Oι σωτήρες θέλουν να μας αγοράσουν φθηνότερα...

Τίποτε σ’ αυτή τη ζωή και σ’ αυτό τον κόσμο δεν είναι τζάμπα. Ακόμα και τη χρεοκοπία τη χρυσοπληρώνεις. Ήδη οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι το κατάλαβαν, ενώ πολύ σύντομα θα το αντιληφθούμε και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. Η... επιθυμία των αρχι-επιτηρητών μας (Ε.Ε. και ΔΝΤ) διατυπώνεται χωρίς περιστροφές: Μαχαίρι στους μισθούς και στον ιδιωτικό τομέα. Όπως έχει παραδεχτεί και ο πρωθυπουργός μας, άλλωστε, τη διακυβέρνηση την έχει αναλάβει ο μηχανισμός στήριξης...

Έχουμε και λέμε λοιπόν: Την πρώτη δόση των δανεικών (που είναι απαραίτητα για να ξεπληρώσουμε παλιότερα δανεικά) την πήραμε. Για να πάρουμε αυτά τα πάνω - κάτω 13 δισ. η κυβέρνηση έδωσε – για την ακρίβεια πήρε από την ελληνική κοινωνία και μεταβίβασε στις αγορές:

* Δέκατο τρίτο και δέκατο τέταρτο μισθό στο Δημόσιο.

* Δέκατη τρίτη και δέκατη τέταρτη σύνταξη σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

* Τινάζει στον αέρα το εργασιακό, ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό πλαίσιο.

Μέσα στο καλοκαίρι η Ελλάδα θα πρέπει να εξασφαλίσει ακόμη μερικά δισεκατομμύρια (απαραίτητα για να ξεπληρώσει τόκους από παλιότερα χρέη). Κι απ’ ό,τι φαίνεται, για να εξακολουθήσει να τα λαμβάνει από το... φιλόπτωχο ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η κυβέρνηση θα «υποχρεωθεί» πάλι να δώσει κατιτίς. Ο σοσιαλήσταρχος πρόεδρος του ΔΝΤ, αλλά και πολλοί Ευρωπαίοι επίσημοι και... ημιεπίσημοι το έχουν θέσει ξεκάθαρα: Να κοπούν δύο μισθοί και στον ιδιωτικό τομέα...

Ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν, μιλώντας στο ευρωπαϊκό τηλεοπτικό κανάλι Euronews, είπε χαρακτηριστικά ότι η μείωση των μισθών είναι ένα πολύ επώδυνο μέτρο, αλλά και ο μόνος τρόπος για να μπορέσει η Ελλάδα να γίνει ανταγωνιστική και να μπορεί και πάλι να πουλά τα προϊόντα της.

Οι αριθμοί

Ας δούμε πιο προσεκτικά πού ακριβώς μας οδηγούν οι επιτηρητές μας με αριθμούς: Το ελληνικό κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 19.100 δολάρια. Με την επιδρομή στους μισθούς αυτό το εισόδημα, προφανώς, θα περιοριστεί. Με πιο απλά λόγια το κόστος εργασίας θα μειωθεί και έτσι τα ελληνικά προϊόντα θα μπορούν να γίνουν ελκυστικότερα στις αγορές.

Με την ίδια επιχειρηματολογία ο Όλι Ρεν στην έκθεσή του, την οποία θα υποστηρίξει στο Ecofin της 7ης Ιουνίου, θα ζητήσει μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα κατά 6% σε όλα τα κλιμάκια πάνω από το κατώτατο ημερομίσθιο. Αν η πρόταση αυτή δεν γίνει αποδεκτή από την ελληνική κυβέρνηση (πράγμα... απίθανο), θα επιβληθεί με το ζόρι τον Οκτώβριο υπό μορφή προϋπόθεσης για την εκταμίευση της δεύτερης δόσης του δανείου από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό «στήριξης».

Σύμφωνα με τον Όλι, ο στόχος της μείωσης είναι η τόνωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και η αποφυγή μιας βαθύτερης ύφεσης, καθώς η τρόικα (παρά τα βάρβαρα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται στους Έλληνες εργαζόμενους) προβλέπει μείωση της ανταγωνιστικότητας κατά 25% τα επόμενα 3 με 5 χρόνια. Συμπέρασμα; Μας παίρνουνε (τα) μέτρα κατά της ύφεσης, τα οποία... βαθαίνουν την ύφεση.

Ας δούμε τώρα με ποιους μας τοποθετούν στην ίδια (μισθολογική) μοίρα ζητώντας μας να τους ανταγωνιστούμε μειώνοντας το κόστος παραγωγής διά της συμπίεσης του κόστους εργασίας. Στη βαλκανική μας γειτονιά το κατά κεφαλήν ετήσιο εισόδημα της Αλβανίας είναι 4.000 δολάρια, της Βοσνίας 1.900, της Βουλγαρίας 6.500, της Κροατίας 9.600, της ΠΓΔΜ 5.100, της Ρουμανίας 7.600.

Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, το ετήσιο κατά κεφαλή εισόδημα στη Γερμανία και τη Γαλλία είναι 26.000 δολάρια, στην Αυστρία 27.000, στη Δανία 29.000. Στον ανεπτυγμένο ευρωπαϊκό Νότο, που απ’ ό,τι φαίνεται έχει πάρει σειρά για συμπίεση του μεροκάματου (να το πούμε απλά για να καταλαβαινόμαστε) το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ιταλία είναι 25.000 δολάρια, στην Ισπανία 21.000 και στην Πορτογαλία 19.000.

Συνολική υποτίμηση

Οι σωτήρες μας λοιπόν σπρώχνουν προς μια συνολική υποτίμηση των ελληνικών αξιών. Με πιο απλά λόγια θέλουν να μας «αγοράσουν» φθηνότερα. Να εξασφαλίσουν τη φθηνή μας εργασία, όποτε κι αν τη χρειάζονται, να πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί ό,τι από το Δημόσιο έχει απομείνει απούλητο, να «καβατζάρουν» μακροχρόνιες (αιώνιες) μισθώσεις σε ενεργειακές, τουριστικές και άλλες υποδομές ή δυνατότητες της χώρας.

Καθώς σύμμαχοι, εταίροι, φίλοι και οι γύπες των αγορών είναι έτοιμοι να τραφούν από τα υλικά που θα δημιουργούνται κατά τη διαδικασία κατεδάφισης της ελληνικής οικονομίας, όπως κατ’ επανάληψη έχουμε υπογραμμίσει, οι εργαζόμενοι είμαστε υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε κάτι πολύ μεγαλύτερο από μια επιδρομή κατά του εισοδήματός μας. Πρέπει να υπερασπιστούμε την ανεξαρτησία μας...

Το Ποντικι