσκονται υπό έλεγχο; Κι αφού το κάνουμε, θα επιλέξουμε ύστερα σωστό καπετάνιο; Θα επιλέξουμε τον αξιότερο;

17 . 2 . 2010

Στέργιος Ζυγούρας